AZGARATH İLK GÜNAH

BÖLÜM 10 : DÜĞÜN

  Yaza  yaklaşılmak üzereydi. Düğün hazırlıkları  iyice hızlanmıştı.  Şehrin her tarafı çiçeklerle  süslenmişti. Şehir artık  bu büyük düğün merasimi için  hazırdı.  Üç gün sonra  iki kardeş de evlenecekti.  Doğrusu  Voldi bunu fazlasıyla önemsiyordu. Annesinin son isteği iki çocuğunun da evlenmesiydi.  Bir yandan da yeni ordusunun  talimlerle iyice gelişmişti.  Trollerle yapılan çatışmadan sonra   hepsinin bir tanıdığı ölmüştü. Herkesin ölmesini önleyen bu kahramanın  yanında ondan bir şey öğrenmekten herkes çok memnundu. Başta ağır antremanlar yüzünden   eve baygın döndükleri oluyordu ama zamanla  tempoya ayak uydurdular ve artık  eskisinden çok daha güçlüydüler. 

  Dea ve Diana'da bir yandan düğüne  hazırlanıyordu. Artık zaman  azalmıştı  ve telaş her yeri sarmıştı.  Genel olarak Dan'ı da Voldi'yi de halk önünde olan kişilikler oldukları için tanıyorlardı ama  yüz yüze konuşma fırsatı hiç bulmamışlardı. Yine de bu iki kardeş birbiriyle çok iyi anlaşıyordu. Yine iki kardeş ile evlenmekten mutluydular. Böylelikle  birbirlerine her zaman  yakın olacaklardı. 

  Voldi  uzun süren küslükten sonra  düğünden önceki gün abisinin yanına gitti. Beraber yemek  yemek istemişti abisinden. Abisi Bunu memnuniyetle kabul etti. 

Voldi : '' Abi, uzun süredir  aramıza  kara bulutlar girdi ama  yarın annemizin sözünü tuttuğumuz  gün. Herkesin  illa hataları olmuştur ama  bunları iki günlüğüne sünger çektim.Beraber yiyelim içelim, eğlenelim sanki bir daha  hiç eğlenemeyecekmiş gibi'' 

Dan : '' Abi sözünü senden duymayalı ne kadar da uzun zaman geçmiş kardeşim. Ne kadar aramızda sorunlar olsa da, benim ya da senin hataların olsa da, kardeşim olduğun gerçeğini aklımdan hiç silmedim'' dedi.  

Dan bu sözleri duyduğuna çok sevinmişti. Kardeşini gerçekten de çok özlemişti. Beraber içtiler, yediler, eski günlerden bahsettiler. İki kardeşte uzun süre sonra ilk defa bu kadar eğlenmişti. Gecenin geç saatine kadar sohbet ettiler. İkisi de uyumak istemiyordu ama uyumaları lazımdı. İkisine  ufak çocukluklarındaki gibi şen şakrak bir şekilde şakalaşarak uyudular. 

  Sabah olduğunda terzi ve yamağı  damatlıklarını getirmiş ve  kapıya vuruyordu.  Terzinin  kapıyı çalışıyla birlikte Dan uyandı. Dan'ın ayak sesleri de Voldi'yi uyandırmıştı. Dan kapıyı açtı ve;

Dan : '' Sabahın köründe bizden ne istiyorsun be adam!'' dedi  kim olduğunu ve neden geldiğini uyku sersemliği ve güneşin  yüzüne vurması nedeniyle anlayamamıştı. 

Terzi : '' Efendim damatlıklarınızı getirdik, Merasime çok az bir zaman var, acele etmemiz lazım''

Dan : '' Voldi, O kadar  çok içmişiz ki  bana kalsa sadece bir saat uyduğuma yemin edebilirim''  dedi gülümseyerek. 

Voldi ''  Sadece bir saatten fazla horlama seslerini dinledim, Yani ben de bir saatten fazla uyuduğuna yemin edebilirim'' dedi o da gülümsüyordu. 

  Terzinin yardımıyla damatlıklarını giymişlerdi.Çok  yakışıklı gözüküyorlardı.  Evlerinden dışarıya gülerek ve şakalaşarak çıkmışlardı. Buna Zagra hem şaşırmış hem de biraz bozulmuştu. İki kardeşin barışması hiç ama hiç işine gelmiyordu.  Dan'ı kuklası yapmaya bu kadar yaklaşmışken  olmaması gereken bir şey oluyor gibiydi. Somurtmaktan   daha fazlasını  şuan için yapamazdı ve söze girdi. 

Zagra : '' Siz iki kardeşin barıştığı görmek ne kadar da güzel''  dedi  yüzündeki yapmacık bir gülümseme ile.

Voldi '' Ne kadar mutlu olduğunu yüzünden anlayabiliyorum Peder'' dedi hafif iğneliyici bir tonuyla. Zagra bu ses tonunu fark etti ama tepkisiz kaldı. 

Zagra : '' Hazırsanız merasimi bir an önce başlatalım'' dedi. Onaylar bir şekilde başını salladığında  tüm çifler sırasıyla Pederin önüne  toplandı. Peder  Işığa ve gençlerin mutluluklarına dair dualar etti ve evliliklerini kutsadı.  Duvaklar açılması emrini verdikleri anda  artık tüm çiftler karı kocaydı.  Merasimden  sonra çiftler aksama kadar halkla birlikte eğlendi. Herkes çok mutlu gözüküyordu.  Voldi annesinin sözünü tutmuştu.  

  Düğün bittiğinde  herkes teker teker  evlerine dağılıyordu. 

Voldi '' Abi   seninle konuşmak istediğim bir şey var'' dedi.  

Dan '' Bekleyemez mi ? eşimi bekletmek istemiyorum'' dedi. 

Voldi '' Bekleyebilir. Yarın erkenden babamın bizi  balık tutmak için götürdüğü koyda seni bekleyeceğim, sakın unutma'' dedi ve ayrıldı. 

O günün akşamı nihayet  eve gittiğinde Dan kapıyı yavaşca araladı. İçeride Diana onu  düğün kıyafetleri ile bekliyordu. 

Diana : '' Hoş geldiniz efendim evimize'' dedi ürkek  bir ceylan gibi  çıkıyordu sesi. 

Dan '' Hoş bulduk, gecenin  karanlığında  bu kadar ışık neredey çıkıyor diye düşünüyordum bende. Meğersem sarı saçlarınmış gözümü kamaştıran'' dedi. Dan Diana'nın güzelliği karşısında kendinden geçmişti. Usulca gelinliğinin askısını araladı. Gelinlik yere düşmüştü. O gece birlikte oldular. Dan için  her şey yolunda gidiyordu. Hayatı boyunca en çok mutlu olduğu anın bu an olduğunu düşünerek yorgunluktan uyuyakaldı. 

  Sabah uyandığında  sahildeki koya doğru   gitti.  Voldi koyda onu bekliyordu. Uzaktan Voldi'ye seslendi. 

Dan : '' Hey kardeşim günaydın '' yüzü gülüyordu. 

Voldi : '' Günaydın abi'' dedi ve devam etti;

Voldi : '' Abi daha ufak bir çocukken babam buraya bizi getirir ve bize hikayeler   anlatırdı, hatırlıyor musun?'' diye sordu. 

Dan : '' Evet hatırlıyorum, bizi yetiştirmek, hazırlamak için  hikayeler anlatırdı'' dedi. 

Voldi :'' Sen ise şuradaki taşları alır ve suda sektirmekle ilgilenirdin'' dedi. 

Dan : '' Evet çok eğlenirdim, uzun süredir sektirmiyordum'' dedi ve eline bir taş aldı ve o taşı fırlattı. Seslice taşın   sekmesini sayıyordu.

Dan : '' 1...2...3...4 .. be...hğğğhh'' beş diyememişti  duyduğu acıdan Dan. 

Voldi : '' İşte o gün taş sektirmeseydin belki de bugün ölmeyecektin abi'' dedi ve devam etti. 

Voldi : '' Bu zamana kadar yaşamana müsade etmemin tek sebebi  annemin son isteği olmasıydı. Yaşadığın müddetçe aldığın kararlar  bizi felakete sürekledi buna artık izin vermeyeceğim'' dedi, abisinin kanı eline bulanırken gözü dolmuştu. Voldi yaptığı şeyden mutlu değildi ama yapmasının  zorunluluk olduğuna inanıyordu. 

Voldi '' Yine de  güzel bir elvedayı senden  esirgemek istemedim. Bu dünyadan ayrılmadan önce mutlu olmanı istedim. Bu da  kardeşin abisine verdiği son hediyeydi'' dedi. 

  Dan  Voldi'nin yüzüne iğrenerek  ve acı ile baktı. Bir şeyler söyleyecek gibi oldu  ama sonra vazgeçti. Kaybettiği kanın eskisiyle bayılmıştı, bir süre sonrada son nefesini verdi. Voldi  abisinin o son bakışını aklından ömrü boyunca çıkaramayacaktı.  O bakış bir küfürden ve ya lanetten çok daha ağırdı...