Ahu

19. Bölüm ( 1)

Selaaaammm!

Biz geldiikk!

Sizi bu kadar beklettigim için özür dilerim hepinizden :(

Ve daha fazla bekletmemek için yazdıklarimi paylaşmak istedim. Bölümü part 1 part 2 olarak ayıralım bu seferlik olur mu?

Ve o fotoğraflar da ikinci kısımda olacak bilginizee

Sizi çok tutmayayim hemen bölüme dalın :))

Unutmadan bölüme birrrsuru yorum yapmayı unutmayın lütfeeeenn :))

                                Keyifle okuyuuuuunnn 💙

🦋

Önceki bölümden...

*******

Devrim odadan çıkıp aşağı indi. Tam mutfağa girip kardeşine seslenecekti ki dış kapının sert bir şekilde kapandığını duydu. Kaşlarını çatıp oraya yürürken kapıdan giren Burcuyu gördü. Kız ayakkabılarını hızla çıkartıp kenara atarken başını kaldırıp abisine baktı.

Devrim kızın kızarmış gözlerine bakarken hızla yanına gidip yüzünü iki elinin arasına aldı. Telaşla konuşurken kötü bir şey olmaması için içinden dua ediyordu.

"Abicim iyi misin? Ne oldu ? Biri bir şey mi yaptı?"

Burcu dakikalardır durmayan gözyaşlarını yeniden akıtırken hıçkırarak ağlamaya başladı. Devrim kardeşini kollarının arasına alırken Burcu titrek bir sesle konuştu.

"Abi"

*********

Devrim kardeşinin titreyen üzgün sesiyle ellerini yüzüne çıkartıp göz göze gelmelerini sağladı. Endişeli bir şekilde konuşurken onu bu şekilde görmek hep sebep olanlara öfke duymasına hem de yüreğinin burkulmasına neden oluyordu.

"Abicim korkutuyorsun beni , noldu anlat hadi biri bir şey mi yaptı?"

Burcu burnunu çekip kızarmış bakışlarını abisinden çekti.

Nasıl söylerdi ki ona en yakın arkadaşının önce kendisini öptüğünü ardından yanından kovduğunu.

O anları  düşününce gözleri yeniden doldu.

Derin bir nefes alıp bakışlarını tıpkı kendisine benzeyen yeşil gözlere çevirdi.

Yutkunup kısık bir sesle konuştu.

"Ben...ben yolda ölmüş bir kedi gördüm. Araba çarpmış galiba..."

Devrim'in kasılmış bedeni duyduklarıyla gevşedi. Kardeşinin kedilere düşkünlüğünü bildiği için yeniden kollarının arasına alıp konuşurken sesi yumuşacık çıkıyordu.

"Güzelim eminim ki kaza olmuştur. Yoksa kim bile isteye bir hayvana çarpar ki?"

Bunu söylerken kendi bile dediklerine inanamıyordu. Tıpkı Burcu'nun da inanmadığı gibi. Dışarıda merhametten yoksun, cani bir sürü yaratık vardı.
Insan bile diyemiyordu Devrim onlara.

Ama şu an sadece kardeşini biraz olsun sakinleştirmeye çalışıyordu.

Burcu abisine isyan dolu bir sesle cevap verdi.

"Insanlar niye bu kadar kötü abi ?"

Şuan ki sorusu çok başka kişilere yönelikti ama abisi bunu bilmiyordu.

Devrim derin bir nefes alıp sustu.

Ne diyebilirdi ki böyle bir soruya?

Konuyu değiştirmek için kardeşinin omzuna kolunu sarıp başına küçük bir öpücük kondurdu.