Erberk

Bölüm 7 : Tehlike Çanları

1 Ay.

Okula başlayalı tam bir ay olmuştu artık.
Su gibi gelip giden zamanda ise Erberk her adımda esmer oda arkadaşı Gediz'e yakın hissediyordu kendini.

Başlarda bir ihtiyaçtan kaynaklıydı.
Kimseyi tanımıyor,dönem ortasında sonradan gelen bir öğrenci olarak kaynaşamıyordu.
Ama derslere başlayınca ya da biraz vakit geçirince epey çevre de edinmişti Erberk.
Buna rağmen esmere zamk gibi yapışmayı sürdürüyordu.

"Film izleyelim?"dedi Erberk şımarık bir gülüşle.

Gediz göz devirip çapkın bir gülüşle reddediyordu onu her defasında.
"Sınavlar başlayacak."

"Bir hafta var ya daha!Oo hallederiz."diye salıveriyordu Erberk.

Son zamanlarda tek hobisi esmeri ablukaya almaktı.
Yatağa uzanıp laptoptan film açarken uyuyakalmak.
Ve her defasında Gediz'in onu uyuması için yatağın içine bırakıp,üstünü örtmesini yarı açık gözlerle izlemek.

Sanırım epey arkadaş canlısı biriydi Erberk.
Hiç bir arkadaşı ile bu denli samimi olmamıştı!
Yıllarca sürenlerle dahi.
Ama nedensizce bu işkolik gibi derskolik ve sporkolik adamın çevresinde gezinmeyi seviyordu.

Üstelik sıkıca bağlanmıştı aynı odada kalmak haricinde.
Aralarında minik sır tutkal gibi bağlamıştı onları birbirine.

Gediz gözünden bile sakınıyordu onu.
Erberk'i kendi göz bebeği gibi sakınıyordu.
O uyumadan uyumuyor,yemeklere asla yalnız indirmiyordu.
Dışarıda ne zaman işi olsa,bir bahaneyle kendisi de peşine takılıyordu.
Erberk'in öylesine hoşuna gidiyordu ki bu tutucu,sahiplenici ilgi.
O da artık Gediz'in uzantısı gibi peşinden ayrılmıyordu.

Havalar iyiden iyiye soğuduğu için Gediz pencereyi kapattı gece karanlığında havalanan odada.
Yanına uzanırken "Aç bakalım."dedi umursamazca.
Her ne kadar eskisi kadar kaba saba ve basından savıcı olmasa da Gediz, Gediz idi işte.
Biraz odunsu.

Erberk dudak ısırıp "en samimi" dostuna yavaşça yanaştı.

Mesajlar bitmişti.
O günden sonra olaylar bitmişti.
Artık gizli sapığı  rahatsız etmiyordu pek.
Gediz gölgesi gibi peşindeydi zira.
Bir an olsun yalnız bırakmıyordu Erberk'i.
Okul yönetimini dahil etmemek bir nebze iyi bir fikirdi.
Veliler ve polis işin işine girmeden bu saçmalık kendi kendine kapanmış,olmuş ve bitmişti.

"Gediz..."diye fısıldadı Erberk yorganı omzuna çekip esmere tebessüm ederken.

"Hı?"

"Haftasonu....."dedi Erberk merakla.
"Ev iznimiz var ya uzun tatil."

"Ee?"

"Gidecek miyiz?"

"Tabi ki gideceğiz."diye yanıtladı Gediz.
"Aile her şeydir."

"Ya aslında.. "dedi Erberk heyecanla.
"Geçen Egemen ile takıldık biraz."

Gediz alaylı bir gülüşle soğuk bir bakış attı kendi kendine söylenip.
"Ee,banane?"

"Ya dur !"dedi Erberk.

"Ne?"dedi Gediz sinirle yeni başlayan filme bakıp göz devirirken.
"Banane yani senin kimle ne konuştuğundan takıldığından?"

"Öyle değil!"dedi Erberk dudak ısırıp.
Kumral tutamlarını lastik bir tokayla bağlarken Gediz' e baktı masumca.
"Ailemi özledim,gidip görmeyi istiyorum ama..."

"Ama..."dedi Gediz alayla.
"Ama geldikten sonra bir önceki cümlenin değeri pek yoktur,Ee?"

"Yani biliyorsun evde minik bi kız kardeşim var. Gürültücü. Sinir."dedi Erberk dudak büküp.
"Babam pimpiriklidir,işkolik ikisi de annemle. Hani...."