Erberk

Son Sayfa

Gediz yan koltukta uyuyan sevgilisinin ellerini tutarken hafifçe mırıldandı.
"Geldik güzelim."

Erberk uykulu gözlerini ve uykulu gözlerinin şahit olduğu bunca mantık dışı eylemi sorgularken gözlerini açtı.
"Yanımdasın..."diye fısıldadı Erberk yutkunup.

"Her zaman."diye yanıtladı ellerine buseler bırakan esmer iç çekerken.

Arabadan indi ve oduncu gömleğinin yakasını düzeltip arabanın kapısını Erberk için açtı.
Onun inmesine yardım ederken kendi yanıkları su toplamış ellerine aldanmadan sıkıca tuttu oğlanın şoktan titreyen ve cılız düşmüş ellerini.

"Bak artık burada kalacağız."diye fısıldadı Gediz yutkunup.
"Birlikte üniversiteye gideceğiz. Artık beraber yaşayacağız. Dönem bitti. Tüm dersleri okul bizim yerimize geçer saydı...
Artık üniversite..."dedi Gediz tebessümle.

"O korkunç...yere dönmek istemiyorum."diye fısıldadı Erberk kumralları rüzgarda savrulurken.
"Artık başkalarının gözlerini üzerimde hissetmek istemiyorum."

"Hikâyenin bundan sonrası yalnızca sen varsın. Bir de seni çok seven ben..."diye mırıldandı Gediz yutkunup oğlanın kumrallarında öpücük gezdirirken.
Sıkıca yasladı kumralı göğsüne ve iki katlı bahçeli eve adımlamadan önce derin bir nefes verdi.

"Ben bile aklını oynattığımı düşünüp..."diye mırıldandı Erberk.
"Ben bile kendimi dışlamaya başlamıştım kendi içimde...Bana inandın Gediz. Ben bile bana inanmazken üstelik."

"Ondan uzak durmanı..."dedi Gediz.
"Aslında kıskançlıktan istedim ama onda beni hep iten bir şey vardı Erberk. Her zaman. Bakışlarında.
Gülümserken dahi...
Bir şey vardı.
Ama anlamlandıramıyordum..."

"Çok tuhaf.. "

"Asosyal,kimsenin sevmediği..."dedi Gediz merakla.
"Yani agresif ve sinirli benim. Bilirsin. Hatta ilgiyi üzerine alan hep o idi. Hayatımın her alanında içine kapanık biriydim.
O ise tam tersi..."

"Beklemiyordum."diye fısıldadı  Erberk şaşkınca.
"Göz önünde ve ilgi dolu biri. Buna ihtiyacı..."

"Bazı insanları sevgi ya da alaka iyileştiremiyor."dedi Gediz olumsuz anlamda başını sallayıp.
"Onunla iki yabancı haline gelme sebebim buydu. Sırf.. Sırf bir şeyleri dikkat çekmek için...Yani kendini zehirleyen biri. Ama yemin ederim güzel yüzünü parçalayıp kendini bıçaklayacak kadar gözü döneceğini ben bile hesaba katmazdım!"

"Sen.."dedi Erberk yutkunup sevgilisine sıkıca sarılırken.
"Sen nereden anladın o gece? Onun olduğunu nereden anladın."

"Mert ile birlikte Ayaz'ı dövüyorduk. Konuşması için."diye fısıldadı Gediz.
"Ağır bir koku vardı. Uçuk belirsiz ama ağır..."

"Benzinle...Yakmış.."dedi Erberk surat ekşitip.

"Sen yurda gelmeden yarım saat önce yurda gelmişti. Telaşla odaya girip Ayaz'ın ikinci bir telefondan sana yazdığını söyledi."diye mırıldandı Gediz.
"Ama problem şuydu Erberk.
Ayaz odada yanımızdaydı.
İçeride.
Ben ise Egemen ile koridorda konuştum."

"O..O an anladın mı?"dedi Erberk.

"Hayır."diye mırıldandı Gediz.
"Herhalde Ayazın arkadaşları da bu oyuna dahil ve telefon elden elde geziyor birden fazla kişi haberdar diye düşündüm. Çünkü çocuk orada."

"Sonra?"diye fısıldadı.

"Mert'e Ayaz'ı da alıp bodruma inmesini ve arkadaşlarını da oraya çağırmasını söyledim."diye mırıldandı Gediz.
"Beş dakika içinde onlar koridora çıktığında Egemen tekrar geldi.
Elinde bir matara ile..."