Kiss of Fate

Chapter 3

Binalibag ko ang bag ko sa kama pagpasok na pagpasok ko sa kwarto. Dinampot ko rin ang unan at binalibag 'yon sa pinto at tiningnan 'yon nang masama.

Grabe! Sino ba siya sa akala niya? He's so full of himself! What made him think that I like him? Oh, for heaven's sake! Ni hindi nga siya pasok sa standards ko.

Sure, he's cute. No doubt about that. But that's it. Anong mapapala ko sa itsura niya? Pang-display?

Isa pa, bihira akong magkagusto sa isang tao. If I date someone at least twice, then I must like them. But if not, then it's just for fun. At para sa kaalaman niya, sa buong dating experience ko, tatlong beses pa lang ako umulit ng ka-date.

Feelingerong unggoy!

Hay nako! Itutulog ko na lang 'to. Kung ako sa kanya, itulog na lang din niya ang kahibangan niya.

When I woke up, I immediately reached for my phone on the bedside table. Chineck ko agad ang messages ko. Kung ano-ano na namang mga bilin ng mga tao sa Pinas ang nabasa ko.

Nagbubukod tangi lang talaga 'yong message ng kambal.

Pinsan! Don't be so uptight. You're in Italy for crying out loud. Paturo ka sa mga tao diyan mag French kiss, message ni Chase.

Kung nasa harap ko lang siguro siya, malamang, nakatikim na sa akin ng sampal ang isang 'to.

Unang una, bakit ako magpapaturo kung marunong naman ako. Pangalawa, hindi ko makita ang point niya. I'm in Italy. Wala ako sa France. It's not like hindi marunong mag-French Kiss ang mga nasa Italy but gets ko siya. Ugh. Whatever!

Ano? Sino unang lalaki ang kumausap sa 'yo? Nakikipag-usap ka naman, 'di ba? Sabi naman ni Chantal.

Kinusot ko ang mata ko at inalala kung may nakausap ako kahapon. I should've not done that though. Wrong move.

I groaned when I remember the guy from last night.

It was a disaster. He's the most shameless guy I ever met. I don't even want to see his face again, reply ko sa kanya.

Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Nag-ayos na ako para makalabas na at makakain ng breakfast.

I grabbed my wallet and phone and placed it in my bag. I'm starving!

"Buongiorno! Cosa vorrebbe ordinare?"

Dahil ilang araw na rin naman ako dito at madalas kong marinig ang mga salitang 'yan, naintidihan ko na ang sinabi ng lalaki sa may counter.

"One caffè latte and petite sausage quiche, please."

I looked for a table at nang makahanap ay kumain na. Chineck ko ulit ang phone ko because what else should I do?

Oh. May reply pala si Chantal.

What happened?

Long story. But to make it short, I got into trouble because of him. What's worse is that we're not aware our rooms are right next to each other! When he saw me in the corridor, he thought I was following him and assumed that I like him. He then said I'm not his type. Like the hell? He's not even close to my type.

You don't even have a type, Krista.

Anyway, you know what that is?

What?

Destiny! Sinong mag-aakala na magkatabi lang kayo ng tinutuluyan?

Shut up.