Overspel In De Liefde 💔

Hoofdstuk 32

Trudie en Jimmy kijken elkaar met een ernstige blik aan.  'Jongens? Waar is Linda?' Pierre kijkt de twee ongeduldig en wat nerveus aan.  'Euh,pa...Ze is gisteren terug gegaan naar Ibiza.' Deelt hij zijn vader dan mede. Pierre blijft angstvallig stil. Trudie en Jimmy kijken elkaar met een beangstige blik aan.  'Lieverd? Gaat het wel?'  Trudie wil haar hand op de zijne laten rusten,maar Pierre laat afweten door zijn hand weg te halen.  'I-ik wil alleen zijn,Trudie..'  Moeder en zoon kijken elkaar met een ernstige blik aan.  'Pa? Linda kom...'   'jongen,wij weten allebei dat Linda niet meer terug komt.'  Valt Pierre hem meteen in de rede. Jimmy en Trudie krijgen meer en meer het gevoel dat Pierre ook nog eens gelijk zal hebben. Linda zal niet zo snel meer terug komen naar Nederland.Jimmy ziet de pijn in de ogen van zijn vader en ook hij zelf vind het rot dat ,ookal is het biologisch niet zijn zus,hij heeft haar altijd beschout als zijn zus.  'Maar we moeten accepteren dat Linda haar eigen gang gaat.' Antwoordt Pierre zonder enige emotie,zo lijkt. Maar Trudie en Jimmy zien de tranen in zijn ogen staan. Trudie omhelst hem en dan breekt hij.

Nadat ze geland is, nog uren lang getroost door Jeroen en door hem naar bed gebracht. De volgende dag is aangebroken Jeroen heeft een blik geworpen in haar kamer maar Linda is nog in diepe slaap. Hij besluit haar ook te laten liggen en later te vragen waarom ze nu al terug is op Ibiza. Verrast was Jeroen toen hij Linda vannacht huilend aantrof op de bank ,helemaal overstuur. Het was al laat,een uur of 3... Hij heeft haar nog tot 6 uur moeten troosten zo overstuur was ze. Als hij zijn baas belt word opdat moment Linda wakker.  'Als je Hank belt,ik kom gewoon werken,' Hoort hij een eigenwijze stem achter zich.Jeroen draait zich verbaasd om en hangt op. Linda is wakker,ze heeft nog rode ogen van het huilen van vannacht. Afwezig is ze gaan zitten en staart voor zich uit. Jeroen is bezorgd tegenover haar gaan zitten en legt lief zijn hand op de hare.  'Lin,ga je me eindelijk vertellen wat er is gebeurd in Nederland?'  Linda kijkt hem dwars door hem heen met een en dezelfde blik.  'Zijn er nog broodjes?' Ze staat op.blijkbaar wil ze het er niet over hebben. Jeroen blijft volhouden,hij wil haar helpen. Misschien is er wel iets tussen haar en haar adoptie ouders gebeurd.  'Is er iets gebeurd met je.....'    'Hij is mijn vader niet,Jeroen. Het...het was gewoon een grote vergissing om naar Nederland te gaan,oké? Vooral omdat hij mij vader niet is.' Linda snijdt haar broodje hardhandig open,Jeroen ziet de kwaadheid en verdriet in haar ogen ,Linda droogt haar tranen en eet van haar broodje. Jeroen kijkt haar met een bezorgde blik aan .  'Linda,ik vind het oke dat je gaat,maar als het niet gaat beloof me dan dat je meteen naar huis gaat.'  Zegt hij tegen haar. Linda kijkt hem aan en glimlacht kleintjes. Wat is hij toch lief voor haar. Ze reikt met haar hand naar zijn wang om hem vervolgens lief te strelen.  'Je bent zo lief voor mij.' Ze geeft hem een knuffel en Jeroen slaat zonder enige twijfel zijn armen om haar heen. Zijn lichaam begint te tintelen en voelt zijn buik duizenden vlinders voor haar. Hij richt zijn gezicht op de hare ,zijn ogen richten zich op haar lippen maar Lyn laat hem los.  'Ik ga me omkleden.'   Jeroen baalt van dat zij geen interesse in hem heeft ,maar ze is ook wel jong voor hem.