ilkokulsal yardımlar | texting ✓

↬39

Okulların açılma haberinden sonra bir aşı mevzusu gündemi döndü bizim sınıf grubunda konuyu yanlış anlayan ben gidip aşı vurdurdum ertesi güne ve bilin bakalım aşı vurulması gereken kim değilmiş?

Öğrenciler yani, ben, siz falan... LŞAKSLDKALŞSKDLŞKALSDŞ

Eğer öyle olmasaydı aşı vurulmak istemiyordum çünkü korkuyordum asldksajdkalds bir de ortaya atılan teoriler beni baya paranoyak yaptı, şimdi de boş boşuna vurulduğum aşı yüzünden ağrıyan kolum ile oturdum bölüm yazıyorum:')

Bir sonraki bölüm final, çok güzel bir final olacak aklımda tamamen oluştu ve son bölümlerde olduğu gibi texting pek olmayacak, genel olarak hep böyle olur zaten akdljaskdjlsaf

Her neyse umarım finali çok güzel bitiririz, sadece küçük bir ricam olacak İlkokulsal Yardımlar için afiş tarzında bir şeyler yapabilecek olan varsa bana ulaşabilir mi lütfen?

Çok uzattım iyi okumalar güzellerim<3

İlkokulsal Yardımlar↬38

"Yavrum, ne dediğini anlamadım." diyen Kartal ile tuttuğum nefesimi bıraktım.

En güzel anları rezil etmekte üstüme birini görmediğim bir olayı atlatmış sayılırdım. 

"Neyi anlamadın, bir şey demedim ki?" Kartal'ın gözleri hariç her yere bakarken kısık bir sesle konuştum hatta buna fısıldamak bile denebilirdi.

Adam beni öpecekti ben taksit, para sormuştum.

Hep fakirliktendi bunlar, fakirliğin gözü kör olsundu.

"Pamira, odanın duvarları, aksesuarları benden daha mı yakışıklı güzelim?" dediğinde kaşlarımı çatıp ellerinden kurtuldum.

"Ne alakası var? Sen daha yakışıklısın herkesten bir kere." dediğimde Kartal'ın duraksayıp yutkunması ile elimi anlıma vurmak istedim.

Ben neden susma sınırımı kullanamıyordum ya?!

"Kartal gitsek mi artık gideceğiz yere çünkü biz böyle durdukça ben yine olur olmadık bir şeyler söyleyip kendimi dövmek isteyeceğim. Gecemiz mahvolmasın." dediğimde Kartal gülerek kafasını sallayıp elini belime koydu.

"Gidelim bakalım, gecemiz mahvolmasın."

↬

Ağzım açık bir şekilde karşımızda duran kulübeye bakarken artan kalp atışlarım bana hiç yardımcı olmuyordu. 

Ben Kartal'ın ehliyeti bile olduğunu bilmezken Kartal beni dağlık alan denebilecek, şehirden yarım saat kadar uzaklıktaki bir yere getirmişti ve bu yerde büyük denemeyecek ama küçük de denemeyecek bir kulübe ile karşılaştırmıştı. 

Kulübe sade ama çok tatlıydı, dedesinin babaannesi için yaptırdığı kulübeye benziyordu terk fark bu kulübenin bir verandası ve verandasında iki tane sallanan sandalyesi vardı. 

Kartal'ın eli bel boşluğuma yerleşirken sıcak nefesini kulağımda hissettim ve yutkundum.

"Burayı senin için yaptım." 

Kaşlarımı çatıp dediği şeyi kavramaya çalıştım bir süre. Burayı demişti senin için yaptım. Ağzım bir öncekinden daha da fazla açılırken yaşadığım şok ile Kartal'a döndüm ve kollarının arasındaki yerime yerleştim.

"Kartal... Ne ara, nasıl hiç fark ettirmedin?" dediğimde kocaman gülümsemesi ile gülümsedim.

"Yeni değil aslında, bu senenin başından beri bu kulübeyi yapmakla uğraşıyordum. Arada yardımlar da aldım tabii ama tamamıyla ben ilgilendim desem yalan olmaz. Burayı tamamlamaya yakın sana yazmaya başladım, bu kulübeden cesaret desteği alarak. Burası bizim, Pamira. Senin ve benim, özel yerimiz." dediğinde derin bir nefes alıp Kartal'a sıkıca sarıldım.