11 Years Age Gap

Chapter 2.

Mahigit isang oras ay dumating na rin ang isa kong tita. Sabay-sabay kaming kumain lahat, puro tawanan at kwentuhan habang kumakain. Palagi kong hinihiling sa diyos na sana ganito lagi kasaya ang pamilya, hindi lang pamilya namin kun'di ang pamilya rin ng ibang tao.

They said the home should be a happy, comforting, and comfortable place for every family. But, what about the broken families? Or people who don't have they called a family? Are they happy too? Do they also feel the happiness I feel now? Are they comfortable in their home?

Maraming tanong sa isip ko pa-tungkol sa mga gan'yang bagay. Kaya sobrang saya ko dahil kahit hindi nabibigay ng mga magulang ko ang lahat ng bagay na gusto ko'y okay lang saakin basta kompleto at masaya kami.. sobra-sobra na sa'kin yun.

Matapos naming kumain ay nagpuntahan naman ang ibang kapitbahay at kamag-anak nila mama sa bahay nila para makita at ma-kamusta kami.

Pumasok muna ako sa kwarto para humiga, alangang sa sofa ako umupo, 'di ba? Eh, may bisita.

A little later, pumasok ang pinsan kong babae named Lucia. "Ate? Busy ka po?" Tanong niya.

"Hindi, bakit?" Sagot ko.

"Gusto mo bang makita yung dagat?" Nakangiti niyang itinanong sa'kin. Si Lucia ay laking probinsiya, sobrang cute at mabait na bata hindi gaya nung iba, pangit na nga attitude pa. Pero napabilib ako dahil marunong siyang mag-tagalog.

"Gustong-gusto! Tara" Masayang saad ko saka nagpaalam kami at naglakad papuntang dagat.

Sa bawat kabahayan na nadadaanan namin ay puro nakatingin lang sila sa'kin, yung iba nakangiti at yung iba insecure na 'di mo maintindihan pero syempre nakangiti lang ako. Yung iba naman nagtatanong ng, "Ay, wow, kay gandang dalaga naman 'to. Kaninong anak ka ineng?" Syempre sinasagot ko ang pangalan ng nanay ko.

Surprised. Ayan ang reaction nila nung sinabi ko ang pangalan ng mama ko. Sabi kasi sa'kin ni mama sa tuwing nagkukwento siya, sikat siya sa lugar nila at sa school. She consistently placed in the top two, three, or four of all pupils at the school she attended. No wonder kung gano'n reaction nila sa'kin.

Ilang saglit pa at natatanaw ko na ang beach sand. Sobrang naeexcite ako. Ang huling punta ko kasi sa Silago ay apat na taon pa lang ako, e di wala na 'ko masyadong maalala.

"Wow!" I happily marveled at the beautiful sea view.

"Ang ganda, 'di ba ate? Kasing ganda mo po." Pang uuto naman ng pinsan ko, I chuckled.

"It's been 13 years.. wow!" I said.

Umupo kami sa buhanginan sa baybayin, kitang kita ko ang mga batang naglalaro ng bahay-bahayan, volleyball, at yung iba ay nagkukwentuhan, kumakain at naliligo.

Napakapeaceful sa lugar na ito, feeling ko safe ako at walang huhusga sa'kin. May mga bahay kubo sa tabi ng mga puno ng buko, kung saan duon nakaupo ang mga dalaga't binata na nagkukwentuhan at kumakain.

"Nasa probinsiya ako, 'di ba? Feel ko kasi nasa paraiso ako hahahahaha" Pagbibiro ko.

Makalipas ang halos kalahating oras ay naglakad na rin kami pa-alis ng dagat, but I could see a man wearing white-black stripes long sleeves and black shorts. He has pale white skin and he's wearing black glasses, I was about to look at him so I could see his face but someone called my name.

"Elena.."

"Anak, dalhin mo itong ulam sa mama mo, sabihin mo galing kay Judith.. kaklase niya ako nung high school" Masayang saad niya saka kinuha ko ang malaking tupperware na may ulam.

"Sige po, salamat po." Sagot ko.

After two steps with Lucia, I thought about the man and turned to look again at the tree's side where I had last seen him. But he had already left, so I turned to look oppositely but was unable to see him.