kod adı: karıştırılmış

22.BÖLÜM

İçeri girdiğimde hepsinin tek odağı ben olmuştum Adnan amcagilde buradaydı hepsi beni uzunca süzüp sonra ise anneme baktılar

"Karıcım inşallah kayra bu elbiseyle oraya gelmicektir"

"Tam olarak bu elbiseyle gelicek partiye benim kızım"

Annem babama cevap verip yanıma geldi ellerimden tutup o klasik döndürme haraketini yaptı bana sıcak bir şekilde gülümsedi

"Yenge kayra oraya böyle gelirse katliam çıkar benden söylemesi"

Adnan amcanın sesiyle annem ona dönmüştü ve gülümseyerek

"Adnancım canım benim bak bu sefer terlik yok topuklu ayakkabı var hatırlatayım dedim"

Adnan amcam hemen kafasını çevirmişti ona gülüp abi tayfasına döndüm en başta görevden yeni dönmüş olan rüzgar abime sarıldım

"Abimm hoş geldin nasılsın?"

"Valla doğruyu söylemek gerekirse seni gördüm ve kötü oldum bu güzellik bizi aşar be gülüm"

Ona gülümsedim ve hemen yanında duran yağmur abimede sarıldım beni içine sokarcasına sıkmış asrın abimde bıraksın diye vurmuştu ona

"Hadi çıkalım geç kalmayalım"

Annemin sesiyle çıkmıştık bir arabaya çocuklar olarak binerken diğer arabaya annemgil binmişti yanımda Araf abim oturuyordu bana baktığını hissedip ona döndüm hani en başta bu adam çok korkutucu demiştim ya çok yanılmışım bir insanın nasıl gözleri güler ya insanları dıştan yargılamanın kötü ve saçna olduğunu bir kere daha öğrenmiş oldum ona gülümsedim

"İçeri girerken yanımda ol evin en büyüğü olarak prensin benim"

Ona kafamı sallamıştım yer çok uzak değildi bir on dakikaya orada olmuştuk (Zenginler ya yürüyemiyorlar zaten o topuklularla yürümesinler canım)

Gerçekten güzel bir yerdi bahçesi olduköa geniş beyaz bir villaydı evin sahiplenir olarak düşündüğüm iki kişi kapının önünde bekliyorlardı ama kadın yoktu aralarında arabadan indik ve yavaş adımlarla eve doğru yürümeye başladık adam bizi gördükçe suratında ki gülümseme büyümüştü

"Oooo hoş geldin patron"

Babamla tokalaşmış sonra gözleri bana dönmüştü

"Yenge hık demiş burnundan düşmüş tanıştığıma memnun oldum küçük hanım ben Yusuf Yusuf ozansoy sen bana Yusuf amca desen yeterli olur"

"Bende tanıştıpıma memnun oldum Yusuf amca kayra ben"

Bana sıcak bir gülümseme yollamış ve abilerimle selamlaşmıştı en son oğlu buğrayla kalite kokan bir sohbet yapmıştık

"Buğra"

"Kayra"

Evet evet biliyorum çok kaliteli
Annemin peşimden içeri girmiştik abi tayfası dışarıda oturacağıbı söylemişti içeri girdiğimde suratıma çarpan kokoşluk ve varaoşluk görüntüsüyle suratımı buruşturmaamk için zor durmuştum hatta size şöyle söyleyeyim bir kadın avize olmuştu

Annem beni tüm varoş camiasıyla itinayla tanıştırmıştı saçma samimiyetlerden artık gına gelmiş ve kendimi dışarı atmıştım bir masada oturan abi tayfasının yanına doğru ilerlemeye başlamıştım topuklu yakkabılarımdan çıkan ses ile buğra kafasını kaldırmış ve bana bakmıştı gözlerimi ondan zorla çekip abilerime baktım Araf abim bana bakıyordu

"İçeride bir kadın avize olmuş dekarasyonun içindemiydi pek anlayamadım da"

Buğra kimden bahsettiğimi anlamış olacakki gülmüştü Yağız abim yanındaki boş sandalyeyi göstermiş oturacakken