မနက် ၆နာရီ ။
နံနက်စောစောမိုးရာသီ ဖြစ်တာကြောင့်
မိုးစက်နဲ့အတူ နှင်းဖွဲတွေက
သစ်ရွက်အဖျားတွေကြား
တွဲခိုနေသည်။
လေတစ်ချက်အဝေ့ သစ်ပင်မှ
ကျလာတဲ့ မိုးပေါက်နဲ့ နှင်းစက်တွေကို
အထဲမဝင်ခင်ဂျုံအင်ဆော့ကစား
နေလိုက်တယ် ။
ရာသီဥတု အအေးဒဏ်ကြောင့် ဂျုံအင့်ရဲ့
နှာနုထိပ်လေးဟာတော့ နီရဲစ ပြုလေပြီ ။
နှင်းကျရင် ခံစားချက်အကောင်းဆုံး ဖြစ်တဲ့
ဂျုံအင်တစ်ယောက် နှင်းတွေကြားမှာ
နှုတ်ခမ်းများ ကွေးညွတ်သည်အထိ
ပြုံးနေမိသည်။
အချိန်အတော်ကြာ နှင်းတွေထဲ ရပ်ခဲ့ပီးတဲ့
နောက်မှာတော့ ၇နာရီ ရှိပြီ ဖြစ်တာကြောင့်
ဂျုံအင်ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်ရသည် ။
လမ်းတစ်လျှောက် အေးစိမ့်စိမ့် လေထုက
အသားထဲထိ စိမ့်ဝင်တဲ့ထိ ကျီစယ်သည် ။
နီဆွေးစပြုလာတဲ့ နားနှစ်ဖက်ကို အနွေးဓာတ်ရအောင် မာဖလာကို နားနှစ်ဖက် မြုပ်သည်အထိ
ပတ်လိုက်တယ် ။
"ဂျုံအင် "
အဖြူရောင်မာဖလာလေးကို
လည်ပင်းမှာ ပတ်ထားပြီး ဂျုံအင့်ဆီသို့ လျှောက်လာတဲ့ သူ ။
ဂျုံအင် အဝေးကနေ ရပ်၍
ကြည့်နေမိသည်။
"ဆိုင်ကယ်မပါဘူးလား "
"အိုဆယ်ဟွန်း ''
မနေ့ညထဲက စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတဲ့လူမို့
ဂျုံအင် ကျွတ် တစ်ချက် သပ်မိသည် ။
သာမာန်သာပြုံးပြကာ ဂျုံအင်
ပွနေသော
ဆံပင်ကို သပ်တင်လိုက်သည်။
" ဘာလို့ စိုက်ကြည့်နေတာလဲ ကိုယ်မေးနေတာဖြေလေ ''
ဆယ်ဟွန်းက ပြုံး၍ပြောသည်။
ထိုအခါ ဂျုံအင် မျက်ခုံးတွေကို တွန့်ချိုးလိုက်တယ် ။မျက်စောင်း တစ်ချက်ထိုးကာ ရပ်နေရာကနေ
ဆက်လှမ်းလိုက်သည် ။
လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆွဲခံလိုက်ရတာကြောင့်
ဂျုံအင့်မျက်လုံးတို့ ပြူးကျယ်သွားရသည် ။
"မင်း ဘာလို့ ကိုယ့်ကို ပြန်မဖြေတာလဲ ''
လက်ကောက်ဝတ်က လက်တွေကိုဖြုတ်မချခင်
ဆယ်ဟွန်းဘက်ကို လှည့်လိုက်သည် ။
YOU ARE READING
Will We Try To Be Together(U+Z)
Fanfictionအဆုံးသတ်မှာ မင်းကရော ငါ့ကို ထားမသွားဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောနိုင်မှာလဲ jonginရယ် '' _Sekai _ ''
