FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

İSTENMEYEN ANILAR

Selim'in kriz geçirdiği günün akşamı beni arayıp annemin yanında kalan kadının ve bir kişinin daha beni görmek istediğini söylemişlerdi.

Bende sabah erkenden kalkıp merakla hazırlandım ve hastaneye gittim.
Annemin yanındaki odaya annemin yanında kalan kadını almışlardı.

Annemin yanına gidince beni görüp gelen birisi,

-"Alya Hanım siz misiniz?"

Diye sormuştu.

Bana seslenen aynı yaşta olduğumuzu düşündüğüm kıza bakıp,

+"Evet benim."

Dedim.

Kız hiç beklemeden konuşmasına devam etmişti.

-"Dün sizi arayıp söylemiş olmaları gerekiyor. Annem sizi görmek istiyor. Eğer müsaitseniz gelip annemi görür müsünüz?"

Bir kişi daha dediklerinin bu olduğunu düşünüp kızın peşine takıldım.

Bir odanın önüne gelince kız eliyle kapıyı gösterip geri çekilmişti.
Bir adım öne çıkıp kapıyı tıklattım.

Ses gelmeyince yavaşça kapıyı açıp içeriye baktım. İçeride yatakta yatan bir kadın vardı. Kadın beni görünce gülümseyip eliyle gel işareti yapmıştı.

İçeriye girip kapıyı kapattıktan sonra kısa adımlarla yanına yaklaşıp yatağın yanındaki koltuğa oturdum.

Kadın bana bakıp gülümserken ben konuşmaya başlamıştım.

-"Beni görmek istemişsiniz sanırım."

Kadın başını onaylar gibi sallayıp konuşmaya başlamıştı.

-"Bizi o lanet yerden senin kurtardığını söylediler.
Sana çok teşekkür ederim.  Orası gerçekten çok kötü bir yerdi. Akıl sağlığımı kaybetmemem için hiçbir sebep yoktu.
Ne kadar kaldım orada bilmiyorum ama kızımın söylediğine göre birkaç ay kalmışım. Bu bile beni altüst etmişti.
Sana hep minnettar kalacağım."

Kadına gülümserken başımı eğip ne diyeceğimi düşündüm ve sonra,

-"Annemde o evdeydi. O da bu hastanede yatıyor. Yıllarca o evde kaldı ve şimdi ruhsal olarak büyük sıkıntılar çekiyor."

+"Annenin adı ne?"

-"A..Aysun."

+"Evet, tanıyorum. Birkaç gün hatta belki birkaç hafta beraber kalmıştık. O adamın bize yapmadığı kalmamıştı. Yemek vermiyor, bazen gelip dalga geçiyordu. Bize değil ama başkalarına şiddet uyguluyordu. O adamın kesinlikle akli dengesi yerinde değildi. Gerçekten korkunç anılar..."

Kadına bakarken gözlerimin dolmasına engel olamamıştım.

Serhat bir sürü hayata dokunmuş ve mahvetmişti.

Kadın tekrar konuşmaya başlayınca gözlerine bakıp dinlemeye devam ettim.

-"O adamın birde ceset odası vardı. Canını sıkacak bir şey yaparsak bizi onlarca ölüyle bir odaya kapatmakla tehdit ederdi. Yaptı da. Ben bir gün ona saldırmaya kalkışınca beni gerçekten o odaya kilitlemişti.

Yapmaz zannetmiştim ama öyle olmamıştı. O ürkütücü odada kaldığım gece aklımdan olacaktım neredeyse. Onlarca ölü insan ve soğuk oda. Hatırlamak bile istemiyorum. "

Sona doğru kadın kaşlarını çatmış tekrar o gün yaşadıklarını hatırladığından çok kötü görünüyordu.

Yerimden kalkıp kadına baktım yine.

+"Geçti gitti o günler. Bundan sonrasında mutlu olmaya bakın. Güzel yaşamaya çalışın. "

Dedikten sonra vedalaşıp odadan çıkmıştım.

Böylesi vahşi bir insandan böyle saf insanları kurtarabilmiş olmak beni gururlandırıyordu.

Bu güzel duyguyu hissedebilmiş olmak beni aynı zamanda sevindiriyordu da....

                   *****

Selam milleet. Nabersinizz?

Bu arada bu bölüm sıralamasında değişiklik oldu. Bundan duyuruda bahsettim zaten.

İyi okumalar.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler  <3