အိမ္ျပင္မဲ့ကိစၥေတြကျမန္ျမန္ပဲေဆြးေႏြးလို႔အဆင္ေျပသြားတယ္။
ေငြကလဲ ဆယ္ဟြန္းတတ္ႏိုင္တာထက္ပိုၿပီးနည္းေနလို႔ေတာင္ကံတရားကို ႀကိတ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ရတယ္။
ျပသာနာရွိေနတာကေတာ့ ဆယ္ဟြန္းက အိမ္ျပင္ေနတဲ့အေတာအတြင္း အိမ္ငွားေနရမွာျဖစ္တယ္။
Mr.Loeyကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔တဲ့အိမ္အျပန္ လမ္းတေလၽွာက္ ဆယ္ဟြန္းကအိမ္ကိစၥနဲ႔အေတြးမ်ားေနရတာမို႔ ကားတြင္းေလထုကေအးတိေအးစက္နဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနရတယ္။
ေရဒီယိုမွ ႏွစ္သစ္ကာလ ဆုေတာင္းစကားေတြနဲ႔သီခ်င္းအခ်ိဳ႕ လႊင့္ေနတဲ့အသံသဲ့သဲ့သာၾကားရတယ္။
" အိမ္ငွားဖို႔ကိစၥကိုစိတ္ပူေနတာလား"
ဆယ္ဟြန္းက မ်က္လံုးေလးေတြဝိုင္းသြားရတယ္။
Mr.Loeyက ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ စိတ္ကိုဖတ္ႏိုင္တာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္...
" အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဟုတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကေလ အိမ္ခဏခဏေျပာင္းရတာမ်ိဳးကိုမႀကိဳက္ဖူးေလ။ အဲ့တာေၾကာင့္ပါ၊
ဒါေပမဲ့လဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ ၊ ခဏေတာ့သည္းခံရမွာေပါ့"
ပစၥည္းေတြသယ္ ရေရႊ႕ရတာ သိပ္ကိုကသီတယ္။
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ အလုပ္နဲ႔ပက္သတ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ ေျပာင္းရင္းေရႊ႕ရင္းေပ်ာက္ပ်က္မွာ စိုးရိမ္ရေသးတယ္။
မၾကာခင္ပဲ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ျခံေလးေရွ႕ေရာက္လာတယ္။
အိမ္ထဲ ဝင္ဖို႔ ေခၚရမလားမေခၚရမလား အေတြးနဲ႔ေယာက္ယတ္ခတ္ေနေပမဲ့Mr.Loeyက ေကာ္ဖီ တခြက္ေလာက္ရႏိုင္မလားဆိုတဲ့အေမးေၾကာင့္ဆယ္ဟြန္းကပိုလို႔အားနာသြားတယ္။
ဆယ္ဟြန္းကအလိုက္မသိတဲ့အလုပ္သမားမ်ိဳးပါ။
" ကိုယ့္အိမ္လာေနဖို႔ ဆနၵရွိလား ၊ အိမ္ျပင္ေနတဲ့အေတာအတြင္းေပါ့၊ ခုကာလက လဲ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္မို႔အိမ္ရွာဖို႔ကလဲ လြယ္မယ္မထင္ဘူး"
" အာ...စိတ္ပူေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္၊ အခန္းကျမန္ျမန္ရွာေတြ႕မွာပါ။ "
ဆယ္ဟြန္းက ေနာင္တလဲနဲနဲရခ်င္တယ္။
အိမ္ျပင္ ဖို႔ ေလာမိသြားတယ္။
တံခါး ေတြက သိပ္မလံုခ်င္တာမို႔ေရွ႕ေလၽွာက္ ပိုၿပီးဆိုးလိမ့္မယ္။
ေနာက္၅ရက္ေနရင္ပဲ အိမ္ကိုတလံုးလံုးၿဖိဳခ်ၿပီးအသစ္ေဆာက္ေတာ့မွာျဖစ္တယ္။
