HOW I MET YOUR FATHER (Bakugou x reader)

~TAŞINIYORUZ~

Okuldan çıkıp evine geldiğinde çoktan evdeki yardımcıların, Kumi için eşyalarını hazırladığını görmüştü. Hiçbir şeye elini bile sürmesine gerek kalmamıştı. Aynı şekilde eşyaları yardımcılar tarafından odasına yerleştirilecekti zaten. Eeee zengin bir ailenin kızı olmanın bazı avantajları vardı haliyle. Zaten tek avantajı da buydu...

Ertesi gün Kumi sabah çok daha erkenden kalkıp okula gelmişti. Biraz fazla erken olmuştu ama olsun. Okul neredeyse boştu, birkaç öğrenci vardı bir de tabi öğretmenler. Direkt sınıfa çıkıp, çantasını bırakıp okulu biraz gezmek istiyordu. Sınıfa girdiğinde içeride tek bir kişi vardı. O, BAKUGOU KATSUKİ...

Başını cama çevirmiş bir şeyler düşünüyordu. Yanından geçip sırasına ilerlemesine rağmen Kumi'yi farketmemişti. Ta ki sırasına ''kazara'' çantasını biraz sert bırakana kadar. 

Arkasına dönüp ona baktığında kaşlarını çatıp önüne dönmüştü. ''İşte'' dedi Kumi, ''işte eğlenme vakti...'' 

Kumi: Hey günaydın Katsukiii~ 

Bakugou: *başını tam çevirmeden ona doğru döner* hmm sana da.

Kumi: Şeeyyyy, dün pek fırsatım olmadı okulu gezmeye ve çok merak ediyorum. Acaba bana okulu gezdirir misin?

Sanki okulu kendi başına gezemezmiş gibi yaptığı bu hususi teklif Bakugou'yu sinirlendirmişti aslında. Sabah sabah başka işi yoktu bir de yeni kıza rehberlik mi yapacaktı?!

 Bakugou: OKULU KENDİ BAŞINA GEZEMEYECEK KADAR APTAL MISIN KIRMIZI GÖZLÜK!

Kumi de biliyordu okulu kendi başına gezmeyi ama Bakugou'yla biraz uğraşıp eğlenmek varken neden bu işi sıkıcı yoldan yapsındı ki :)

Kumi: Hadi ama Katsukiiii! Ben bu okulda yeniyim, *biraz sitemle* hem zaten kimse yok okulda korkma kimse seni ''yeni kızın'' yanında görmez . 

Bakugou: KORKAN KİMMİŞ! O APTALLAR BENDEN KORKSUN ASIL! DÜŞ ÖNÜME!

Tamam. Bu çocuğu gaza getirmek ve manipüle etmek çok kolaydı. Kumi de artık bunu kesin olarak fark ettiğine göre... Katsuki tatlım, şu andan itibaren seni zor günler bekliyor.

Bakugou önden Kumi arkadan aralarında iki adım mesafe ile okulu geziyorlardı. Spor salonu, kütüphane, -görmüş olmasına rağmen- yemekhane ve bir çok yer gezilmişti en sona ise destek sınıfının atölyesi kalmıştı. Orayı da gösterip bu lanet olası aptaldan kurtulmak istiyordu Katsuki. Destek sınıfından alet sesleri geliyordu. ''Tanrım bu saatte kim bu manyak'' diye düşünerek kapıyı açtılar. 

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ ŞİMDİKİ ZAMAN

Çocuk3: Bunun Mei-San olduğuna adım gibi eminim *kıkırdar*

Çocuk2: *mırıldanarak* Bunu anlamak için dahi olmaya gerek yok tabi. 

Çocuk1: *Kardeşinin omzuna kolunu atarak* İşte benim kardeşim *sırıtır*

Kumi: Kardeşinizle dalga geçmeyiinn...

Çocuk 1/2: PEEKİİİİ.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

?: İŞTE BUUU MUKEMMEL OLDUU ! ÇOCUKLAR BUNA BAYILACAK. 

Bakugou: OOİİİ! Tamirci kaçık! Sabahın köründe ne halt ediyorsun!

Kız baya şaşırmıştı. Gözleri hemen Kumi'ye ilişti. Koşarak yanına geldi. 

Kumi: Aaaa şey merhaba günaydın...