Zonder Jas Naar Buiten// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 17

a/n:

Oeee, na dit hoofdstuk word het een stuk spannender, hoop ik! Ik had zin om random een hoofdstuk te posten ik vond het zo leuk om dit verhaal te schrijven. Lars zijn nieuwe nummer is echt leuk! Stream: In Mijn Bloed - Snelle en geef het een like!

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"En?" Nadat Jailey haar slaapkamer deur dichtgeslagen had, had ze haar telefoon gepakt en Femke gebelt. Haar ouders bleven slapen in een hotel en Kars was naar zijn vriendin toe. "Ging alles volgens plan?" vroeg ze. "Ja en nee." Jailey kreunde, griste naar de joint die op haar bureau lag en begon wiet erin te gooien om hem vervolgens op te rollen. "Wat bedoel je daar nou weer mee?" vroeg Femke verbaast. "We hebben ruzie gehad." mompelde Jailey. "Er is nog iets. Ik merk het aan je stem." antwoordde Femke. 

"We hebben gezoend." Jailey haar stem verstomde een beetje omdat ze haar gezicht in het kussen had verstopt. "Wat! Yes, eindelijk na vijf jaar! Ik wist het ergens wel." riep Lars zijn zusje enthousiast uit en Jailey kreunde. "Het is niet leuk." antwoordde ze met een zucht. "Waarschijnlijk krijgt hij nou nog meer gezeik met Sterre en zijn management als het uitlekt op een of andere manier." "Dat is waar. Maar waarover hadden jullie nou eigenlijk ruzie?" vroeg Femke nieuwsgierig. "Dat wil ik liever niet vertellen." zei Jailey. 

"Dat kan ik begrijpen. Maar nu?" vroeg Femke. "Ik weet het echt niet, Fem." antwoordde Jailey voorzichtig en nu pas realiseerde ze het echt. Tranen begonnen achter haar ooghoeken te branden en ze slikte een paar keer. "Ik uhm, ga slapen. Ik spreek je later wel." zei ze ineens tegen Femke. "Ik ga praten met mijn broertje. Pak jij je rust maar lekker." zei ze bezorgd. Nadat ze beide afscheid hadden genomen, hing Jailey op, pakte de joint en rookte hem vervolgens helemaal leeg. 

*

Lars staarde nog steeds voor zich uit. Hij snapte momenteel vrij weinig van zichzelf. Hij gaf een trap tegen de piano en zuchtte diep. Waarom moest hij Jailey zoenen? Niet dat hij het erg vond. Altijd had Lars zijn gevoelens voor zijn beste vriendin verstopt ergens in een klein hoekje. Het mocht niet en dat had hij ook een hele tijd voor zich gehouden. Tot nu. Hoe ze daar stond, zo zelfverzekerd. Hij vond het zelfs bijna leuk hoe ze ruzie maakten. Lars schudde zijn hoofd en legde zijn handen in zijn haar. Wat had hij het verkloot tussen hen. Alweer… 

"Lars?" opnieuw hoorde hij de deur open gaan en herkende Femke haar stem. "Gaat het?" vroeg ze. "Het kan beter." mompelde hij zacht. "Je hebt Jailey gesproken zeker?" Lars keek op. "Ja en ik zag haar ineens weg fietsen dus dacht: dit gaat de verkeerde kant uit." vertelde Femke en hij knikte begrijpend. "Ze verbergt wat voor me en het word steeds duidelijker. Ze wil het gewoon niet vertellen aan mij." zuchtte Lars gefrustreerd en zijn zusje fronste. Hij vertelde Femke over Jailey haar afwezigheid en dat Vera zei dat ze soms dagen lang ziek op bed lag. "Dat is vreemd. Er is echt wel iets aan de hand hoor als ze het zelfs jou niet wil vertellen. Ze vertelde jou altijd letterlijk alles." antwoordde Femke verbaast en Lars knikte teleurgesteld. 

"Ik weet het. En onder de ruzie hebben we gezoend." mompelde hij. "Wat schattig, eindelijk." grijnsde Femke breed. "Je houd je opmerkingen voor je tot ik uitgevonden heb wat er met Jai aan de hand is." waarschuwde Lars haar met samen gespleten ogen en ze grinnikte. "Tuurlijk broertje." ze porde hem in zijn zij. "Toen ze weer voor het eerst hier was hadden jullie het interessant gezellig met pannekoeken bakken." "Heb je ons af staan luisteren?" vroeg Lars. "Nee, maar bepaalde dingen opgevangen wat erg gezellig klonk." Femke knipoogde naar hem en hij werd lichtjes rood. 

"Ik heb jou en Jai altijd al gesupporteerd wat betreft een relatie." grinnikte Femke. "En dat ben ik niet vergeten. Je bent mij er eentje." Lars was eindelijk tot bedaren gekomen en grinnikte een beetje mee. "Hey, is dat niet Jailey haar jas?" vroeg Femke ineens en wees naar de kapstok van de studio. "Dat is waar." Lars sprong op, liep er heen en pakte de jas. "Wel even kijken of haar telefoon ofzo er niet in zit voordat die kapot valt." waarschuwde Femke en Lars knikte. Hij doorzocht alle zakken en er vielen ook wat zakjes uit. 

"What the fuck." mompelde Lars terwijl hij het oppakte en bekeek. "Wat is er?" nieuwsgierig liep Femke naar hem toe. "Dit viel uit haar jaszak toen ik wou kijken of haar telefoon er misschien in zat." legde Lars uit en gaf het aan haar. "Dit is drugs." constateerde Femke geschrokken toen ze het een paar minuten lang bekend had. "Die pilletjes zijn XTC en dat witte poeder is cocaïne." zei ze. "Zeg, hoezo heb jij daar zoveel verstand van?" vroeg Lars. "Rustig maar broertje, school vond het belangrijk om er een les over te geven zodat we het sneller zouden herkennen en dingen konden voorkomen." vertelde Femke. "Oh dan is het goed. Maar goed terug naar Jai. Wat moeten wij nou?" vroeg Lars.

"We kunnen dit niet zomaar laten gaan." vond Femke en daarmee was hij het eens. "Jailey is gewoon niet eerlijk tegen me en ik wil het van haar horen hoe ze hieraan komt." zei Lars. "Ook als het mij pijn gaat doen. Ze moet van die rotzooi afblijven." "Ik weet het. We verzinnen morgen een plan oke? Ik stuur Jai een berichtje hoe het met haar gaat straks." antwoordde Femke terwijl ze samen naar buiten liepen. "Ja, dat is wel slim. Ik denk niet dat ze me wil spreken nu." bedacht Lars zich. "Hallo, jij hebt nu niks fout gedaan hé. We proberen hier rustig over in gesprek te gaan met haar." wees Femke hem erop en hij knikte. 

"Nou, welterusten. Het komt goed." ze glimlachte naar hem terwijl ze allebei naar hun eigen slaapkamer liepen. Lars hoopte maar dat het goed kwam…