Ming Ri Xing Cheng [Zawgyi]

83

ရွရွင္းခ်န္ ရွယဲ့ကို ျမန္ျမန္ လုပ္ခိုင္းေပမယ့္ သူက ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ ကုန္ေအာင္ ေသာက္ၿပီးမွ တံခါးဆြဲဖြင့္ကာကားထဲ ဝင္လာၿပီး VIP ကားရပ္နားေနရာသို႔ ေမာင္းသြားလိုက္သည္။

သူ ကားေမာင္းေနရင္းႏွင့္လည္း ပြစိပြစိေျပာေနဆဲပင္။

ရွရွင္းခ်န္ သူ႔အား ေမးလိုက္သည္။ "မားနဲ႔ပါးေကာ အဆင္ေျပရဲ႕လား။"

ရွယဲ့ ေျပာလိုက္သည္။ "အကုန္လုံး အဆင္ေျပတယ္။"

ရွရွင္းခ်န္ ထပ္ေမးလိုက္သည္။ "မရီးေကာ။ ခြင့္ယူထားၿပီလား။"

ရွယဲ့ ေျပာလိုက္သည္။ "အားလပ္ရက္အတြက္ဆိုၿပီး ဘယ္တုန္းကမ်ား ခြင့္ယူဖူးလဲ! ႏွစ္ကုန္ ေနာက္ဆုံးရက္မွ သူနားလိမ့္မယ္။ အလုပ္က နား၊ အိမ္မွာပဲ ကေလးေတြနဲ႔ မိဘကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ေပး ဆိုတာကို နားမေထာင္ဘူး။"

ရွရွင္းခ်န္ ရယ္လိုက္သည္။ "ဒါ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မို႔ အစ္ကို အဲ့လိုေျပာတာပါဗ်ာ။ မရီးသာ ၾကားၾကည့္။ သူ အစ္ကို႔ကိုလာ႐ိုက္ေလ့မယ္။"

"သူက ႐ိုက္မွာလား၊ ငါက ႐ိုက္မွာလား။" ရွယဲ့ မေက်မနပ္ႏွင့္ ႏွာမႈတ္လိုက္သည္။

VIP ကားရပ္နားေနရာက မက်ယ္ဝန္းလွ။ ရွရွင္းခ်န္ အဝင္ဂိတ္မွာပဲ ရွိေသးသည္၊ အေဝးရွိ ထြက္ေပါက္အစြန္းထိပ္တြင္ ရပ္ေနသည့္သူအား လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။

သူ အလ်င္အျမန္ေျပာလိုက္သည္။ "သူ အျပင္ေရာက္ေနၿပီ! ျမန္ျမန္!"

ရွယဲ့ သူ႔အား ပိတ္ေအာ္လိုက္သည္။ "အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ ခဏေလးေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ဘူးလား။"

ရွရွင္းခ်န္လည္း ျပန္ေအာ္လိုက္သည္။ "သူ ေအးေနတယ္ေလ! အေအးမိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။"

ရွယဲ့ ထိုေနရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုသူက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း အေသအခ်ာလွမ္းျမင္ႏိုင္ေနၿပီးသူက ဒူးအထိ ရွည္လ်ားသည့္ကုတ္အက်ႌကို ဝတ္လ်က္ ရွိေနကာ ဂိတ္ေပါက္အျပင္ဘက္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆးမတ္တပ္ရပ္ေနသည္။

သူတို႔ အနားကပ္သြားခ်ိန္ ထိုသူက မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ဖုံးေလာက္တဲ့ ေနကာမ်က္မွန္ကို ဝတ္ဆင္လ်က္ ေမး႐ိုးခြၽန္ခြၽန္ေလးကိုသာ ေဖာ္ထားေၾကာင္း ရွယဲ့ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႔ ကား သူ႔အနားေရာက္လာသည္ႏွင့္ ထိုသူကေနကာမ်က္မွန္အား ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္တြင္ေတာ့ လွပလြန္းတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ေယာက္်ားဆန္ဆန္ အသြင္အျပင္မ်ားက ေပၚထြက္လို႔ လာၿပီး ရွယဲ့အတြက္ ျမင္ဖူးသေယာင္ ျဖစ္လို႔ေနသည္။