♥ KoKo ရဲ႕ Baby ♥ [Completed]

Part - 12 (Unicode)

"ကိုယ်ကလေးကိုချစ်တယ်... ကလေးဘက်က အဖြေကရောဟင်...."

"ရတီ့အဖြေက... အဟမ်း.... ရတီလဲ ကိုကြီး ကို ချစ်တယ်...."

"ဟာ... တကယ်ပြောတာလား...."

"Hok...." ရတီလဲဲပြန်ဖြေပြီး ရှက်တော့ ခေါင်းလေးငုံ့ထားမိသည်...။

ကိုကြီးက ထိုအရာကို အခွင့်ကောင်းယူကာ
သူမခါလေးမှ ဆွဲယူကာ လေထဲသို့ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်...။

"ဟာ... ကိုကို... ဘာလုပ်တာလဲ ဘေဘီတို့ရှိတယ်လေ... ပြန်ခ်ပေး...."

'ဟမ် ကျွန်တော် နားကြားမှားတာ မဟုပါဘူးနော် သူမလေးက ခုကျွန်တော့်ကို ကိုကိုလို့ခေါ်လိုက်တာလား... ဟုလား ... တစ်ယောက်လောက်လာပြောပေးကျပါအုံး' (သြာပြောပေးလိုက်ကျပါအုံး)

"ကလေး.. ခုကိုယ့်ကို ကိုကို လို့ခေါ်လိုက်တာလားဟင်... ကလေး... ဟုလား..."

"အာ... မသိဘူး မသိဘူး..."

''ကလေးရယ်... ကိုယ့်ကို တစ်ခါလောက်ပြန်ခေါ်ပါနော်... နော်... နော်..."

"ကိုကို..." တိုးလွန်းသော အသံလေးဖြင့်ခေါ်လိုက်သည်..။အသံကတကယ့်ကို မဖစ်စလောက်ကလေးပါ...။

သူမလေးက ကိုကိုလို့ခေါ်လိုက်တော့အရမ်းးကိုပျော်မိသွားတယ်...။ခင်ဗျားတို့အတွက်တော့ ဒါလေးခေါ်တာနဲ့ အဲလောက်ဖစ်စရာလိုလ်ု့ိလား လို့ထင်ချင်ထင်မယ်...။ ကျွန်တော့အတွက်ကတော့ သူမလေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့အရာမှန်သမွ် အမှုန်အမွှားကအစ ကျွန်တော့အတွက်အရေးပါတယ်...။ကျွန်တော်မြတ်နိုးတယ်ဗ်....။အဲလိုခေါ်သံလေးကကိုကျွန်တော့်အတွက် အရာအားလုံးပြီးပြည့်စုံသွားသလိုခံစားရတယ်...။

"က်ိုကိုရေ က်ိုကို စကားပြန်ပြောဦးလေ..."

"ဟမ်... Aww Omm.."

"ဘေဘီတို့ရော .... " ဆိုပြီး အပေါ်ထပ် ထပ်ကိုတက်မယ်ပြင်နေသော သူမကို လက်ကနေလှမ်းတွဲကာ မျက်နှာလေးအား လက်လေးဖြင့်ကိုင်ကာ နူးညံ့သော အနမ်းမ်ားခြွေနေမိ၏...။

သူမလေးကြောင့် အပေါ်ထပ်က ဟိုနှစ်ကောင်ချစ်ကြည်နူး တစ်တီတူး နေတာကို မပျက်စေချင်သလို သူမလေးကို လဲ မလွှတ်နိုင်ပေ...။