~Not Your Senpai~ (Tsukishima Kei X Reader)

Senpai

Okula doğru yavaş adımlarla yürüyordum. Eğer yavaş gidersem Hinata kargaşa çıkarırdı ve ders kaynardı, sırıttım. Dersin başlamasına 45 dakika vardı.

Komiklik olsun diye bir evin önünde durup çite yaslandım.

"Ayakkabı bağcığımı bağlıyordum, bağcık koptu yeni ayakkabı almam gerekti hocam." Kahkahalarla gülmeye başladım.

"Alo polis mi? Evimin önünde kendi kendine gülen bir deli var."

"Sen kime deli diyosun ya?" Pis pis sırıtan gözlüklü çocuğa baktım. Üzerinde benim okul üniformamın aynısı vardı.

"Sana diyorum. Sence müdür pantalon giydiğin için sana kızmaz mı?"

"Niye kızsın ki, o da pantalon giyiyo."

"Ne bileyim, geçen gün aynı sana benzeyen bi kıza pantalonla ilgili bir şeyler bağırıyordu da. İkizin var mı?"

Sokak lambasında yansımam görünüyordu ve suratım öfkefen ve biraz da utançtan kıpkırmızı olmuştu. Utanıyordum. "Senpai, ben insanlarn bacaklarımı görmelerinden hoşlanmıyorum."

"Senpai mi?"Omuz silkti ve yanıma doğru yürüdü. Yakından çok daha uzun görünüyordu. "OHA! Oğlum yarı dev misin?"

"Yoo sadece sen fazla kısasın, bücür."

Karnına bir yumruk geçirdim. Veya en azından öyle yaptığımı düşünüyordum. Bileğimi tutan ele birkaç saniye anlamsızca baktım. "Cık cık," Beni bıraktı.

"Geç kalmak için çaba sarf ediyorsun değil mi?"

"Yoo!" Eğer bunu öğrenirse beni şikayet ederdi.

"Hı hı ben de inandım."

"Öff ya amma gıcıksın." Kesin ineksindir sen." Beni duymazdan gelip yürümeye başladı. "Beklesene- Senpai!" Güldü. Koşarak ona yetiştim. Bana bakmadı.

Ben onun yüzüne bakarak yengeç gibi yürüyordum ve sonunda okula geldik. Beni oyuna getirmişti. Daha doğrusu okula. "Hadi be Senpai." Dedim ve sınıfıma koştum. Yine bir 3. sınıfa dalaşmıştım işte. Sırama oturmak için hareketlendim ama o da ne? Sıramda daha önce hiç görmediğim ve bizim sınıftan olmadığına emin olduğum bir çocuk uyukluyordu.

Hinata'ya baktım. Bana klasik 'Ben nereden bileyim?' bakışlarını attı.

"Bayan (y/n), lütfen benimle gelin." Hinata arkamdan tedirgin bir halde bakarken ben de rehber öğretmenin peşine takıldım. "Veliniz kaydınızı başka bir sınıfa aldırdı." Bir bu eksikti.

Annem bir hafta önce, bana yavşayan çocuğu patakladığımı öğrenmişti. Nasıl anlıyor bilmiyorum. Çocuk bana bir kere bile vuramamıştı yani suratımda yara olamazdı. Nedeni her neyse anlamıştı ve şimdi de beni yine saçma salak bir tanışma faslına terk ediyordu.

"Geldik." 1-4 yazan sınıf kapısına gözlerimi devirdim ve kapıyı açıp içeri göz gezdirdim. "S-senpai?!"

"Kızım üşüttün mü? Seninle aynı yaştalar."

(Bu sırada surat ifadeniz: ".p")

Arkasını dönüp gitti. Belli belirsiz, "Senpaimiş. Her geçen gün daha da sapıtıyorlar." diye mırıldandığını duydum.

🎧🎧🎧
Merhabalar yine bir hayal et kitabı ve yine ben. Daha öncekiler bitmeden yeni bir taneye başlamak aptalca biliyorum ama kendime engel olamıyorum. Neyse umarım seversiniz <3