~Not Your Senpai~ (Tsukishima Kei X Reader)

Kız

Uyarılar: Slight angst, şiddet. Uyarmadı demeyin <3

"Yarın görüşürüz çocuklar!" Evine doğru bizden ayrılan Yamaguchi'ye el salladım.

"Eeeeee? Hayat nasıl gidiyor Tsu-chan?"

"Beni tiksindiriyorsun."

"Meh, sanırım bununla yaşayabilirim." Bana öyle bir baktı ki ona Tsu-chan dediğim için mi, ona katlanabilen biri olduğu için mi yoksa meh kelimesinin anlamını çözemediği için mi şaşırdığını anlamadım.

"Herneyse, ne dinliyorsun?" Cevap beklemeden kulağımı kulaklığına dayadım ama hiç ses gelmiyordu.

Ani herketimle beni itti. "Sen nesin ya?"

"İnsanım. Yoksa sen değil misin Senpaii?"

Beni yakamdan tutup epeyce havaya kaldırdı. İlk başta neye uğradığımı şaşırsam da soğuk kanlı imajımı korumam gerekiyordu. "Sen-"

"Bana artık Senpai DEME!"

"Dostum sorunun ne!?" Havada tepiniyordum ama hiçbir işe yaramadı. Tepinmemden rahatsız olmuştu. Beni yere indirmeden en yakın duvara yapıştırdı.

Kaburgamda keskin bir acı hissettim ve yere biraz kan tükürdüm. Ama umrunda bile değildi.

"Tsukishi- Y/N!" Hinata ve arkasından da Kageyama, Tsukishima'yı benden ayırdılar. Artık yerdeydim. Ağzımdan kanlar damlıyordu. Tsukishima da yerdeydi. Ama ondan kan yerine göz yaşı akıyordu.

Hızlıca kalktı ve arkasına bile bakmadan gitti.

𖣘

"Y/n-chan emin misin?" 

"Evet Kageyama-kun. Yamaguchi'yle konuşmam gerek."

"Kendine dikkat et ama."

"Tamam, anne!"

Sonunda okuldaydım. Bir hafta geçmişti fakat dışarıdan her şey normal gibiydi.

"Y/N-SAN GERİ DÖNDÜ!" Sınıfa girmemle bağrışmanın ortasına katılmam bir oldu.   

"Hasta mıydın?"

"Şimdi iyi misin?"

"Bir şeye ihtiyacın var mı?"         

"B-ben iyiyim-"

Tsukishima sırasında uyuyordu. Sonunda kalabalıktan ayrılıp ona bakmamaya özen göstererek Yamaguchi'nin yanına gittim.            

"Y/n-san! Sorun ne?"

"Sen Tsukishima'ya en yakın insansın sanırım?"

"Eh sayılır."

"Ona senpai dediğimde neden delirdiğini biliyor-"

"ONA SENPAİ Mİ DEDİN?!"

Onu hemen susturdum ve başımı salladım. "Uzun hikaye. Sorunu ne biliyor musun?"

"Evet."

Dürüst olmam gerekirse bunu beklemiyordum. "E söyle?"

"Uzun zaman önce -2 yada 3 yıl kadar- bir kız vardı."

"N-ne?!"

"Kız bizden 1 yaş küçüktü. Yani biz onun-"

"Senpai'si oluyoruz."

"Tam olarak. Ve Tsukki'yle ilişkileri çok hoştu. Hatta Tsukki o zamanlar böyle değildi."

"Ee sonra noldu?"

"Kızın kanser olduğu ortaya çıktı." Yüreğim burkuldu. "Çok geçmeden de ne yazık ki aramızdan ayrıldı."

"Bu Tsukishima'da bir travmaya neden olmuş olmalı."

"Hem de nasıl. Bunun sonucunda senin bildiğin kalpsiz çocuğa dönüştü. Yani dıştan öyle görünüyor. Onu çok severdi. Kalpten bağlanmışlardı. Hatta... sen ona çok benziyorsun. Ve bence sana değer veriyor" hafifçe gülümsedi. Bu kızı kendisi de çok seviyordu belli ki.

"Ben bir hata yaptım"

"Seni incitti mi?"

"Yiooo? Niye böyle bir şey yapsın ki?" Lütfen kansın, lütfen.

"Yemezler."                                                                                            
Sikeyim.