တိမ်တွေနေတဲ့ 'အရပ်' [Completed]

CHAPTER 3 (Zawgyi)

သူ ျမတ္ႏိုးစြဲလန္းရသည့္ ညႇိဳ႕မ်က္ဝန္းပိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးႏွင့္ တတိယအႀကိမ္ ေတြ႕ဆုံခြင့္ရျခင္းသည္ ကံတရား၏ မ်က္ႏွာသာေပးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခု မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေခတ္မင္းဆက္၏ အလိုက္သိတတ္စြာ စီမံဖန္တီးေပးမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရပါ၏။ သူ မေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အခ်ိန္၊ မထင္မွတ္ထားသည့္ ေနရာေဒသတစ္ခုတြင္ ဆုံဆည္းခြင့္ရခဲ့သည့္ မႈိင္းညႇိဳ႕သည္ ေခတ္မင္းဆက္၏ ဘားတြင္ သိျမင္ခဲ့ရသည့္အတိုင္း သူ႔အေပၚတြင္ မေျပာင္းလဲစြာ ေအးစက္မာေက်ာၿမဲပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ခံရခက္စြာ သိလိုက္ရသည္။

ေတာင္ေလွကားၿမိဳ႕ေတာ္ဟူ၍ ခ်စ္စႏိုးေခၚ‌ဆိုၾကသည့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ေလး၏ မိုးရာသီနံနက္ခင္းေလးသည္ ေဆာင္းရာသီ ေရာက္ေနၿပီလားထင္ရေအာင္ပင္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္ မႈိင္းရီမႈံဝါးလ်က္ရွိသည္။ မိုးေရစက္အမႈန္အမႊားေလးမ်ားသည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပ်င္းရိေလးတြဲ႕စြာ တေပါက္ေပါက္က်ေနသည္။ ‌ေမွာင္မည္းထူပိန္းေနသည့္ မိုးတိမ္မဲႀကီးမ်ား အုပ္စုလိုက္ ဗိုလ္က်စိုးမိုးကာ ေနရာယူထားသည့္ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးတြင္ ေနမင္းႀကီးသည္ပင္ ထြက္ဝံ့‌ပုံမေပၚ။

ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕ေရွာင္လမ္း၏ လမ္းေဘးတစ္ေနရာတြင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ တစ္ထပ္တိုက္ျဖဴျဖဴေလးသည္ လိုအပ္သည္ထက္ ပို၍ မ်ားျပားစြာ တပ္ဆင္ထားသည့္ လွ်ပ္စစ္မီးလုံးမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ဝင္းထိန္ေတာက္ပလ်က္ရွိေတာ့သည္။ တည္ေဆာက္ၿပီးစီးသည္မွာ လပိုင္းအတြင္းသာ ရွိေနေသးသည့္ အသစ္စက္စက္ တိုက္အိမ္ေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း လင္းက်င္းသစ္လြင္ေနျခင္းျဖစ္မည္။

တိုက္ျဖဴေလးသည္ ဗညား၏ ဖြားဖြား ‌ေဒၚျမသက္ခ်ယ္၏ တိုက္သစ္ေလး ျဖစ္ပါသည္။ ဖြားဖြားေနမည့္ တိုက္ေလး၏ ဒီဇိုင္းကို ဗညားကိုယ္တိုင္ အၾကမ္းေရးဆြဲခဲ့ၿပီးမွ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီသို႔ အပ္ႏွံေဆာက္လုပ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွ တျခားတိုက္ေတြႏွင့္ ပုံစံကြဲျပားစြာ ေခတ္မီလွပေနသည့္ တိုက္ျဖဴေလး၏ အိမ္သစ္တက္ပြဲႏွင့္ ဘုရားအေနကဇာတင္ အခမ္းအနားျပဳလုပ္မည့္ ေန႔ေလးမွာေတာ့ ဗညားတို႔ မိသားစုလိုက္ ျပင္ဦးလြင္သို႔ ေရာက္ေနခဲ့သည္။