နှင်းဆီဖြူ

အခန်း ( ၁၃ )

အခန်း ( ၁၃ )

အကျိုးမပေးတဲ့ဘလူးတုလေး

( Unicode )

newyear ညမှာတစ်မနက်လုံးတော့ ဘာမှသိပ်မထူးခြားပေမယ့် ညနေဘက်မှစလို့စထူးခြားသည်။တစ်ခြားမဟုတ် အဆောင်မှုးရဲ့ မီးပုံပွဲလုပ်မယ့်အစီအစဉ်လေးပင်ဖြစ်သည်။အဆောင်ကလူအနည်းငယ် ‌နဲ့အလုပ်သမားအနည်းငယ်တို့ကိုသာဖိတ်ထားပုံရသည်။မီးဖိုနဲ့ အကင်တွေကအစုံအလင်။အသီးအရွက်အသားငါးတွေ နဲ့ဘာဘီကျု လုပ်စားဟန်တူသည်။အအေးဘူးများတောင်ပါသေး။

ခြံထဲကိုဝင်ဝင်လာခြင်း သူတို့ကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ ကိုမင်းစိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်တာက အဆောင်မှုးဆိုတဲ့ကျီးမကြီးဒေါင်းယောင်ဆောင်နေပြီ ဟူ၍သာ။‌နောက်ကွယ်မှာလူသတ်သမားကရှေ့မှာတော့ ကြင်နာတတ်တဲ့ပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့သူကြီးပေါ့ဟူ၍။

ထို့နောက်သူ့ကို လှမ်းခေါ်လေသည်။

"ထင်အောင်မင်း ရေ ဒီကိုခနလောက်လာပါဦး"
".."

အပြင်ကမောမောနဲ့ပြန်လာတာကို ဘာခိုင်းဦးမလည်းမသိဟုတွေးကာ။သူမျက်နာကြောတင်းတင်းနဲ့သွားလိုက်သည်။အနားရောက်တော့

"ဒီမှာဘလူးတုကဖွင့်လို့မရဘူးဖြစ်နေတယ် လုပ်တတ်ရင် လုပ်ပေးပါဦး"

ဘလူးတုဆောင်းဘောက်နဲ့ သီချင်းဖွင့်ဖို့သူတို့ပြင်ဆင်နေကြခြင်းပင်။သို့ပေမယ့် စက်က ဖုန်းနဲ့ချိတ်လို့မရဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့်သူလည်း သူ့ဖုန်းနဲ့ချိတ်ကြည့်တဲ့အခါရသွားတဲ့အခါရပြီဆိုကြောင်းပြောလိုက်သည်။

"ဒီမှာရပြီ ချိတ်လို့ရတယ်"
"ဪအေး ရတယ်ဆိုပြီးတာပဲ ပျက်ပြီထင်လို့"

ထို့နောက်ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားကိုရှိုးလိုက်တဲ့အခါ...လူတစ်ချို့ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ထိုလူများမှာ

ဈေးဆိုင်ပိုင်ရှင်အန်တီ၊ အလုပ်သမားယောက်ကျာ်းနှစ်ယောက်၊ လူစိမ်းအန်တီကြီးနှစ်ယောက်၊ ထွန်းကိုရဲ့ကောင်မလေးနဲ့ မျက်နာစိမ်းကောင်မလေးတစ်ယောက်တို့ရှိလေသည်။