Wattpad Original
There are 2 more free parts

Kabanata 2

74.8K 3.5K 2.2K
                                    

Kabanata 2

Kaagad kong pinagsisihan ang nagawa. I lowered my head, trying to calm down and think of words to say to him but I couldn't grasp any of it.

The pain and disappointment were visible on his face despite that white cloth covering his eyes and I opened my mouth to speak but closed it after a while when I realized something.

"I'm sorry..." I said in a small voice.

"Leave," he said in a hard tone. "And don't ever come back. Hindi ka tanggap sa pamamahay na 'to."

The pain on my chest felt like it was squeezing my heart into pieces. Tila pinipiga, dinudurog pero wala akong magawa dahil naiintindihan ko siya. Ang lahat ng pinagdaraanan niya.

"Sorry..." bulong ko. "Hindi gano'n ang gusto kong ipahiwatig, I-I pulled my hand because—"

"You're disgusted by a blind man like me." He chuckled lowly. "I know, Storm. Just leave me the fuck alone and we're good."

Napatungo ako. Tahimik na iniwan ko ang pagkain doon at sumulyap sa kanya.

"I'll leave the food here," I said. "Please eat these. Huwag kang papagutom."

Hindi siya umimik. Nanatiling nakatiim ang kanyang panga at seryoso kaya kinagat ko ang labi at napatango-tango.

I decided to go. Nakatungo akong palabas ng kanyang kwarto at tahimik iyong isinara nang makarinig ng boses.

"Storm," I heard a voice say, startling me.

Storm?

I was confused, 'di ko alam ang gagawin pero muling may tumawag sa pangalang iyon.

"Storm!" a voice roared and my eyes widened when I saw a beautiful woman with blue eyes resembling Marcus near me. My heart hammered and panicked.

"A-ako?" I asked and pointed at myself and when her brow shot up, that was when I realized what I did wrong.

"Yes, may iba pa bang Storm rito?" she asked me coldly.

This was Darshana, right? Marcus' sister?

"Ah..." I cleared her throat. "Sorry, Darshana," I murmured and felt scared when I saw her sharp and observing eyes looking at me.

I lowered my head, afraid she'd see through me.

"Look at me," she said strictly and I did, my heart thumping so loud I felt like it was going out of my chest. "Did you come back for good?" mariing tanong niya kaya mabilis akong tumango.

"Yes, I'm sorry if I was g-gone...uh, may emergency lang," paliwanag ko pero napailing lang siya, tumaas ang sulok ng labi at mapang-uyam akong tinitigan.

"Is that so? I hope you have your mind right now. Nanay ako kaya alam ko ang pakiramdam ng mga bata, and if you've come back for good then make sure of it. Ayokong lulubog at lilitaw ka lang kung anong gusto mo. Isipin mo ang anak mo, ang asawa mo, ang kuya ko," she pointed out. "Hindi ka na single para isipin lang ang sarili mo."

Humapdi ang pakiramdam ko kaya kinagat ko ang labi. Guilt crept inside my chest.

"Sorry, Daru, I'm—"

"I don't care for your reasons, okay?" she spat coldly. "Ang gusto ko ay maging responsable ka dahil pamilyado ka ng tao. Look at what happened to my brother. Looked at the twins, they're looking for a family. Tandaan mo 'to, isang beses ko pang malaman na mawawala ka na naman at iiwan ang kuya at mga anak mo, hindi na ako magdadalawang-isip na ipaghiwalay kayo. Ilalayo ko sa 'yo ang mga bata at ang kuya ko, naiintindihan mo?"

Raindrop's TearsWhere stories live. Discover now