Promise - T.M.R

•Yirmi Bir•

Sesindeki tını hiç yabancı olmadığım bir şarkıydı adeta.
Onun sesinde duyduğum şarkıysa, benim hayallerimi süsleyen tek şeydi.

"Ölmüş..." Dedi Passifica ortak salondaki büyük masaya otururken.

"Kim?" Diyerek yanıtladı Jessica yutkunarak. Uzun zamandır Hogwarts'a hiç kimse ölmemişti, ölen kişileri de Marvolo öldürdüğü için zaten Jessica hiç yadırgamamıştım.

"Amabel Rosier..."

"Bana çalışın demiştiniz ben de çalışıyorum."

"Hala güvercini altın snitch yapamıyor musunuz? Öğrendiğinizi düşünmüştüm... O halde yapabilen öğrencilerden biri size yardımcı olsun dersten sonra. Gönüllü olan?"

Özellikle erkekler ellerini kaldırırken onların zavallı hallerine göz devirdi. Sırf güzel, soylu ve zengin diye onunla çıkmak istiyorlardı... Acınası bir durum.
"Bayan pride?"

"Buyrun profesör?"
Amabel göz devirirken Jessica onun pek memnun olmadığını anlamıştı. Anlamadığı nokta ise elini bile kaldırmadığı halde neden onu seçmişti?

"Bayan Rosier'e yardımcı olur musunuz?"

Jessica'nın aklına gelen anı birikintisi kalbinin sızlamasına neden oldu, masadan hışımla kalktı. "Nasıl ölmüş Passifica? Neden ölmüş? Ne zaman..?"

Cadının sona doğru kısılan sesi ruhunun acı çektiği Passifica'ya oldukça net göstermişti ki bir elini arkadaşının omzuna koyup sıkıca destek oldu bana.
"Avada kedavra - Koridorun ortasında öylece beni duruyormuş." Beyninin için iki söz yankılandı Jessica'nın ve gözleri ardına kadar açılmış bir şekilde öylece Passifica'ya baktı.

Avada kedavra.

Öldüren lanet.

Ve o büyüyü bu okulda kusursuz yapabilen tek büyücü.

Tom Marvolo Riddle.

Jessica'mın sinrileri birden zıpladı. Gözleriyle Slytherin masasını taradı. Aradığı yeşil gözleri bulamayınca derin bir soluk aldı, neden yoktu?
O kimseden çekinmezdi. Kimseden korkmazdı ve eğer Rosier'i öldürdüyse ki bu muhtemeldi, o halde Tom'un yüksek ihtimalle baş ağrısı tuttmuştu.
Fakat o aptal bir adam değildi. Ortalıklarda olmamasının dikkat çekeceğini tabii ki de biliyordu! Bir şeyler oluyordu ve cadının ön sezisi ona hiçte iyi şeyler olmadığını maalesef fısıldıyordu.

"Neler oluyor Jess?"

"Hiç - Hiç bir şey fica..." Passifica iki elini omzuna koydu ve arkadaşını sarstı.

"Benden bir şeyleri saklama Jessica..."

"Bir şey sallanıyorum Passifica. Bilmen gerekenleri biliyorsun." Passifica arkadaşına kırgınca baktı ve elini Jessica'nın omzundan çekti, onu kırmak istemiyordu Jessica ancak çok zorluyordu ve elinden başka bir şey gelmiyordu.

"Bilmem gerekenleri bilmiyorum Jessica! Bencilce davranmayı kes artık!"

"Ben bencil falan değilim Passifica."
Alayla güldü Passifica ve sesine yansımış alayla konuştu.

"O zaman neden bana böyle davrandığını açıkla! Neden o pislikle kardeş olduğumu öğrendiğinden beri beni yok sayıyorsun Jess? En ufak hatamda beni silen sendin - Sırf senin iyiliğin için yapılmış bir hata yüzünden haftalarca yüzüme bakmadın! Ama buna rağmen gururumu yok saydım ve kendimi affettirdim ama sen ne yaptın? Her şeyi benden sakladın... Sanki sana ihanet etmişim gibi bana bir şeyleri anlatmadın. Ben onun için tüm o yaptıklarını bildiğim halde sustum ama sen onun için herkesi sildin! Biliyor musun yanılmışı - Sen onun karanlık yüzünü gördükçe ondan soğumadın... Aksine herkesi kendinden soğuttun, sen ona dönüştün."