TWO BROKEN HEARTS (COMPLETED)

CHAPTER 36

I woke up in the morning when the sun hit my face. Umaga na pala.

Nilibot ng paningin ko ang buong paligid ng kwarto and natigil sa isang matandang babae na natutulog sa tabi ko.

"Ma" tawag ko sa kanya habang marahan na hinahaplos ang kamay niya

Nakita ko na gumalaw siya at nagising. She looked at me with her sleepy eyes. Parang wala pa ata siyang tulog ng maayos

"Mama yung anak ko po?" Tanong ko sa kanya. Tumayo naman siya at tumawag ng nurse. Pinapakuha ang anak ko.

Sumandal ako sa headboard ng kama at hinintay na mabigay sa akin ang anak ko. For the first time I could see her and embrace my baby. Hindi ko pa siya napapangalanan. Sa 9 months na bitbit ko siya sa sinapupunan ko. Wala pakong maisip na ipapangalan sa kanya.

I'm on my deep thoughts when the nurse suddenly came to my room. Dalawa sila ang isa dala dala ang anak ko at ang isa naman may bitbit na parang folder.

Binigay ng isang nurse ang anak ko sa akin at naiiyak na inaabot ko to sa kanya.

"Your daughter is such a beautiful baby maam" puri ng isang nurse. I smile at her

"Baby mommy is here. Be a good girl soon hmm? " Kausap ko sa anak ko kahit alam kong hindi niya ako sasagutin.

She's sleeping silently tumingin ako sa nurse at sinabi

"Crystal" sabi ko habang tumingin sa anak ko

"Crystal Leigh " sabay tingin sa nurse na may hawak ng folder.

She smiled at me and wrote the name emmediately.

"Crystal, what a beautiful name" puri ni mama. Tumango ako at hinawakan ang ilong ng anak ko.

Ang tangos manang mana sa ilong ng papa niya. Kurba ng labi lang ata ang nakuha ng anak ko sakin. Yung mukha niya manang mana sa tatay.

After mag ask ng mga nurse ng mga questions they leave the room. Lumapit sa akin ang mama ko at niyakap ako.

"Mama natulog ka ba ng maayos?" Umiling siya kaya nag-alala ako.

"Okay lang si mama anak ha? Ayos lang ako. Tsaka excited din naman ako na makita ang apo kong napakaganda! " Gigil ni mama.

Tumawa ako ng marahan at hinaplos ang mukha ng anak ko. Miss na miss ko na ang daddy mo baby.

Natigil ako sa pag-iisip ng kung ano ano ng dumating si Vina kasama ang asawa't anak niya.

"Ashelle! Patingin ako sa bata! "Sigaw niya kinuha niya ang anak ko at hinalik halikan ang pisngi.

Noah hug me and then pumunta kay mama para mag-mano.

Lumapit din sa akin Si Trevor at tumuntong sa may binti ko.

"Tita ninang!! I missed you so much your baby is so cute. She's pretty like you too!" Maligayang sabi niya. Ngumiti ako at niyakap siya ng mahigpit

"Would you protect my princess for me Trevor? Can you promise tita ninang that you will protect Crystal?" Magiliw naman na tumango ang bata at niyakap ako kinuha siya ng daddy niya at kinarga.

I somehow jealous because they're complete family. Si Vina Si Trevor and Noah. Naiiyak ko silang tingnan. Napansin iyon ni Vina kaya lumapit siya sa akin at binigay muna sa Asawa ang anak ko. Nakita kong lumapit si Trevor sa kanila.

Trevor is only 5 years old yet. He's that sweet and responsible.

Lumingon ako kay Vina. Niyakap ko siya.
Niyakap niya din ako pabalik at sinabi

"Everything will be fine. It's hard at first but you will masasanay din Ash. Nahirapan din ako dati Kay Trevor and I'm glad and proud to myself that napalaki ko ng maayos si Trevor. Lalo na ikaw Ash! You can do it. You will be a great mother trust me" pinunasan niya ang mga luha ko at binigay na nila ang anak ko sakin.

"Hon, mauuna na ako uuwi na muna kami ni Trevor. Tita you want to come with us. Parang wala pa po kayong tulog" noah asked towards my mother.

Mama look at me and then i just nod. She smiled and kinuha ang gamit niya.

"Babalik din ako agad anak ha. Papahinga lang ako. Vina ikaw muna mag bantay dito ayos lang sayo?" Tanong ni mama kay Vina.

"Yes po tita! Ofcourse. Go on you need to take a rest."

Umalis na sila. Humalik muna sila mama at Trevor sa akin bago lumabas ng kwarto.

1 WEEK HAD passed nakalabas na din kami ng hospital. Andito kami ngayon sa lumang bahay namin. I'm here at the sofa pinapadede ang anak kong si Crystal.

Breastfeeding is the best lalo na kakapanganak pa lang kasi healthy yun. Nung unang beses na nagpasusu ako hindi bata yun eh

Ngayon totoong baby na ang dumedede sa akin. Seeing her Grey eyes i remember something. It's Chris eyes. Ganun ko ba talaga siya ka miss kaya lahat ng katangian niya nakuha ng anak ko?

O malakas lang talaga ang dugo niya. Napatigil ako sa pag-iisip ng biglang kinagat ni Crystal ang nipple ko.

Wala pa siyang ngipin pero masakit.

"Ouch. Don't bite it anak masakit" sabi ko sa anak ko.

Tumingin sa akin ang anak ko sa akin. I smiled at her

"Soon anak you will meet your dad. I'll explain to you everything kapag lumaki kana" sabi ko hindi na siya dumedede kaya inayos ko na ang damit ko at tumayo.

Pumunta kami sa bakuran. Hindi naman mainit doon at may upuan din. Kinakantahsn ang anak ko para makatulog siya. Sariwa din ang hangin at hindi maingay.

Lumabas kasi saglit sila mama at papa kasama nila si lola. Naglalakad lakad kaya naiwan ako sa bahay ng mag-isa.

Nagulat ako dahil may bumusinang sasakyan. Hindi ko alam kong sino iyon kaya hindi ko nalang pinansin.

Pumasok na ulit ako ng bahay at nilagay sa crib si Crystal.

Mahimbing na siyang natutulog ngayon.

Lumabas muna ako at pumunta sa bakuran. Nagmumuni-muni. I decided to call Vina. I want to talk to Trevor miss ko na ang batang iyon

"Hey baby. How are you?", Tanong ko sa bata

"Hi tita! I'm good. Tomorrow po pupunta kami nila Mommy dyan bibisitahin namin so Leigh tita" sabi niya

"Oh really?! I'll wait for you then. Just be careful okay? I love you baby" sabi ko

"I love you too tita! Opo!"and by that i ended the call.

Tumingin ako sa paligid at napansin na andon padin yung itim na kotse sa harap ng bahay namin. The car looks familiar parang nakita ko na ito years ago.

Pinagwalang bahala ko nalang ito at pumasok na sa bahay.

Tiningnan ko muna si Crystal bago ako lumabas ulit para magluto ng tanghalian.

I'm cooking adobo.

Funny Because this is Chris's favorite dish. If andito lang siya mauubos niya ito ng siya lang mag-isa.

I smiled bitterly.

He's not here Ash. He's not here with you. Just accept the fact.