Only You (Aliser Series 2)

Kabanata 22

A/N

DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Love

"What happened? Is he okay?" Sabay sarado ko sa pinto ng kotse ni Calzone at agad naman niyang pinaharurot ang sasakyan.

"He wasn't feeling okay. Actually nagtatrabaho ang asawa ng kaibigan ko sa kompanya nila. Ang sabi nito pumapasok sa opisina kahit may sakit, madalas tulala at mainit ang ulo. Ang sabi, si Elisse na dati na kaibigan niya ang dumadalaw sa opisina nito. Siya rin ang nag-aalaga. Nag-iba raw kasi ang ugali nito." Tumango ako kasabay nun ang pagkalungkot ng mukha ko.

Oo. Si Zach pumapasok talaga siya kahit may sakit. Bigla kong naalala ang away namin dahil ayaw kong pinapabayaan niya ang katawan niya kapag may sakit siya at nakukuha pa talagang pumasok pa sa opisina. Naguilty ako sa ginawa ko, tingin ko yong lagnat niya... dahil yon sa parehos kaming na basa ng ulan.

"And the wedding? Hindi ko alam kung paano pipigilan, Astrid. Mom and Dad wants the wedding too. Ganun din ang parents mo. Hindi ko alam ang gagawin ko. Basta ang alam ko ikakasal tayo." Natauhan ako sa sinabi ni Calzone kaya agad kong inurong ang upuan ko at nagsalita.

"Kung parehos tayong may ayaw wala parin naman silang magagawa. Pwede naman akong tumakas. Hindi rin nila malalaman kung hindi mo ako isusumbong, Calzone. At tsaka parehos tayong mahihirapan kung ipipilit natin ang kasal parehos naman nating hindi gusto ang mga pangyayari."

"Gusto kita. When I first saw you noong college ka pa lang... gusto nakita, Astrid. I don't know pero gusto kita." Si Calzone.

Hindi ako makatingin sa kanya at nagulat sa sinabi niya. Is it real? Si Calzone? Gusto ako? I don't know that he likes me more than friends. Damn! Its awkward. Sinusubukan kong magsalita pero wala walang lumalabas sa bibig ko at di na tuloy makatingin sa kanya ng diretso.

"I like you." He said in finality. Hinawakan niya ang kamay kong nakapatong sa lamesa pero agad kong binawi yon at kinuha. At nagkunwaring iinom ng coffee. Naging rason ko yon para kunin ang kamay kong hahawakan niya sana.

"You're funny." Sagot ko sa kanya as I sipped to my coffee dahil sa awkwardness at napamura pa talaga ako sa isip ko. "Shit! Ang init ng coffee."

Alam ko naman na pag hindi ko kokonprontahin si Calzone ay mas magiging awkward ang mga susunod na araw. Kaya mas pinili ko na lang talagang kausapin siya. Nakakahiya dahil nalaman kong gusto niya pala ako at ako naman tong patay malisya. Calzone likes me... but my heart is only for Zach. Alam kong galit si Zach saakin... sa ginawa ko pero mahal ko naman talaga siya. I just feel like I don't have a choice. May choice akong ipaglaban siya pero ayaw ko namang gantihan pa siya ni Dad at mas lalong ayaw kong masaktan ang mga magulang ko sa pagpili sa kanya. Ayaw ko, natatakot akong mawala ang dalawa... pero nawala ko naman talaga... nawala ko ang isa... si Zach. Nasaktan ko siya... hindi ko siya pinaglaban gaya ng paglaban niya saakin. Ang tanga mo, Astrid.

"Calzone... ahm..." Hindi ko pa maayos ang sasabihin ko, ang tanga lang. Nauutal ako sa harap niya. Mas lalo pa itong tahimik at awkward.

"Hindi mo naman ako kailangan gustuhin. Hindi kita pipilitin at mas lalong hindi mo ako responsibilidad na gustuhin. Gusto kita pero hindi mo kailangan na gustuhin rin ako, Astrid. Pagpasensyahan mo sana ako kung patuloy kitang magustuhan. I lied to you, kilala naman talaga kita college ka pa lang. Pero noong sinabi kong doctor ako... totoo yon. Yes, I lied knowing you for circumstances but when I told you who I am that's true. Hindi mo lang alam na mga magulang ko sila at ang lalaking anak nila ang ipapakasal sayo. I'm sorry 'bout that, Astrid-"