Are You Teacher? | Taekook

4: Apologize

Selaam biz geldik

İyi okumalar yorum yapmayı unutmayın tamam mı💖

-

Akşamdan kalma olmak berbat.

Bu sabah uyandığım yatak berbat.

Bunu bana yaptıran alkol berbat.

Her şey berbat.

Pekala bir kadınla beraber olmak elbette kötü bir şey değildi fakat tanımadığım biriyle sarhoşken hop diye yatmak da benlik değildi, ayık kafayla hallederdim ben bütün işimi. Bu yüzden kötü hissediyordum. Üstelik, hadi ama biz bu kadınla aynı okulda öğretmendik anasını satayım!

Kendime çeki düzen vermeliydim. Kendimi hayal kırıklığına uğratmıştım.

Her neyse bu konu hakkında daha fazla düşünmek istemiyorum. Sabah zaten Bayan Seo ile gerekli konuşmaları yapıp bunu unutma kararı vermiştik.

Şimdi ise geç kaldığım günün ilk dersindeydim. Ağrı kesici içsemde asla geçmeyen başımın ağrısı ile el mahkum ders anlatıyordum. Bu bile zor geliyodu üstelik bugün çok sevdiğim mesleğimde ikinci günümdü. Kendimi gerçekten büyük hayal kırıklığına uğratmıştım.

Yeni karar. Okula geleceğin zaman sakın akşamdan kalma olma.

Bu kadar sorumsuz muydum ben?

Siktir. Evet öyleydim. Aklıma gelen Biyolojici ile kendime olan kızgınlığım daha da arttı.

Sanırım özür dileyerek başlamalıydım.

Sonunda kulağıma ilişen zil sesi ile inceledeğim soruyu bırakmış bir sonraki derste izleyeceğimizi söylemiştim. Karnım öyle bir acıkmıştı ki depar atara- şaka şaka eskilerde kaldı o öğretmenim ben.

Ani ruh hali değişimlerim yine iş başındaydı daha az önce kafamı kuma gömmek isterken şu anda koridorda yürürken takım elbisemle ne kadar havalı olduğumu düşünüyordum. Şimdi doğruya doğru yani.

Kitaplarımı bırakmak için öğretmenler odasına ilerledim. Öğlen arasında olduğumuz için biraz kalabalıktı. Bazıları kendi köşesine geçmiş önlerindeki yemeklerini yerken bazıları karşılıklı koltuklara oturup çayları eşliğinde sohbet ediyordu. Sonra gözlerim bilgisayar başındaki adama kaydı. Biyolojici.

Kitaplarımı dolabıma koydum. Dolabın kapağını kapatıp Bay Biyolojiye doğru ilerledim. Arkası dönüktü.

"Bay Kim."

İsmini duymasıyla dönen koltukla bana doğru döndü. Siyah kemik gözlükleri yine gözlerindeydi. Tek kaşını kaldırıp baktı.

Karamel. Hani böyle bir şeye bakınca çok alakasız şeyler çağrıştırırdı ya size, işte karşımdaki adam da karameli çağırdı bir anda bana.

Bir kaç saniye süren bir bakışmanın ardından kelimelerimi topladım.

"Öğle yemeği yediniz mi? Sizinle konuşmam gerek, birlikte yeriz diye düşündüm."

Yanağını şişirerek biraz düşündü. Bir yandan da tatlıydı ha.

"Tamam. Okula yakın bildiğim güzel bir yer var oraya gidelim."

Kafamı salladım hemen. Açıkcası reddeder diye düşünüyordum kabul etmesi şaşırtmıştı biraz. Bilgisayara dönerek word dosyasını kaydedip sekmeyi kapattı, ardından ayağa kalkıp bilgisayarların yanındaki askılıktan ceketini aldı daha sonra tekrardan beni şaşırtan bir şey yaptı, askılığın en ucunda duran ceketimi alıp bana uzattı. Pekala ceketimi nerden bildiğini şu an sorgulamayacağım.