Possessive Love (COMPLETED)

Chapter thirty nine

SAMANTHA

"Kasalanan mo lahat 'to! Dinamay mo pa ang anak ko! Napakawalanghiya mo talaga! Puro kamalasan ang ibinigay mo sa anak ko!"

Itay was livid when they arrived at the hospital. Napilitan akong ipaliwanag ang lahat sa kanila dahil na rin nabalita ang pagkakabaril ni Nicole.

"Kailan mo titigilan ang anak ko?! Kapag patay na siya!"

"Tony tama na! Walang kasalanan si Samantha---"

"Kasalanan mo rin! Panay mo kinakampihan at kinukunsinti ang imoral na relasyon ng anak mo!"

Wala akong masabi. I was just there, standing silently in front of Itay. Accepting his anger towards me. I can't argue with him anymore because partly, it is true.

"I'm... I'm s-sorry---"

"Wag kang mag sorry anak. Wala kang kasalanan."

"Tss. Layuan mo na anak ko. Baka sakaling mapatawad kita."

I bow my head and bit my lip to stop my tears from falling. Naramdaman ko ang paglapit at pag yakap sa kin ni Inay. I gave her a reassuring smile that I am okay.

"Pagpasensyahan mo na anak, nagaalala lang siya kay Nicole."

"O-okay lang po. Ipapaayos ko lang ang tutuluyan niyo."

Hindi ko na inantay makasagot si Inay at lumabas na ako. Nicole already transfer to a VVIP room. Nagising siya kaninang madaling araw pero wala ako roon dahil sinundo ko sina Inay. Si Niki ay hindi pa bumabalik matapos naming magusap at malaman niya ang tungkol kay V. I let out my breathe the moment I step outside the room. I truly understand Itay, I maybe one to blame, but not all of it. Hindi ko hawak ang utak na ni V na wala sa katinuan. Hindi ko pa rin masabi sa kanila na siya ang may kagagawan dahil kaibigan ni V si Nicole. Hindi ko na alam kung saan ako magsisimula.

"Alex."

"The case is already file. She's delusional, Sam. It's up to you what you'll do to her. We can pursue the case and request for her admit in an asylum. Pwede rin naman na diretso asylum siya. Hindi mo ba siya kakausapin?"

"I will. But not now. Things are tangled here at nahihirapan ako, Alex."

"Just be with her and her family. Prove them your worth. Kapag ayaw pa rin, itanan mo na" I chuckled on what she said. "But seriously, it's you and Nicole's decision. Parents sometimes are hard headed. Pero kapag napakita mo na hindi mo sasaktan ang anak nila. They will got soft eventually. Iba pa rin kung may basbas nila."

"I know. That's why I am doing my best. Ayokong maipit si Nicole sa amin. I love her that much."

"I feel you. Mahirap talaga yan. Sa relasyong meron tayo, hindi talaga lahat kayang tanggapin."

"I'm ready for that. I don't even care what others will say. Pero iba kung ang pamilya niya ang may ayaw mismo sa amin, sa akin. Ayokong habangbuhay naming pasanin iyon ni Nicole. Especially her. I don't want her to suffer in silence."

"Everything will be alright. Just always remember, we got your back."

"Thanks, Alex."

"No worries. Got to go, baka masabon na ako ni Misis."

"Okay. Send my regards to Chan."

"I will. Bye."

Sana ganoon kasimple. Ganoon kadali. I envy Alex most of the time. Her job and family life is awesome. Unlike me. Mapapa sana all ka na lang talaga.

Matapos kong kausapin si Alex ay tinawagan ko naman ang sekretarya ko para sa tutuluyan nila Inay. Pabalik na ako ng kwarto ni Nicole nang tawagan ako ni Natoy. Informing me, that her sister is already wake up.

Marahan akong pumasok, ayaw makaistorbo. Si Itay ay panay ang siring kay Nicole. Kinakagalitan. I want to hug her.

"S-si S-sam po?"

Mahinang sabi niya. Lahat sila ay nagtinginan sa pintong pinasukan ko. "Eto na pala eh." sabi ni Inay saka sinenyasan ako.

"Tss. Lalabas na muna ako!" galit na sabi ni Itay saka nilagpasan ako.

I sighed and went to Nicole. "How are you feeling?"

"C-can't you hug me?" may kalayuan kase ako sa kanya.

"Lalabas na muna kami mga anak ha. Sundan ko ang Itay mong nag memenopos na." tumango at ngumiti lang si Nicole sa kanya. "Anak, Sam, unawain mo pa si Tony, anak ha. Pasasaan ba at lalambot rin iyon."

Tinanguan ko si Inay saka hinatid ko sila palabas. Inayos ko ang higa ni Nicole at bahagya kong inangat ang kama niya.

"L-love..."

I caress her cheek and kiss her forehead. "How are you feeling?" ulit ko.

"I... I w-want to k-kiss you." paos na sabi niya.

I raised my eyebrow and tease her. "Nagpapagaling ka pa love. Making love is not allowed."

"L-love. Aw." saway niya, napangiwi siya na agad ko namang dinaluhan.

"S-sorry." inirapan niya ako na ikinailing ko. I lightly cup her face and gently kiss her lips. "I love you..." hindi ko mapigilan ang maiyak.

Sa loob ng tatlong araw na nandito siya sa hospital, pakiramdm ko ay ngayon lang ako nakahinga ng maluwag. "I--... I t-thought I'll lose you. F-fuck." hindi maampat ang luha sa mata ko. I bowed my head and press our forehead together. "I-I'm sorry for not protecting you l-love. I'm really s-sorry---"

"Ssh. W-wala k-kang k-kasalanan." paputol putol na sabi niya.

"I know it is tiring to love m-me. A-ang daming problema, ang daming issues. S-sometimes, I do asking myself if I am worthy for your love. T-there is always a time that I want you to give up. T-to stop loving me. Even if it's kills me. K-kesa yung ganito. P-palagi kang nasasaktan dahil sa akin. D-dahil sa pagmamahal mo sa akin." for the first time in our relationship, I became too emotional in our situation. Nicole hold my hand tight. I am still crying, nasasaktan sa lahat ng nangyari at naranasan niya. "B-but I am selfish. Too selfish. I... I c-can't let you go... Fuck. I c-can't even imagine myself living without you. I... I.... I c-can't, love... I---"

I am crying hard, hindi maampat ang luha sa mata ko. I even clutched my heart because of too much emotions. Hindi ko alam gaano ako katagal umiiyak. I just felt Nicole's hands gently combing my hair. Nakayukyok ako malapit sa kanya. Gustuhin ko man na yakapin siya, hindi pa pwede dahil sa lagay niya.

"S-stop blaming y-yourself, l-love. Stay w-with me and l-love me. Hm." mahinang sabi ni Nicole. I look at her with so much love, she looked at me the same way I did. Parang doon niya ipinaparamdam ang pagmamahal niya sa akin.

I reached her hand and put it on my cheeks. "I love you... so much."

She smiled and said "I l-love y-you t-too."