EMANET

BÖLÜM 30: GEÇMİŞ

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"GEÇMİŞ"

Yıllar önce...

Saatlerce ağlamış ve hızla yağan yağmurun altında uzunca ıslanmıştı. Ne düşüneceğini ya da ne hissedeceğini kestiremiyordu. Ailesi ondan oldukça zor bir şey istiyordu. Hazır olmadığı, hayatı boyunca da muhtemelen hazır olamayacağı bir istekti. Ancak sorun şu ki ailesi ona bir tercih hakkı vermiyordu; sadece yapacaksın demişlerdi.

Israrla çalan telefonlara bir yenisi eklendi. Gürültüyle yankılanan telefon sesine aldırış etmeden, ıslak kaldırımda yürümeye devam etti. Saçları felaket durumdayken, kim bilir yüzü ne hâldeydi?

Telefonunun sesi kesilirken, ardı ardına gelen mesaj bildirim seslerini duymazdan geldi. Kimseyle konuşmak istemiyordu. Hayatını yeterince mahvetmişlerdi, daha fazlasını duymaya tahammülü yoktu.

Biraz daha ilerledikten sonra kaldırım kenarında park hâlinde duran arabanın yanında durdu. Çantasını açıp ıslak mendil çıkardıktan sonra eğilip arabanın siyah filmle kaplı camından yüzünü inceledi. Gözaltları simsiyahtı ve suratı oldukça berbat bir hâle bürünmüştü, dışarıdan bakınca tam bir ucube gibi görünüyordu. Hızla elindeki ıslak mendille göz altlarını temizlemeye çalıştı. O sildikçe yüzü tahriş oluyordu. Oluşan kızarıklık canını sıksa da kapkara bir yüzden daha kötü olmadığını düşündü. Islak saçları ise düşündüğü gibi tam bir felaketti! Gözaltlarını güçlükle temizledikten sonra ıslak saçlarını da eliyle düzeltmeye çalıştı.

O sırada ansızın inmeye başlayan araba camıyla şoka uğradı. Siyah film kaplı olduğu için arabanın içini görmemiş ve boş zannetmişti. Karşısında ona alayla bakan adamla, ne yapacağını şaşırdı ve toparlanarak doğruldu. Bir iki adım geriledikten sonra nihayet konuşabilmişti.

"Şey... Ben özür dilerim. Arabada birinin olabileceğini düşünmemiştim."

Adamın gülümseyen yüzü ve ışıldayan gözleri, onu saçma bir şekilde utandırdı. Öyle tuhaf bakıyordu ki ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

"Ben vardım. İyi ki de varmışım."

Şaşkın bir şekilde adamın sözlerini dinledi. İyi bir şey söylediğini anlasa da utanmadan edemiyordu. Resmen rezil olmuştu ve adam da onunla acımadan alay ediyordu. Bu durumu sonlandırmak istese de gitmeye yönelik tek bir adım dahi atamıyordu.

Onun bu hâlini fark eden genç adam, arabasından sakince indi ve güzelliğinden daha ilk anda etkilendiği kadının karşısına geçti. Onun zümrüt yeşili gözleri, aklını başından alabilecek kadar güzeldi.

"Saçların... Islak hâliyle bile çok güzel, bu kadar dert etme."

Genç kadın, bu iltifata kayıtsız kalamadı ve gülümsedi. Adam, o kadar kibardı ki resmen ruhunu okşuyordu. Daha önce hiç tatmadığı bir hisle, adamdan uzaklaşma gereği duydu. Sanki birbirine biraz daha yakınlaşsalar, ansızın bir alev peyda olacaktı ve ateşe dokunan herkesi yakıp kül edecekti.