Valaquia yera una tierra bella, anque ella nomás lo sabeba porque l'eba estudiau. Mientres os suyos chirmans varones protagonizaban escandalera y partizipaban en guerras chunto a lo suyo pai, ella se manteneba aislada en os suyos posientos, en a gran torre que o suyo pai eba mandau construyir solamén pa ella. Muitas d'as nobles de Valaquia teneban invidia d'a prenzipesa Cezara, en cual torre i eba más tresoros y arte que en cualsequier atro puesto d'aquellas tierras, pero a ella nomás le importaba a vida que no podeba vivir por deseyo d'o suyo pai, o prinzipe Vlad l'Empalador. Sabeba que o suyo pai actuaba asinas por nezesidat, pus mientres os suyos chirmans varones yeran preszindibles, ella, a unica filla d'o prinzipe, yera o suyo más sabia consellera y una d'as creaturas que más amaba en o mundo. Debán de as creixens tensions con l'Imperio Otomano y os numerosos enemigos que eba iu adquirindo, Vlad eba optau por enzarrar a la suya filla y mantener-la a buen recaudo como l'abría feito con o más preziau d'os suyos tresoros. Manimenos, Cezara no yera una umana cualsequiera, pus eba heredau a naturaleza vampírica d'o suyo pai. Permanexer cautiva iba en cuentra d'a suya naturaleza.
A zaguers d'o dezenio de 1450, Vlad eba dixau de reconoxer a suya condizión de vasallo respective a o sultán Mehmed II, ratificando a suya ostilidat en asasinar a los ofizials otomans. Eba iniziau una guerra que sin duda sería sangrienta: más de vinte mil personas eban estau asasinadas dezaga de prener Giurgiu y os lugarons d'o Danubio, o que nomás yera o preludio d'un enorme choque entre Valaquia y l'Imperio Otomano. Cezara eba consellau a lo suyo pai que lo ideyal yera sería retractarse y tornar a pagar os contrebuzión, ella no creyeba que Valaquia estase capazitada pa enfrontinar-se a los otomans y dudaba d'os aliaus que o suyo pai deziba tener. Manimenos, Vlad no escuitó a la suya filla y la mandó enzarrar permanenmén en o suyo dormitorio, en lo más alto d'a torre.
—A vezes se m'olbidar que nomás yes una muller —i eba dito alicortau.
As palabras d'o suyo pai eban secutiu a suya mente y eban esligau a suya ira. No eba dedicau tota a suya vida a estar a filla perfecta ta que dudase d'ella por estar muller. Se tiró a parte superior d'o suyo vestiu y desplegó as suyas alas, sentindo-se liberada. Podría aber-se escapau d'aquella torre muito dinantes, pero l'amor y o respeto ta lo suyo pai eban feito que aquella idea quedase descartada. A diferenzia d'os vampiros, as vampiresas teneban alas y sentius más desarrollaus. Enfurexida debán de o destín que refusaba pero que o suyo pai le eba imposau, Cezara ubrió as suyas alas y se lanzó a lo vuedo por o ventanal, cayendo en picau ta lo suelo. Nunca dinantes eba volau y no sabeba fer-lo, cada vez yera más amán d'estrelar-se contra os tantonicos d'a carrera, pero seguindo o suyo instinto adubió frenar a cayedura y mover as suyas alas adecuadamén. Fazió a riseta en mirar a lo suyo arredol, volando espullada en completa libertat. A euforia que sentiba se convirtió en a suya bruxula y Cezara la siguió ziegamén, alexando-se cada vez más d'a torre en a cuala eba crexer y viviu dende que yera una nina. En ixe momento sabió que nunca tornaría a vivir enzarrada, nunca reblaría a suya libertat de nuevo por o suyo pai.
As auguas d'o río Ialolimita acullioron a la vampiresa con calidez, tota a que un río de Valaquia podría tener. Yera completamén espullada, posada chunto a las auguas y tresbatida en os suyos pensamientos. Nomás eba conoxiu a exuberanzia y a comodidat d'aquella torre, aquella eba estau a suya unica realidat entre más de dos dezenios y a euforia s'eba transformau agora en inzertidumbre. No cosiraba o suyo fogar, pero temeba o que o mundo estase por amostrar-le. Mirando o suyo reflexo en a superfície d'as suyas auguas, Cezara recordó que o suyo pai yera en guerra con os otomans y comprendió que o mundo que eba conoxiu a traviés de tantos años d'estudio yera vivo, igual que ella. Si ella eba cambiau a suya realidat, o mundo tamién podeba cambiar a suya.
—Nomás soi una muller —se dizió a él mesma, mirando fixamén a suya reflexo—, pero con ixo me basta.
Batió as alas con fuerza y remontó o vuelo ta Târgoviște, pero siguió volando ta lo nordeste entre días, aturando-se solamén cuan feba muito sol u cuan se sentiba cansada. En uns días alcanzó o suyo obchetivo, a machestuosa ziudat de Buda, capital d'o poderoso reino d'Hongría. O suyo rei, Matías Corvino, yera un d'os ombres más aclamaus por aquels tiempos, por o que yera l'obchetivo perfecto d'a vampiresa. Se coló en a propiedat nobiliaria de belún a qui no conoxeba y buscó ropa y elementos notables que podese utilizar pa presentar-se debán de o rei, los caló en un saco y fuyió sobatendo as suyas alas. Plegada o maitín, Cezara se vistió eleganmén, asegurando-se de cubrir cada zentimetro d'a suya delicada piel. A suya imachen fablaba por ella mesma, dengún dudó que ise una prenzipesa. O rei la rezibió luego y ella fazió una reverenzia con muita feminidat.
—Oh, o mío buen siñor, as palabras no tos fan chustizia. Qué gran onor poder presentar-me debán de vos! O mío nombre ye Cezara y acudo a vos como Gran Prenzipesa de Valaquia.
—Os otomans tos causan problemas?
—No, o mío buen siñor. Por o bien de Valaquia, tos ruego que neutralizez a Vlad Dracul.
—Pediz que achustizíe a lo vuestro pai?
—A mía leyaltat no le pertenexe a él, o mío buen siñor, si no a la mía tierra y a la cristiandat. No ez sentiu as remors sobre él? Puedo asegurar-tos que a suya crueldat ye cuasi demoniaca.
A Gran Prenzipesa estió convidada a zenar y le contó a Corvino cosetas sobre o suyo pai, no totas ziertas. En l'año 1462, Vlad Dracul estió capturau por un secuaz d'o rei húngaro y Cezara encomenzó a redautar documentos que podesen lechitimar o suyo engarcholamiento. O plan furnió efecto y Vlad estió engayolau en a ziudat de Visegrad. A Gran Prenzipesa yera libre asinas pa empezar a vivir.
![](https://img.wattpad.com/cover/289725435-288-k309837.jpg)
ESTÁS LEYENDO
La Gran Princesa
VampireCezara lleva demasiado tiempo queriendo escapar del control al que la expone su padre, el poderoso Vlad Dracul. Si bien siempre regresa victorioso, la guerra será la gran oportunidad de la princesa para huir de la torre en la que su padre la mantien...