තවත් ටික වෙලාවක් මේ විදිහට හිටියොත් අනිවාර්යයෙන්ම මට යුන්ගිට ඇත්ත කියන්න වෙනවා කියලා තේරුනු නිසාම මං යුන්ගිව එළියට තල්ලු කරේ මවාගත්තු හිනාවකුත් එක්ක.
" පලයන් එහෙනම් "
යුන්ගි යනකම් බලාගෙන හිටපු මම දොරත් වහලා ෆ්‍රිජ් එකෙක් ගත්තු බියර් ටින් එකත් අරගෙන ආයෙත් පාරක් බැල්කනි එකට ගියේ ටිකක් නිදහස් වෙන්න ඕනි කියලා හිතුනු නිසා.
ඒත්, මං කොහොමද මැණික නිදහස් වෙන්නෙ ? මට නිදහස උරුම නැතිවෙනකොට. ඔයාගෙ නිදහස නැති කරපු මේ පව්කාරයට මොන නිදහසක්ද මැණික.
ඒ වෙනකොටත් අඳුරුවෙලා තිබුණු අහස දිහා මට බැලුනෙ ඉබේටම වගේ.
ඔයා කිව්වා නේද මැණික අහසට ඕනිම දෙයක් කියන්න අපිට පුළුවන් කියලා. අහස දිහා කොච්චර වෙලා බලාගෙන හිටියත් ඇතිවෙන්නෑ කියලා.
කළු පාට අහසෙ අමුතු ලස්සනක් තියෙනවා කියලා මට තේරුනේ ටිකක් වෙලා අහස දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට. කළු පාට අහසෙ තැනින් තැන පුංචි තරු කැට දිලිසෙනවා. ඔයත් අන්තිමට තරුවක් උනා නේද මැණික.
මට පාළුයි මැණික. ගොඩක් පාළුයි. හැමවෙලේම පිස්සුවෙන් වගේ කියවෙන පිස්සුවෙන් වගේ හිනාවෙන ඔයා කොහොමද එච්චර දරුණු තීරණයක් ගත්තෙ ? කොහොමද හැමදේම මගෙන් හැන්ගුවෙ ? කොහොමද හැමදේම තනියෙන් දරාගත්තෙ ?
මට අහන්න ප්‍රශ්න ගොඩාක් තියෙනවා මැණික. අහස දිහා බලාගෙන හිටපු මගේ මතකය ඇදිලා ගියේ මං මතක් කරන්න අකමැතිම කොච්චර අමතක කරන්න බැරි උනත් අමතක කරන්න බැරි ඒ අඳුරු රාත්‍රියට.
YOU ARE READING
ONE WORD | COMPLETED
Fanfictionපිටට පේන්න හිනාවෙලා ඉන්න හැම කෙනෙක්ගෙම ජීවිත ලස්සන නෑ. ගොඩක් අය රඟපානවා!! 2021.10.29
