Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Tekrar yeni bir bölümle karşınızdayım umarım beğenir ve yorumlarınızı oylarınızı eksik etmezsiniz. Keyifli okumalar dilerim. Bölüm sonunda tekrar karşılaşalım.
Bölüm Şarkımız Martin Czerny - Broken (Sad piano) Şarkıyı açarak okursak daha keyifli olur.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
20. BÖLÜM.
''AYIN KARANLIK YÜZÜ''
Bir can son nefesini verirken, içimde yetiştirdiğim kelebeğin kurbanı oldum.
Bütün güzelliklerin başlangıcının sonu, aslında kötülüğün içinde kayıplara karıştı. Bir dal yaprak düştü avuçlarımın içine, kurumuş solmaya yakın yön tutmuş şekilde. Onun kadar çaresiz, onun kadar masum, ve onun kadar tükenmiş bir vaziyetteydim. Ama artık güçlü olduğumu unutmamalıyım, çünkü yanlız değilim.
Sen hiçbir zaman yanlız değildin Çağla.
Eskiden bir bataklığın içindeydim. Hayatı alt üst olmuş bir kız vardı benim gözümde. Bir rüzgar esti yüreğimde, aldı ve götürdü istediği yere. Güzel bir başlangıç olmadı belki ama, yinede yere sağlam basmama yol açtı.
Karşımdaki kapıları sonuna kadar araladım ve içeriye girmekten korkmadım. Cesur olmaya çalıştım. Pişmanlıklarla dolu geçmişimi çöpe atmakla kalmadığım gibi, üzerine yeni bir sayfa ekledim. İlk defa biri beni kendi himayesine hapsetti. Mühürlenmiş dudaklarımın arasında başka birinin imzasını hissetmek hayatımda yaşadığım en güzel hediyeydi.
Onu sakladım ve kalbime hapsettim.
Sarp bana yeni bir hayat verdi. Küçük kozamdan çıktım ve kolları arasına sığındım. Aramızdaki engelleri yıktık ve bir bütün haline geldik. Sıcacık yatağın içinde uyanmak istemesemde, gözlerim hala kapalıyken yatağın yan tarafı hafifledi. Sarp benden önce kalkmış olmalıydı ki yavaşça gözlerim aralandı. Gün doğumu dağ evinin içine sızarken, Sarp üzerindeki tşörtü çıkararak kendi kıyafetlerini giydi. Sırtı bana dönüktü fakat uyandığımı anlamış olacak ki arkasına baktı. ''Günaydın,'' dedi. ''Hemen giyin de çıkalım.''
