Y/N L/N ailesini seven normal bir kızdı. Babası ay tekniğini kullanan emekli bir iblis avcısıydı. Özel tarzları nesilden nesile geçiyordu. Peki y/n yeni hashira olduğunda neler oldu?
Nihayet dinlecek zamanım vardı. Kendimi koltuğa bırakıp dinlenmeye başladım ama Kocho ve Tomioka'nın o anları gözümün önüne gelip duruyordu, yine ve yine.
-TOMIOKA POV-
Evime geldim ve oturdum. Y/n hakkında endişelenmeye başlamıştım. Bana sinirlenmiş miydi? Kargamı kullanarak ona bir mektup yollamaya karar verdim. Mektumu hazırlayıp götürmesi için kargama verdim. 5 dakika geçmişti ve cevap yoktu. Ona başka bir mektup gönderdim ve tekrar, cevap yoktu. Ne oldu ki? Evde değil mi?
(yazar demis ki, yani evine gönderip de sana baktırabilirdim ama naahh -kufur nah deil yanlis anlamayın-)
-Y/N POV-
Tomioka mektuplar yollamaya devam ediyordu, ama boş geçiyordum. Yine de onu her görmezden geldiğimde daha çok suçlu hissediyordum.
-TIME SKIP-
Gercek yazarin uyarisi: Burasi biraz cringe olck kb
Hemen bizim oradaki gölete gitmeye karar verdim. Küçük bir göldü ama etrafında her yere wisteria* ve kiraz ağaçları dikilmişti. Çok güzeldi.
Gercek yazarın bir tane daha notu: şu anda bütün hashiralar görevde, mitsuri hariç mitsuri de evinde bişeyler yapıyodur ne blm
-KÜÇÜK MİNNAK TIME SKIP-
Ağaçlardan yapraklar dökülüp gölün üstüne düşerken kenara oturdum. Kollarımı sıvadım ve elimi soğuk suya soktum. Ama bu sefer, gölün üzerine yapraklardan farklı damlacıklar düşmeye başladı.
Ağlıyordum, ağlayarak içimi dökerken görüşüm bulanıklaşmıştı. Hafifçe yere yumruk attım. Sonra elime soğuk bir sey değdi, ağaçlardan dökülen çiçeklerdendi. Çiçeği aldım ve kulağımın arkasına sıkıştırdım. Çiçeğin kokusu sanki cennetteymişim gibi hissettirmişti, şey, biri omzuma dokunana kadar.
Hızlı bir şekilde gözyaşlarımı sildim ve arkamı döndüm, orada duruyordu, su hashirası. "Oh hey," dedim gülümseyerek. Beni şaşırtacak bir şey yapıp, beni kollarının arasına alıp bana sarıldı.
"Neden bana cevap vermedin?" diye sordu.
Üstümde ufak bir şok vardı ama.. mutluydum. Bana hiç böyle sarılmamıştı. Bakışlarım yavaşça yumuşadı. Elimi onun başına çıkardım ve patpatladım. "Üzgünüm.. Seni endişelendirdim mi?" Benden ayrılıp yüzüme yaklaştı.
Dudaklarımızı birleştirdi.
---------------------
*= wisteria bu bilmeyen insancik varsa diye koyim
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
