Νότες Τεσσάρων Εποχών

| 14 | Αν η αγάπη είναι άνθος, τότε μπορεί να μαραθεί.

Οι τελευταίες ώρες του 20ου αιώνα ήταν γαρ εγγύς. Πολλοί θα θυμόντουσαν εκείνη την ημέρα, την τελευταία του χρόνου, που σήμανε και το τέλος μιας εποχής, δύσκολη για τους Ιταλούς κατόπιν οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων. Το 2000 ήταν γραμμένο παντού με χρυσό, όλες οι χώρες του κόσμου θα γιόρταζαν την νέα χιλιετία με ενθουσιασμό. Οι εορτασμοί προμηνυονταν φανταχτεροί. Δεν ήταν κάθε μέρα που έμπαινε κανείς σε μια ολοκαίνουργια χιλιετία.

Ο Μαρτσέλο ένιωθε και εκείνος τον ενθουσιασμό. Με τον ερχομό της νέας χρονιάς, ερχόντουσαν πράγματα για τα οποία ανυπομονούσε. Η πρώτη του συμμετοχή σε σειρά, στην τηλεόραση θα άρχιζε να προβάλεται τον επόμενο κιόλας μήνα. Ήταν βέβαιος πως θα πήγαινε καλά, αυτό και η θεατρική παράσταση που ετοίμαζε. Ποιος τον έπιανε!

Έριξε λίγη after-shave και κολόνια. Το είδωλο του στον καθρέφτη τον κοίταξε με ικανοποίηση. Είχε φτιάξει τα μαλλιά του η αδελφή του προ ολίγου. Ήταν το νέο της πειραματόζωο καθώς ο γκόμενος της δεν της κάθονταν, όχι μετά την ντεκαπάζ που του είχε κάνει. Μέχρι στιγμής, είχε αποφύγει με επιτυχία το βάψιμο των μαλλιών του. Αλλά στην νέα χρονιά θα έπρεπε να βάλει τα δυνατά του να αποφύγει τέτοια πειράματα πάση θυσία. Θα είχε μπλεξίματα με την δουλειά.

«Είσαι έτοιμος;» Είδε την Τζιάνα να στέκεται στην πόρτα, ντυμένη φωτιά στα κόκκινα. Οι μπούκλες που πεισματικά έκοβε στο δικό του κεφάλι, έμοιαζαν έξαλλες στο δικό της. Πετούσαν παντού, σαν θαμνάκι. Σκέφτηκε το ίδιο μαλλί που είχε πριν μερικά χρόνια στο σχολείο και αναρίγησε. Έπρεπε να κάψει τις φωτογραφίες αυτές, προτού τις βγάλει η μάνα του στην φόρα.

«Ναι, κομπλέ».

«Άντε γιατί ο Φράνκο περιμένει απέξω με το αμάξι!»

«Έρχομαι, έρχομαι». Άρπαξε το παλτό του από την καρέκλα του όπου το είχε ακουμπήσει η μάνα του με προσοχή όταν το έφερε από το καθαριστήριο. Η Τζιάνα σφύρισέ μόλις είδε το συνολάκι ολοκληρωμένο. Μάλλον είχε κάνει καλή δουλειά.

«Πάμε να καταπλήξουμε τα πλήθη αδελφούλα». Είπε και της έτεινε τον αγκώνα του για να τον πιάσει. Η αδελφή του μόνο που δεν τσίριξε.

Οι δρόμοι ήταν στολισμένοι με φωτάκια που σχημάτιζαν αστέρια. Οι γιρλάντες από τις γιορτές των Χριστουγέννων είχαν μείνει και θα έμεναν μέχρι το τέλος των γιορτών στις έξι του μήνα. Κόσμος γέμιζε τα μπαράκια και τα εστιατόρια. Κάποιοι έμεναν στον δρόμο, με σκοπό να αλλάξουν την χρονιά έξω, μαζί με το ρολόι.