Απο την απόλυτη ευτυχία, στην απόλυτη απελπισία και το αντίστροφο, είναι πάντοτε εκεί για να της κρατά το χέρι. Μα όταν η τελευταία επικρατεί, το μοναδικό πράγμα που μένει είναι οι σκονισμένες νότες του κοινού παρελθόντος τους.
Η Αρσινόη είχε τα πάν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Δεν εννοούσε τεστ εγκυμοσύνης. Σταμάτα να πηγαινοέρχεσαι, με ζαλίζεις». Έχοντας απλώσει τα πόδια της μπροστά, η Αρσινόη αλείφει την αγαπημένη της λοσιόν με άρωμα μέλι. Φορά ένα νυχτικό υπερβολικά κοντό και αποκαλυπτικό για τον καιρό που έχουν. Σε άλλη περίσταση, ο Αλέξανδρος δεν θα έχανε στιγμή να της το βγάλει. Μα τώρα δεν είναι ώρα για παιχνίδια ανάμεσα στα σεντόνια. Ακόμη.
«Λες αλήθεια;»
«Εννοείται, δεν θα ξεχνούσα να πάρω το χάπι μου και ας με πλήρωναν. Δεν θα υπάρξει μίνι Αλεξ. Τουλάχιστον όχι κάποια στιγμή σύντομα». Οι άκρες των χειλιών της σηκώνονται όταν βλέπει τους ώμους του να χαλαρώνουν. Τα παιδιά δεν βρίσκονται στα άμεσα σχέδια τους, για αυτό η Αρσινόη παίρνει κάθε μέτρο προστασίας. Η κατάσταση είναι ήδη αρκετά δύσκολη με τους δυο τους χώρια για τέτοια ατυχήματα.
«Τότε ποιο είναι το τεστ; Άμα με περάσουν από γραπτή εξέταση θα πεθάνω. Ξέρεις πως δεν μπορώ να διαβάσω βιβλία, κάνουν τον εγκέφαλο μου να πονάει!»
«Κάτι ηλίθιο είναι. Δεν είναι καν τεστ. Δεν θα σε αφήσω να το περάσεις αυτό». Μουρμουρά απαλά εκείνη. «Άλλη όρεξη δεν είχα, να τρέχουμε στο Αμπρούτσο για μαλακίες».
«Πιπέρι». Ο Άλεξ κάθεται δίπλα της, ξεκινώντας να γδύνεται. Είναι νωρίς ακόμη, βράδυ Κυριακής, αλλά ετοιμάζονται για ύπνο. Εκείνος έχει πτήση το πρωί και η Αρσινόη δουλειά. Υπό άλλες συνθήκες, θα έμεναν ξύπνιοι όλο το βράδυ, μα αισθάνονται κουρασμένοι και οι δυο. «Τι τεστ είναι τέλος πάντων;»
«Ο προπάππους του πατέρα μου παντρεύτηκε κάποτε ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας και πέρασε από το τεστ της Βαλτιμόρης. Υποτίθεται πως πάει ο υποψήφιος για να γνωρίσει την οικογένεια και να λάβει την έγκριση όλων. Υπάρχει κάποιου είδους πρωτόκολλο που υποτίθεται πως πρέπει να ξέρει, δίχως να τους έχει συναντήσει πάλι. Βλακείες. Πολλές βλακείες». Κούνησε το κεφάλι της. «Απορώ πως και γιατί το κάνουν ακόμη. Λες και ήμαστε τίποτα βασιλειάδες. Ψώνια όλοι τους». Ξαπλώνει πίσω, χαζεύοντας τον Αλεξ καθώς γδύνεται. Το φως έπεφτε υπέροχα στους μυς του.
