Onun Gülüşüne Karşı Hayat

OGKH 28

Multimedya : Berkan ve Selin'in giyindiği kostümler .

__________

Kapı açıldığında başımı yere eğdim ve içeri girdim . En son doğum günümde bu evdeydim ve hiç güzel bir gün değildi . Alex koluma girdi ve beni merdivenlere yöneltti . Olanları bilmesen bu evde birinin vurulduğunu bile tahmin edemezdim . Herşey eskisi gibiydi ama biz eskisi gibi değildik . Herkesin kalbi kırıktı . İçimizde tarif edilemez bir burukluk vardı . Durdum ve merdivene oturdum .
Tam burdaydık işte . Tam da burada vurulmuştuk , vurmuşlardı. Hangi insan oğlunu vurdurtur ki ? Neden yapar ki ? Neden onu tehlikeye atar ki ?
Yüzümü ve göz yaşlarımı avuçlarımın içine aldım . Bedenimden çok ruhum yanmıştı . Vurulan bedenim değil ruhumdu . Yıkılmıştım . Geçici felç birine bakmak o kadar da kolay olmaya bilir . Ayaklarını oynatamayan biri için .

" Alex ."

Alex yanımdan uzaklaştı ve abimin yanına gitti . Hıçkırıklarım arttığı sırada abim beni kucakladı ve başımı göğsüne gömdü.

"Geçicek . "

Herşey birgün geçecek ama izleri kalacak abi ..

"Şimdi odana gidelim sonra Ber-"

"Yeter ,yeter ! O yürüyemiyor ! Ben ona bakamam . Yüzüne bile bakamam . "

Hıçkırıklarım tüm evde yankılanırken elimi tüm gücümle ısırdım . Abim elimi ağzından çekmeye çalışırken gözüm kapıda dikili kaldı .
Göz yaşları içinde tekerlekli sandalyesinde oturan Berkan . Bana kaşlarını çatmış bakıyordu . Ağzından ufak bir hıçkırık kaçtığında kafamı biryerlere vurmak istedim . Ölmek istedim . Yok olmak istedim . Ama olmadı . Herşey aynı kaldı ama ortamda ki duygular karıştı .

"B-ben öyle de-demek -"

Tekerlekli sandalyesinin tekerleklerini eliyle iterek yanıma doğru yaklaştı . Kaçmak istiyordum . Onunla yüzleşmek , konuşmak dahi istemiyordum . Eğer o konuşursa ben hıçkırıklarımı tutamam ağlardım .

"Haklısın . "

Gözünden bir damla daha yaş düşünce o damla yüreğime düştü . Yangını söndüreceğine benzin dökülmüş gibi daha fazla yanmaya başladı .

"Ama ben yürüyeceğim . Emin ol . Sana zorluk çıkarmayacağım . "

Elimi tuttu ve kalbinin üzerine koydu . Elimi çekmek istedim ama yapamadım . O bana öyle baktığı sürece istediğim hiçbir şeyi yapamazdım .

" Bu kalp atıyorsa eğer herşey düzelecektir . "

Elimi kendi kalbimin üzerine koydu .

"Bu kalp herşeyi düzeltebilir . Ben bu kalbe güveniyorum . "

Lanet olsun . Ona o kadar değer veriyordum ki her dediğine inanırdım . İyileşecektik .

"Şimdi yukarı çıkıyorsun ve ya-"

"Sende gel ... "

Sesim birine o kadar muhtaç çıkmıştı ki kimse buna hayır diyemezdi .

"Berkan . " Abim başını yukarı aşağıya sallayınca yüzümde buruk bir tebessüm oluştu . Berkan tekerlekli sandalyesinden destek alarak ayağa kalkacağı sırada abim ayağa kalktı .

"Selin bakma ."

Bakmayı sürdürdüğüm sırada Berkan'ın "Lütfen .." demesiyle yukarıya doğru yavaş yavaş çıkmaya başladım .

Odaya girdiğimde camın önüne geldim ve dışarıyı izledim . Kapı açıldığında arkamı döndüm . Gördüğüm şey üzerine başımı yere eğdim ve göz yaşlarımın yere düşüşünü izledim .
Berkan abimin kucağındaydı ve bu can yakıcı birşeydi. Hayır ona acımamıştım . Eğer burda acınması gereken biri varsa o da bendim .