Anlaşma {Mpreg}

5

Zaman geçmeyen bir şeyse, neden biriktiriyoruz?...

____

"Kurt Bey'im hoşgeldin"

Mahmut arabanın önüne geçip adamın kapısını açar açmaz konuşmuştu.
Kurt üstünde ki deri ceketinin önünü hafifçe açarken indiğin de Mahmut  elinde ki çantayı ve anahtarı alıp yanına geçti, onunla beraber  içeri doğru yürüdü.

"Ne yaptı bu gün?"

"Başta ortalığı inletti ama sonra hiç sesi soluğu çıkmadı beyim. En son bir odasının kapısına gittim yemek götürmek için"

Mahmut lafı yarıda bırakınca Kurt   bakışını ona çevirip göz kırptı.

"Ağlıyordu beyim .Bekledim  biraz  kapısının önünde, belki susar diye ama hiç durmadan ağladı"

Kurt'un  seğiren  çenesine takıldı gözü.

"Kurt bey'im  biliyorum bu mesele başka bir mesele ama"

Yutkunup susunca Kurt bey  birden durup Mahmut'a döndü.

"Söyle hadi uzatma"

"Bu çocuk günahsız olamaz mı beyim? Öyle içli ağlıyordu ki, anasız babasız yetim çocuklar gibi.Ne bileyim, belki abisinin ve babasının pislikleri ile hiç bir bağlantısı yoktur. Belki ne yaptıklarını bilmiyordur bile. Olamaz mı?"

Yine yutkundu. Kendi yaşlarındaydı Ediz. Aslında çocuk da  değildi ama Kurt beyin yaşında ki birine göre çocuk gibi  kalıyordu. Bu sebeple kendisi de  çocuk gözü ile bakıyordu ona Mahmut. Kurt çatılan kaşlarının altından  birden alevlenen mavilerini Mahmut'a dikti.

"Olamaz"

Sakin ama gergin bir nefes  verip devam etti.

"Öyle bir babadan günahsız bir çocuk doğabilecek  olsaydı abisi olacak o şerefsiz herif yüzünden kardeşim ölmezdi. Merhametini gerçekten iyi olanlar için sakla, o içeridekinin döktüğü olsa olsa sahte göz yaşıdır çünkü"

Yürümeye devam edip eve girdi. Odasına çıkarken ardından giden Mahmut'a son emrini verdi.

" Evi  boşaltın,  sen dahil kimse eve girmeyecek ben izin verene kadar"

Gömleğinin düğmelerini teker teker açarken odasına girip kapıyı kapattı.

Önünde ki   gün için bir planı vardı.

______

Hiç bir şey birbirine benzemediğinde her şey kendine benzeyecek.