13

11.6K 617 387
                                    


____

Beyaz satenler içinde kuş tüyünden bir yataktaydım.

Kurt Arslanboğan'ın yatağı.

Evet soyadı buydu.

Odama çıkarken sanki özellikle emredilmiş gibi yolumdan usulca çekilen adamlarının kendi aralarında ki fısıldaşmalarından duymuştum.

O cüsse ile gerçektende bir aslanı hatta boğayı bile zapt edebilecek kadar ürkütücü duruyordu.

Kurt Arslanboğan.

Ve.

Kuş tüyü yastıklarla döşenmiş beyaz satenler içinde ki  yatağı.

Oysa ki   Kurt, ormanda ki bir kulübede, sert bir sedirin üstünde yatıp, rahatlıkla uyuyabilecek bir adam gibi  görünüyordu.

Yabani ve sert mizacı ile bu yumuşak ve sıcak yatak tamamen uyumsuzdu.

Ayaklarımla üstümde ki saten örtüyü tekmeleyip yatağın ucuna fırlattım.

Ev sanki her zamankinden daha sıcaktı.
Ya da sadece bu oda.

Kalkıp camı aralayıp tekrar yatağa uzandım.

Başımın altında ki yastığı çekip yüzüme kapattım.

Odanın içinde ki koku onun kokusuydu.

Ormansı kokusu, yeşil çamların esinti ile burnumuza ulaşan ve arada sırada genzimizi yakan haline benziyordu.

Yüzüstü dönüp burnumu yastığın içine gömdüm.

Benim bile böyle yumuşak bir yastığım ve yatağım yoktu. Bu yabani adam nasıl olupta böyle bir yatakta uyuyordu, bir türlü onunla bağdaştıramıyordum.

Bir kez daha sırt üstü döndüm. Abimi düşündüm.

Mahmut iyi olduğunu ve kimsenin ona bir şey yapmadığını gayet inandırıcı bir üslupla söylediği için daha iyi hissediyordum .
Demek ki Kurt sözünü tutuyor ve anlaşmaya uyuyordu. Ben de uymak zorundaydım. En azından abim buradan çıkana kadar uslu durmam gerekliydi.

Başarabilecek miydim?

Bu defa kıpırdanıp sağ kolumun üstüne yattım.

Kurt Arslanboğan'ı ve kardeşi Hira'yı düşündüm.

'on yedi yaşında küçük bir kız'

Kurt denen o kaba saba adamın bana yaptıklarının tüm yanlışlığına rağmen kardeşi için çektiği acıyı anlayabiliyordum.

Empattım ben, ormanda ki zehirli yılanlarla bile empati kurabilecek kadar hem de.

Abimin karanlık işlere bulaştığını tahmin ediyordum ama kendi kızı ile aynı yaşta biriyle ilişkiye girmiş olabileceğine inanmak istemiyordum. Hele ki küçük bir kızın abim için ya da abim yüzünden intihar etmiş olması ihtimali. Gözlerimi sıkkınlıkla kapatıp açtım. Bu ihtimaller benim vicdanımda Kurt'u beraat ettirmeye yetiyordu aslında . En azından bana ve abime olan öfkesini anlamlı buluyordum.

Elimi çıplak koluma bastırıp kendimi telkin etmek ister gibi ovaladım. Abimin bunu yapmamış olmasını, böyle bir acıya sebep olmamış olmasını diledim çaresizce.

Tekrar hareketlenip sırt üstü yattım bu defa.

Dönüp durduğum bu yumuşak yatakta sabahın kör ışıklarını zor etmiştim iki gecedir.

Anlaşma {Mpreg}  Where stories live. Discover now