Anlaşma {Mpreg}

18

...

Arabalar tozu dumana kata kata çoktan gitmiş, bense çoktan koşarak bulunduğum noktadan içeri giren beşliye doğru ayrılmıştım.

Devran ve Ekin biraz kenara çekilip bize müsaade ederken Kurt kılını bile kıpırdatmadan durmuş beni izliyordu. Onu yok sayıp yanından hızlıca geçtim.

Şu an endişem çok başkaydı.

"Fırat, Zeynep!"

"Ediz!"

Buluşan bedenlerimiz sıkıca birbirine sarıldı. Ellerimi ikisine birlikte sarmaya çalışıp sıkıca kucakladım.

"Oğlum iyi misiniz?"

"Zeynep?"

Geri çekilip ellerimi yüzlerinde gezdirirken etrafımda ki diğer üç kişiyi ve nerede nasıl bir oyunun içinde olduğumu unutmuş Fırat ve Zeynep'e odaklanmıştım tamamen.
Kurtulmuşlardı ve gerisi umurumda değildi.

Buranın nere olduğu, Kurt'un aslında nasıl biri olduğu ve benim neden burada onunla yaşadığım kısmına elbet bir şeyler uydururdum. Hiç bir önemi yoktu şu an.

"İyiyiz kardeşim, iyiyiz, esas sen iyi misin? Bizim yüzümüzden senin de başın belaya girdi"

Zeynep dayanamayıp ağlamaya başlayınca Fırat onu kolunun altına çekerken ben de kollarımı tekrar etrafına dolayıp sıkıca sarıldım.

"Şş, boncuğum sakin ol, iyisiniz ya hiç birinin önemi yok,ağlama hadi. Güvendesiniz artık"

"Öyleyiz değil mi patron?"

Burnunu çekip yüzüme baktı.

Ağlarken bile bunu söylemesi üçümüzü de tebessüm ettirdi.

İyice sarıldım ona.

"Öylesiniz boncuğum öylesiniz , hadi ağlama"

Tabi aynı şey benim için geçerli değildi.
Ben ikisi ile meşgulken Fırat dikkatini Kurt'a yöneltti.

Dönüp baktığım da  mavilerinin hiç görmediğim keskin  bir tonu ile bizi , ziyadesi ile beni süzdüğünü farkettim.

Fırat konuşunca Kurt da bakışını benden çekip Fırat'a  yöneltti.

"Teşekkür ederiz size, ne desem az kalır, hayatımızı kurtardınız, Allah razı olsun sizden"

Kurt yüzünde ki ciddi ifadesini hiç bozmadan başıyla onaylamakla yetindi.

Sonra dönüp Devran ve Ekin' e baktı. İkisi de  elleri ceplerinde manidar bir ifade ile izliyorlardı durumu.

"Burayı nasıl buldular ben ona şaşırdım sadece?" diyen Devran'dan

"Kimin evine geldiklerini bile bilmiyorlardı, ilginç" 
diyen Ekin'e kaydı Kurt'un bakışları.

'kimin evine gelmişlerdi ki?'

Kurt tekrar  Fırat'a döndüğün de  bu defa Fırat  konuştu.

"Aslında Ediz sizden bahsetmişti bize ama buranın adresini biz de bilmiyorduk . Nasıl buldular hiç bir fikrimiz yok"

Kurt olgun ve ciddi bir tavırla tekrar onayladığın da ben çoktan o"Ediz sizden bahsetmişti " ye takılmıştım. Ne gerek vardı şimdi?Dudağımı dişlerken Fırat'ın ağzından başka bir şey kaçırmaması için dua ettim.

Çünkü evet  bahsetmiştim ama koca bir yalandı, cafede üzerime çok geldikleri ve hiç bir yalanı yutmayacak kadar zeki oldukları için sevgilimin bir erkek olduğunu onun evinde kaldığımı ve onu sevdiğimi söylemiştim ve şimdi onlar da  o sevgilinin Kurt olduğunu sanıyorlardı. Yani bulunduğum durum ile ilgili çoktan bir bağdaştırma yapmışlardı bile.