𝕭𝖑𝖆𝖒𝖊 𝖙𝖍𝖊 𝙆𝖑𝖊𝖕𝖙𝖔𝖒𝖆𝖓𝖎𝖆𝖈

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 𝟾.𝟻

>>𝑪̲̅𝒍̲̅𝒆̲̅𝒎̲̅𝒆̲̅𝒏̲̅𝒕̲̅𝒊̲̅𝒏̲̅𝒆̲̅'𝒔̲̅ 𝑷̲̅𝑶̲̅𝑽̲̅<<

𝒯𝒽𝒾𝓃𝑔𝓈 𝒸𝒽𝒶𝓃𝑔𝑒 𝒻𝒶𝓇 𝒻𝓇𝑜𝓂 𝓂𝓎 𝓊𝓈𝓊𝒶𝓁 𝓇𝑜𝓊𝓉𝒾𝓃𝑒. 𝒩𝒶𝑔𝒾𝓈𝒾𝓃𝑔 𝒶𝓀𝑜 𝓃𝑔 𝓂𝒶𝒶𝑔𝒶 𝓀𝒶𝓎𝒶 𝓃𝒶𝒾𝓈𝒾𝓅𝒶𝓃 𝓀𝑜 𝓂𝓊𝓃𝒶𝓃𝑔 𝓂𝒶𝑔𝓅𝒶𝒾𝓃𝒾𝓉. 𝐼 𝓃𝑒𝑒𝒹 𝓉𝑜 𝓅𝓇𝑒𝓅𝒶𝓇𝑒 𝓂𝓎𝓈𝑒𝓁𝒻 𝒻𝓇𝑜𝓂 𝓉𝒽𝑒 𝒾𝓃𝒸𝑜𝓂𝒾𝓃𝑔 𝒸𝒶𝓉𝒶𝓈𝓉𝓇𝑜𝓅𝒽𝑒. 𝐼𝓉'𝓈 𝒶𝓌𝒶𝓀𝑒 𝒶𝓃𝒹 𝒾𝓉'𝓈 𝓂𝑒... 

... 𝓉𝒽𝑒 𝑜𝓃𝑒 𝓌𝒽𝑜 𝓌𝒶𝓈 𝒹𝑒𝓉𝑒𝓇𝓂𝒾𝓃𝑒𝒹 𝓉𝑜 𝑔𝒾𝓋𝑒 𝒶 𝒷𝒾𝑔 𝓅𝓊𝓃𝒸𝒽 𝑜𝒻 𝓆𝓊𝒶𝓇𝓇𝑒𝓁. 

𝐼 𝓃𝑒𝑒𝒹 𝓉𝑜 𝓂𝑜𝓋𝑒 𝒻𝑜𝓇𝓌𝒶𝓇𝒹. 𝐼'𝓂 𝒾𝓃 𝓃𝑜 𝓅𝑜𝓈𝒾𝓉𝒾𝑜𝓃 𝓉𝑜 𝓈𝓉𝑒𝓅 𝒷𝒶𝒸𝓀...

I decided to take a bottle of water with me and start to jog. Napagpasyahan ko rin na lumabas sa lugar ko dahil mahirap mag jogging dito.

Ang bahay ko kasi ay tagong tago. I'm leaving in the heart of forest.

Tiningnan ko ang mga puno sa paligid ng lugar na ito. Nakakaawa sila, parang pinipilit nalang nilang mabuhay kahit na ayaw na nila. Looking at them without any single leaves and flower is pitiful.

But I must say it was hit-and-miss.

This forest is my Realm, yet my Dad called it Kleptomaniac

Para daw kasi itong tao, na aagawin lahat ng bagay ng walang dahilan.

Dad hate this place too, dahil dito namatay si Mom.

I just don't know the exact area.

Nang nakalabas na ako sa forest at nasilayan ang kabihasnan ay agad na bumungad sa akin ang boses ng mga taong nakatambay sa tindahan. Ginagawang almusal ang chismis.

Namagnet agad doon ang tenga ko.

Di dahil sa chismosa din ako, kundi dahil sa dalawang taong pinag uusapan nila.

"Mare alam mo ba ang latest chika?" Sabi nung ale na naninigarilyo.

"Alin? Yung tungkol sa kambal na nakulong ng mga pulis at dinala raw ata sa munisipyo?" Sagot ni aleng nagkakape.

"Ay alam mo na?"

"Syempre, ako pa ba?"

"Alam mo ba parang miyembro ng sindikato ang mga 'yun"

"Talaga? Kaya pala ang lakas ng karakas"

"Kasi malakas ang kapit sa taas"

"Hay naku! Ang mga ganung tao, PATAPON NA ANG BUHAY!"

"Salot sa lipunan"

"Baka napabayaan ng magulang?"

Umiling ako. I can't take this anymore.

I turned around. Nakita ko ang mga alak na babasagin at mukang 'di pa ito naipapasok ng may-ari sa loob.

Great.

I get some cheap alcoholic beverages and walk in front of these old women.

Binuksan ko ito at uminom ng kaunti bago ihagis sa pader na nasa likuran nilang dalawa.

"Ay jusko po!" They said in vociferation.

"Ops" the word supposed to act as if it was totally in shock... But I used to flash an emotionless look. "Ang pangit ng lasa"

"Ay grabe naman itong babaeng ere!" reklamo ng isang ale habang nakahawak sa kanyang kumakabog na dibdib.

"Kung pangit ang lasa, hindi mo naman kailangang ihagis dito! Impakta ka!" Duro naman sa akin ng isa.

Lumapit ako ng ilan pang hakbang bago makipagtitigan sa kanila.

"H-hoy Bata ka! 'w-wag mo nga kaming takutin!"

Pinulot ako ang malaking piraso ng basag na bote at hamakbang pa lalo papalapit sa kanila.

"H-hoy! Ano ba ha?!"

Tinapik ko ang balikat ng Aling dumuro-duro sakin kanina para pakalmahin ang mga nanginginig niyang tuhod at balikat.

"Mabuti nalang sa pader nabasag..." I whisper "...sayang. Bat' hindi pa sa pagmumuka niyo"

Pagkasabi ko noon ay tinalikuran ko na sila.  I heard someone slamp on the floor but I didn't bother to look back at whoever it was.

I must do something for the twins...

☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠

A̷͙ͭͫ̕s a token of gratitude I will save the twins. I'm sure they were jailed because of me. I walked straight in.

I threw a smoke bomb around and immediately the guards fell asleep. I was able to enter freely and without any difficulty and rained bullets on the scattered CCTVs. I immediately took the key to the cage and looked for the twin. Other prisoners called on me for help, but I just ignored them. Because of that I heard cheap and crazy angry people.

I saw the twins in the farthest part and went straight to them.

"Thank you po master. Sabi na eh, dadating kayo" the girl with blue dip dye said.

"Akala namin, nakalimutan mo na kami. Huhu! Yun pala ililigtas mo kami, thank you pooooo" mahigpit na yakap namna ang sumalubong sa akin mula sa naka pink dip dye na buhok.

Hindi ako sanay sa ganitong eksena kaya nagulat talaga ako. Kelan ba ulit noong may huling yumakap sa akin? "Let's go before these guys wake up" I said in diversion.

"Master saan tayo pupunta?" Tanong nila habang pasimple kong kinukuha ang baril ng mga nakahandusay na pulis.

"To the safest place"

"WOW! TALAGA PO!" they said in chorus.

"Itigil niyo ang pag sigaw. Baka magbago ang isip ko" angil ko sa dalawa. They zip their mouth after that.

☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠

Dinala ko ang kambal sa gubat.

"Sumunod kayo sa akin kung ayaw niyong maligaw"

"YesTer!" They said in chorus again. Giving a salute to me.

"Yester?" I asked.

"Oum. Short for 'Yes Master' " they proudly say.

Tsk!