HATALAR ZİNCİRİ

ev

Hecenin ilerleyen saatlerinde daha da yoğunluk oldu. Vanessa ve şu yanındaki yılışık uyumak için çoktan çıkmıştı. Sabah saatlerine gelirken de etraf dinginleşti. Oyalanayım diye  sürekli çeşit çeşit tatlı getiriyordu bana. Hâliyle hesap kabarık gelmiş olsa da bana koyması Biraz zor

Sabaha kadar işiyle ilgilendi ve mesai bitiminde de tezgahı silerken de hiç şikayet ettiğini görmedim.

-"Neredeyse bitiyor az daha bekle Michael"

telefonu masaya koydum-sanki gizlidem gizliye çektiğim fotoları görecek gibi-uzun beyazları geriye taradım

-"arkam düzleşti büyük ihtimalle-"

-"Ben mi dedim otur bekle diye? Çıkıp dolaşsaydın"

önlüğümü astım.
Çocuk değil ama çocuktan beter

-"Bırakmak istemedim-..."

ağır haraketlerle ayağa kalkıp arkamı ovuşturdum. Malum zorlamaya alışınca uzun süre hareketsizlik kötü oluyor
...

Bıraksan ne zor durumda olurdum var ya

-"Vurayım mı düzelir belki?"

...
Atılgan?

Gülümsedim..çekik mavilerimi kısarak etrafa bakındım.

-"karar senin-"

Bir bacağımı yukarıya çektim
Fazla davetkar ama-...

kimsenin bakmadığı bir anda vursam da çıkan -haddinden fazla yüksek- 'ŞAAK' sesi tüm gözleri bize yöneltti

-"Ighh-!?"

Elinin bu kadar sert olmasını beklemiyordum..İrkildim-
....
Etrafa bakındım-kızarmıştım yine-
istemsizce sırıttım-

-"bu iyiydi-"

-"Geldiği yerde çok var"

Çapkın bakışı attmya çalıştım. Ama hemen sonra ciddiyetini kaybedip kıkırdamama engelli olamadım.

-"neyse neyse~..."
"en azından artık arkamı hissediyorum-"
"ne kadar kaldı..?"

-"Bitti"
Topladığım paraları da kasadaki meslektaşıma teslim edip günlüğümü aldıktan sonra koluna girdim.

-"Çıkabiliriz ^^"

Hırkasmın önünü kapadım-

-"çıkalım.."

Esnedim-ardından gülümsedim.

Sessizce adımlarını takip ettim. Sonunda mavi evdeydik.

İçeri girdiğimde gördüğüm ilk şey etrafa saçılan evraklardı.

-"Ne kadar düzenli öyle"

-"Ağabey'im sağolsun-"

...

Üzerimdeki hırkadan yabancı bir madde edasıyla kurtulmak istercesine çıkarıp fırlattım