Άμπωτη και τα ψάρια βγήκαν στην στεριά,
Αλμύρα στα χείλη και αλάτι στα μαλλιά,
Μεγάλα καπέλα και ξεροψημένα μάγουλα.
Ζεστό νερό από την βρύση,
Χτυπάει δροσερός μαΐστρος την ιχθυόσκαλα,
Τα δίχτυα μου θα μείνουνε άλυτα.
Και οι θεοί κοιτούν από την αντίκρυ όχθη,
Να με κρίνουν ανάξιο για τον Όλυμπο.
Κρατώ σφιχτά το σωσίβιο στα χέρια μου.
Ατάραχος
Φανερώνοντας το μεγαλείο της θνητότητας μου.
