Κήποι με φυτεμένα περβάζια,
Καγκελόπορτες και φράχτες φρεσκολαδωμενοι.
Λάμπουν πέντε κεριά μέσα στο εκκλησάκι.
Οι βελανιδιές κρύβουν τους δρόμους με τα φύλλα τους,
Τα τελευταία πουλιά κεντούν το πέπλο του βουνού,
Έρημα σκαλοπάτια.
Από την ήσυχη πλατεία,
Όπου όλο και πέρνα κανας περαστικός,
Και σταματάει για ένα λεπτό το λεωφορείο.
Σε μια γωνιά κρύβονται τα ονόματα,
Μάνες, γονείς, παιδιά.
Θαρρείς δεν ήθελαν κάνεις να φανερώσει.
Πόση πίκρα και χαμό,
Πέρασε αυτός ο ματωμένος, ευλογημένος,
Τόπος.
2 Σεπτεμβρίου 1944
