Ένα ζευγάρι πράσινα
Είναι και κάποιες φορές που ξεχνάω να καταλαβαίνω καθώς διαβάζω ,
ίσως φταίει η εξάρτηση της σκέψης μου από το είδωλο σου ή το πράσινο χρώμα των ματιών σου που αναζητώ επίμονα στις κενές αυτές ώρες του χρόνου. Και ύστερα έρχεται η στιγμή που η αλήθεια έρχεται και με χτυπάει και εγώ παλεύω να την θάψω βαθιά μέσα μου.
Μα ποσό βαθιά μπορείς να θάψεις την αλήθεια ;
Για ποσό καιρό μπορείς να την αγνοείς ;
Πώς μπορώ να την αγνοήσω έτσι απλά και να συνεχίζω να κοιτάω αυτά τα μάτια το ίδιο επίμονα με πριν ,
περιμένοντας;
Και έρχονται αυτές οι ώρες ,
οι περίεργες,
οι βραδινές ,
οι μοναχικές ,
που συνειδητοποιώ τελικά τι ήσουν για μένα.
Και καταλήγω πάλι στο ίδιο συμπέρασμα.
Δεν ήσουν τίποτα παραπάνω ,
πέρα από ένα ζευγάρι πράσινα μάτια.
