CHAPTER 64

3.4K 169 121
                                    

"DARLINNNNNG" I ran towards him para icheck sya.

He was gasping for air at nakapikit ang mga mata.

"Sandro!! Darling wake up!" I was shaking him.

Tumayo naman ako at pinaghahampas ang mga kuya ko.

"ANONG. GINAWA. NYO. SA. FIANCE. KO?!"

They were avoiding my punches.

"Althea?! What happened here-- SANDRO!" Sigaw naman ni Simon.

Tumakbo din sya at nilapitan ang kuya nya.

"What happened here?" He asked pero halata sa itsura nya ang pag-aalala.

"Sir?! Are you okay?!" Some of the PSG ran towards Sandro.

"Call an ambulance!" Simon commanded one of them.

"Anong ginawa nyong dalawa?!" My mom shouted at my brothers.

Lumabas naman ang tatay ko na may dalang isang timba ng tubig at ibunuhos kay Sandro.

"PAPA!!!" I shouted.

"AAAAGGGHHH WOAH!" He suddenly stood up and trying to catch his breathe.

"Bro...are you okay?!" Simon asked him at tinulungan itong tumayo.

Agad naman akong tumakbo sa kanya.

"Sandro... are you okay? May masakit ba sayo?!" I asked him habang hinahawakan ang itsura nito.

I was trying to calm him.

"A.. al.. altheaaaa" Hinihingal sya.

"Okay ka lang ba iho?" My mom asked him.

He nodded while trying to smile.

I glared at my dad and my brothers.

"ANO BANG PUMASOK SA MGA KUKUTI NYO?!" I was so furious at them.

"Altheaaa...it's... okay" Sandro was trying to stop me.

"Eh mahina naman pala yang fiance mo. Pina-push up lang namin ng 100 nahimatay na" Kuya Alfonso said.

"Wala naman palang binatbat" Ginatungan naman ng kuya Al Mario ko.

Both of them were smirking.

I looked at my dad and was nodding in disappointment.

"Mahina" He said at tumalikod.

"NO NO NO!" Sigaw ko.

"Althea!" Sinaway naman ako ni mama.

"You don't have the right to do that to my fiance and more over judge him dahil lang nahimatay sya sa lintik na push up na yan!" Galit na galit ako sa kanila.

"Simpleng push up nga hindi nya magawa, paano nya mapapatunayan sa amin na karapat-dapat sya para sayo?!" Sumagot din ang tatay ko.

"Althea.. it's fine.." Sandro tried to stop me again.

"SHHHH!" I snapped at him.

Natahimik naman sila ni Simon.

"Yan yung basehan nyo? Para mapatunayan nya yung sarili nya sa inyo?!" Sigaw ko ulit.

"He proved himself a thousand times to me na karapat-dapat sya para sa akin" I continued.

"Bakit.. dahil anak sya ng presidente? Dahil mayaman ang pamilya nila? " Kuya Alfonso asked in a sarcastic manner.

I glared at him.

Now they crossed the line.

"HINDI! DAHIL YUNG PAMILYA NILA ANG TUMULONG SA AKIN NOONG PINAG-TABUYAN NINYO AKO!" Sumabog na talaga ako.

"Althea.. that's enough." Sandro commanded me.

"I SAID SHHHHHHHHHHH!" Nasigawan ko na din sya.

Nagulat naman silang dalawa ni Simon.

"Wag mong isusumbat sa amin yun Althea! Kasalanan mo yun dahil nagpa-buntis ka sa lalaking yan!" My dad was mad na din.

I scoff in disbelief.

"Oo, nabuntis nya ako. Pero sila lang ng pamilya nila ang nandyan noong kailangan ko kayo!" I was mad crying.

"Althea.. anak..." My mom was crying na din.

"Anak nyo ako di ba? Pero bakit noong mga panahon na kailangan ko ng mga magulang, ng mga kapatid..noong mga panahon na kailangan ko ang pagmamahal at pag-iintindi nyo, bakit nyo ako pinagtabuyan?!" I shouted again.

"Ano bang ang dahilan kung bakit biglaan kayong nagparamdam sa akin?! Para ba makita ako at yung apo nyo o para pahirapan yung taong mahal ko?" I continued talking.

My dad was silent.

Pati din ang mga kuya ko.

"You don't know what I've been through all these years, hindi nyo alam kung anong pinagdaanan ko, namin ni Sandro!"

"Mabuti pa nga sya, he was involved in a car accident and lost his memory but he was able to come back to me and to Alex."

"Pero kayo? Saan kayo noon?!" Inilabas ko na lahat ng sama ng loob ko sa kanila.

"Althea.. kumalma ka please... anak" My mom held my hand.

Nakaramdam naman ako ng ginhawa when she did that.

I was silent for a minute.

"If something happens to Sandro dahil lang sa gusto nyo na patunayan nya yung sarili nya sa inyo. YOU WILL NEVER SEE ME AND ALEX EVER AGAIN"

I warned them.

Then I walked away from them.

"Althea! Where are you going?!" Sandro asked and tried to stop me.

"Iho.. hayaan mo muna sya... kakalma din yan si Althea..." I heard my mom habang sinasabi yung kay Sandro.

Hindi ko alam kung saan ako papunta basta ayoko silang makita.

Ayoko munang makipag-usap kahit kanino.

Di pa naman ako familiar sa lugar na to.

Tirik na ang araw pero andito pa rin ako sa ilalim ng punong mangga na nakita ko habang naglalakad.

It has wide bleacher na gawa sa kahoy and walang bahay na nakapalibot.

It was all palayan.

Malakas ang hangin at napaka-tahimik.

It made me calm down.

I heard foot steps coming towards me.

Medyo kinabahan ako.

I ready my fist para isang suntok lang tumba agad ang kalaban.

He suddenly touched my shoulders.

"AGGGHH!"

I throw my fist but this person was able to catch it.

"Woah!"

Sino to?

Tiningnan ko naman sya ng maayos.

"Ravi?" I was trying to clarify it.

"Althea.." He smiled at me.

It is him.

My Willow Man (Book 1&2) (Unedited)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon