z moich natarczywych myśli wyrwało mnie pukanie do drzwi, chwile zastanawiałam się kto to, pewnie kurier, albo ta sąsiadka która cały czas pożycza sól. gdy pukanie stawało się głośniejsze i bardziej zdesperowane postanowiłam wstać i podbiec na palcach do drzwi. przed moimi oczami ukazała się ośnieżona i mokra postać która dalej trzymała rękę w górze, jakby gotowa zapukać ponownie, przeniosłam mój wzrok odrobinę wyżej i pod kapturem zauważyłam uśmiechniętą twarz leona, pokazałam mu mój uśmiech i odsunęłam się na znak że może wejść. szybko wzięłam od niego płaszcz który miał na sobie i rozwiesiłam go na krześle podczas gdy on ściągał buty, zastanawiało mnie po co przyszedł ale nie przeszkadzało mi to więc nie zamierzałam pytać. przeszliśmy do salonu połączonego z kuchnią i usiedliśmy na blacie.
- chciałabyś upiec ciasto? - na to pytanie uśmiechnełam sie jeszcze bardziej i dopiero teraz zauważyłam reklamówke którą miał ze soba. kazałam wyjąc mu wszystkie składniki podczas gdy ja poszukam misek, miksera itp. przyglądałam sie niebieskookiemu podczas gdy on ewidentnie nie wiedział gdzie co postawić, bawiło mnie to bo niewiedział jak sie zachować w nie swojej kuchni. Patrzyłam się na niego przez chwilę za długi bo teraz to on przyglądał mi się dziwnie.
- myślisz że czerwone babeczki to dobry pomysł? - nie musiał odpowiadać, widziałam to na jego twarzy. Kazałam mu czekać w kuchni i sama poszłam do pokoju po czerwony barwnik.
Zamknęłam drzwi na patent i podeszłam powoli do mojego brata, wyjęłam z kieszeni scyzoryk, i naciełam jego nadgarstek nie przejmując się aby go opatrzeć. Nalałam krwi do małego pojemniczka i ruszyłam do drzwi potykając się o ciało mojej młodszej siostry. Zeszłam na dół gdzie Leon nie domyślając się niczego przesypywał mąkę do miski.
Te babeczki były wyjątkowo dobre, można by powiedzieć że to dlatego że włożyłam w nie pełno miłości.
