CROSSROAD LOVE

CHAPTER 1

START UP..
 
   WHY IS IT LIFE IS SO UNFAIR,
EVEN MY PARENT ARE ALWAYS BELIEVING WHAT WOULD OTHER SAY. IT'S SO ANNOYING

"JANNA MARIE FORTALEJO!"

I continued  walking toward my room just to avoid this useless conversation again cause I know that  it's still the same things ang sasabihin niya at nakakarindi nang marinig.

"Why are you always like that huh!!!  You know na nag pa-pa ka-hirap kami ng dad mo para lang  magkaroon ka ng magandang kinabukasan" Mom said

Yeah! I knew it naman but I just want to have fun myself  " You're  grounded! No credit card at bawal ka lumabas ng bahay. You will just stay here and do nothing but to study"

Doon na ako napatigil, I stop and look at her in shock. " Mom that's too much!!"  

Hindi ko ma imagine yung araw ko na walang credit card at lalong lalo na kapag bawal akong lumabas.

" Wala ka ng magagawa. You almost reached the limit of your card today para sa mga gamit na hindi mo naman na isusuot, so you need to be discipline. Kailangan mong matuto kung paano gumastos ng tama"

" But mom!!"

" Akala mo ba  hindi ko  rin malalaman ang minsan pag sama mo sa mga kaibigan mo. Ok lang naman kung mag ba bonding kayo pero nag inuman kayo and you know that it's out of your boundaries na uminom ka"

" Mom hindi yan totoo, I swear hindi ako umiinom. It is true na suma-sama ako sa overnight pero para lang maka bonding ko yung mga friends ko. Wala po ba kayong tiwala sa akin?"

It's so disappointing na hindi ako magawang paniwalaan ng pamilya ko. How can they even trust me kung lagi silang busy sa work that they can't even have a time for me.

When I was a child at first I  didn't mind but every time na nikikita ko yung mga classmates ko sa school na hinahatid sundo ng mga parents nila, I started to feel envy  toward them kasi sa akin palaging si nana lang yung kasama ko.

" Ma'am kakain na po" ginising ako mula sa pag babalik tanaw ko sa nakaraan ng tawag na Iyon. Ilang oras na pala ang lumipas matapos ang sagutan namin ni mommy.

We are eating silently ng basagin ni dad ang katahimikan sa hapag

" Misty" kinuha ang aking atensyon

" yes, dad?" I look at him, waiting for his response  " Your mom and I decided to send you at the province, doon ka muna mag stay buong vacation day sa lugar ng nana mo. "

" What!!!!  but dad!!! " I protest

" That's your punishment. Sasama ka kay manang Lusing at doon ka titira sa kanila. Babalik kayo after ng bakasyon." 

I wanted to tell them na susundin ko na lang sila at wag lang akong pasamahin kay manang sa probinsya but alam ko na wala na akong magagawa dahil hindi na mag babago ang isip nila.

Wala na akong magawa kung hindi ang tumahimik at kumain na lang hanggang sa matapos. Gusto ko na rin kasing umakyat ng kwarto, I wanted to burst out pero I know na kahit anong gawin ko wala akong magagawa. Their decision is already final.

Thanks God naka alis din ako sa dinning area. I can't still believe it na mag ba-bakasyon ako sa ganoong klaseng lugar. Ano naman ang gagawin ko doon, mag mo-mokmok. I'm sure hindi ako mag e-enjoy, bakit naman kasi kailangan pa nila akong ipadala sa probinsya kung pwede rin naman nila akong bigyan ng punishment in another way or much better na yung punishment na sinabi sa akin ni mommy kanina.

Mas matatanggap ko pa ang magkulong dito sa bahay at mag aral kahit na walang credit card but this, I think it's too much to handle.

I really don't know kung bakit laging masama ang loob sakin ni mommy. Mas pinaniniwalaan niya pa ang iba kesa sa akin na tunay niyang anak. Hindi rin naman ako pasaway it just that naging hobby ko na ang pag shopping because I felt relieved every time I do it. Nakakalimutan ko na malungkot ako at nagiging busy ako dahil I know na kapag umuwi ako ng bahay malulungkot lang ako kasi mag isa lang ako bukod sa mga katulong. Sa totoo lang mas close ko pa nga si manang kesa sa kanila.

Si manang Lusing na ang tumayong nanay ko dahil nga palagi silang wala. Mas kumportable akong kasama siya at kapag naman kasama ko ang parents ko eh..... Para akong naka kulog sa isang kahon at hindi makagalaw. I don't know but it feels awkward kapag kasama ko sila.

My thoughts got vanish when I felt my phone vibrating. I pick it up and answer it.

" Hello ate Gem! " I answered

[" Hello Janna, Ok ka lang ba? Pinagalitan ka ba ng matindi? How are you?"] maririnig mo sa kanyang boses ang pag aalala.

Si ate Gem or Amylyn Gem , siya ang tumayong kapatid ko. Palagi niya akong binibigyan ng advice every time na marami akong iniisip. She's always there for me to comfort me.

" I'm fine ate, sanay naman na ako dahil lagi naman kaming nag away ni mommy but......"  I stop talking in the mid way. I don't know kung dapat ko ba itong sabihin sa kanya pero I know naman na mabibigyan niya ako ng good advice.

"but what? Janna come on you can tell me but, If you can't it's ok. Don't force yourself. "

" ate....They want me to stay at yaya Lusing's province. I don't know kung ano ang naisip nila but why would they need to send me there. Hindi ba sila nag aalala na baka kung ano pa ang mangyari sa akin doon, hello that's still a province"

Sandaling natahimik si ate

" hello ate Gem, are you still there?"

[" y..yes I'm still here. Uhm...Janna I think your parent just want to give you a lesson na alam nilang wala kang magagawa and besides siguro iniisip din nilang mas makaka buti sayo kung nasa malayo ka and beside mas magkakaroon ka ng new environment, malay mag enjoy ka rin dun "]

" Ano namang kina ganda sa province? What you can always see there are mountains, it's so boring. Na iisip ko pa lang na I'll spend my whole two months of vacation day there, eh para na akong mababaliw kaka isip "

[" Just try it Janna, wala namang mawawala kung susubukan mo di ba. Kailan ba ang alis mo? "] Sandali akong napa isip... Kailan nga ba?.... Wala na namang sinabi sa akin si dad

" I still don't know ate pero baka this week na. Pero I will tell you or maybe mag kita tayo bukas. "

[" Sige, pero Di ba grounded ka so pano ka makaka alis sa inyo bukas?"]

" Gagawan ko ng paraan ate tsaka binago na naman nila yung punishment ko so baka hindi na ako grounded"

["Ok sige, bukas na lang natin ipagpa tuloy ang usapan because it's getting late. Mag pahinga ka na rin."]

"ok, Good night ate Gem"

[" Goodnight sis, sweet dreams. Love you so much."]

"I love you too ate Gemma. Bye..."  I am so lucky to have a bestfriend slash sister like her.

I can really call them my true friends, because even in my down fall they are always there to support and guide me, they never leave me. Hindi man ako swerte sa magulang ko pero may mga kaibigan pa rin akong totoo.