𝚃𝚠𝚘 𝚖𝚘𝚗𝚝𝚑𝚜/ Bajifuyu

0.4-2

ilahi bakış açısı*
"kötü fikirmiş"
Chifuyu duvara dayandı, Hanma ile okul çıkışı randevusu iyi gitmemişti. İşin sonucunda iki kelime ettikten sonra kendini yerde bulmuştu. Kendisi ona karşı hiç gibiydi.
"Tabi bende aptalım. Mikeyin tekmesini durduran çocuk beni durduramaz öyle mi?"
Gözlerini tavana dikti. Acı çekiyordu.
"Baji artık beni önemsemiyor."
Ani bir karardı, nerden buna vardı bilmiyordu. Ama kendi verdiği karar onu yıkmıştı.
"Ne bekliyorsun? Apaçık ortada. Esrara başlamadan önceki son zamanlarda beni yok sayıyordu zaten, laf dalaşına bile girmiyordu."
Bir anda gözlerinden yaşlar gelmeye başladı.
"NE BEKLİYORSUN AMINA KOYDUĞUM?! ARKASINDA KUYRUK OLUNCA BIKTI TABİİ Kİ! YARDIM BİLE İSTEMİYOR! SÖZLERİNİ TUTMUYOR!"
Chifuyu yeri yumruklamaya başladı. Kendine sinirliydi. Hatayı kendinde aradı.
"Baji sözlerini tutmuyor..."
Ellerini parçalama seansı bitince düşünme seansı başladı.
Neden böyle yapıyor? Bilmiyordu.
Ortada kendisinden bıkmış olması dışında neden de göremiyordu. Hayatındaki en önemli şeylerden birini kaybetmişti. Bunun kendi suçu olduğunu düşünüyordu. Kendini boğmak istiyordu. Otoyola atlamak istiyordu. Köprüden atlamak istiyordu.
Ayağa kalktı. Bu kadar şeyin üstüne birde azar istemediğinden zorla sınıfa gitti. Çantasını bıkkın bıkkın topladı. Arada gelen ani sinirle elindeki kitabı firlattı. Gene topladı. Çantayı omuzuna taktı. Niyeyse dünyanın en ağır yükü gibi geliyordu.
Sarsılıp ayağını sürte sürte eve gitti.
...
"GÖZÜNE NE OLDU CHİFUYU?! GENE KAVGA MI ETTİN? SANADA GÜVEN OLMUY-"
"Özür dilerim."
"SANKİ ÖZÜR DİLEYİNCE DEĞİŞİ-"
"Birdaha olmayacak."
Annem bana ateş saçarak baktı. Bana ne olduğu umrunda değildi. Sadece insanların düşüncelerini önemsedi şu zamana kadar. Benim ne hissettiğimi düşünmedi.
Odama gittim. Üstümü çıkardım. Pijamayı giymek işkence gibiydi.
Çantamı rastgele fırlattım. Yatağa devrildim. Tavana baktım.
"Aptal."
Aptalım.
Bajiyi aşırı derecede önemseyip ona yapıştım. Beni sevdiğini veya seveceğini sandım.
"Ölmek istiyorum"
Hayatıma baji olmadan anlam veremiyorum. Çok seviyorum. Ama o neden beni sevmedi? Ona yapıştım evet. Ama bu yeterli bir neden gibi değil.
Elim saçlarıma gitti. Onları dağıttı. Elim maket bıçağına gitti.
Maket bıçağını aldım.
Maket bıçağı.
"Hayır"
Ben kağıt değilim. Kendini kesme.
Veya ne olabilir. Yapmak istiyorum
"Hayır"
Hayatım boyunca kolumda iğrenç izler taşımak istemiyorum.
Kim fark edebilir. Kimsenin umurunda değil.
Maket bıçağını çıkardım.
"Igh"
Bu kadar kanaması normal mi? Ama acıyı o kadar da çok hissetmedim dürüst olmak gerekirse.
"Ah"
Bu sefer fazla derin olmuştu. Biraz başım döndü.
"Sırası değil. Sar şunu, biri fark etmeden önce"
Bandajı alıp titreye titreye koluma doladım.
"Ödevler vardı"
Ama boşver. Bok gibi hissediyorum. Sayfalarca ders yapacak halim yok.
Uyudum.
...
"Matsuno, ödev tam bir hafta daha gecikti. Ne düşünüyorsun?"
Cevap vermedim.
"Sene sonunda göreceksin"
Hocalardan da okuldanda nefret ediyorum. Bu ikinci gün ve hala baji ne yazdı ne okulda yanıma uğradı.
O yokkende günler iğrenç geçiyor.
Okula git, azar işit ve derslerde uyu. Böyle.
Telefonu açtım

Matsuchi
Baji nasılsın
2 gün önce

Hala cevap yok.
Elimdeki bandajlara baktım. Neden bunu yapıyorum? Bilmiyorum ama bırakmıyorum.
...
Bir hafta. Baji'nin bana bir hafta boyunca bakmamış olması kötü durumu daha da kötü yapıyor.
Ölmek istiyorum. Pek çok kişi yanımda. Onları yok sayamam. Onlara Baji'nin bana davrandığı gibi davrandığımı da yok sayamam.
İğrenç hissediyorum. Bir kişi değil pek çok kişi beni bıraktı sanki.
...
Zili bekliyorum. Çok uykum var. Gece uyumuyor, sabahta uyumuyorum. Öğle teneffüsü ise yatağımdan bile daha iyi uyumak için.
"Çıkabilirsiniz"
Sonunda.
Kapıya doğru gidiyorken birden içeri giren birine çarptım.
"Baji?"