18+ "warning"

ម្ចាស់បំណុល⚠️

យ៉ុនហ្គីបណ្ដោយឲនាងរត់តាមចិត្តចុះថ្ងៃណាគេរួចដៃនឹងការងារកាសុីណូពេលណានាងនឹងត្រូវតែមកក្លាយជាប្រពន្ធរបស់គេឲបាននៅថ្ងៃណាមួយចាំមើលចុះ។មនុស្សគេចិត្តក្ដៅតែក៏ពូកែទ្រាំនឹងអត់ធ្មត់ ធ្វើអ្វីមួយសន្សឹមៗកុំបំបោលឲនាងរត់គេចធ្វើឲខ្លួននាងសប្បាយចិត្តសិនចុះ ពេលណាគេលែងផ្ដល់សេរីភាពឲនាងត្រូវតែក្លាយជារបស់គេរហូតមិនខាន។
«ខ្ញុំឲនាងរត់ មិនមែនថាខ្ញុំដោះលែងនាងទេ លីឈីង»យ៉ុនហ្គីសង្គ្រឺតធ្មេញតាមកំហឹងដែរមានចង់តែចាប់មកអុកប្រាំ ប្រាំមួយទឹកទៀតតាស៎ចឹងៗអី សង្ស័យតែគេអុកនាងនៅស្ទើរហើយទើបនៅមានកម្លំងរត់ចោលគេទាំងបែបនេះទៀតនុះ។
«ចាហ្វាយៗ ខ្ញុំឃើញអ្នកនាងលី-»
«កុំតាមនាង»ពេលឃើញជំនិតខ្លួនមករាយការណ៍ពីនាងដែរអង្គរក្សអ្មកយាមបានឃើញទើបគេបម្រុងយកមកប្រាប់ចាហ្វាយ ប៉ុន្តែពេលមកប្រាប់ក៏ត្រូវយ៉ុនហ្គីតបមកវិញដោយសំម្លេងរាបស្មើរត្រជាក់ស្រឹបដូចផ្ទាំងទឹកកកមុខស្មើរចែស អងង្គុយសម្លឹងឯកសារធ្វើមិនដឹង តែមិនប្រាកដថាចិត្តគេធ្វើមិនដឹងដែរឬក៏អត់ទេ។
«ចឹងខ្ញុំលាទៅវិញហើយ ចាហ្វាយ»ជំនិតដែរត្រូវជាដៃស្ដាំរបស់យ៉ុនហ្គីក៏អោនគំនាបជាការគោរពលាមុននឹងបើកទ្វារចេញទៅព្រោះគិតថាចាហ្វាយពេលនេះចង់នៅម្នាក់ឯងច្រើនជាង។
ប្រាវវវ
នេះហើយមនុស្សដូចជាមីន យ៉ុនហ្គីគេចិត្តក្ដៅតែគេអាចទ្រាំបានខឹងយ៉ាងណាសុខចិត្តបញ្ចេញកំហឹងលើវត្ថុសិន។ គេលើកកែវទឹកដែរនៅលើតុគុបទៅជញ្ជាំងមួយទំហឹងធ្វើឲកែវប្រេះបែកហ្មត់ឈឹង អាចស្មានដឹងថាកំហឹងគេពិនណាដូចគ្នា ទោះជាគេមិននិយាយកីដោយ។
ក្រឡេកមកលីឈីងឯនេះក្រោយរត់ចេញពីយ៉ុនហ្គីមកនាងក៏មកពួកសម្ងំនៅផ្ទះខ្លួន នាងជាកូនស្រីអភិជនតែពេលម្ដាយនាងត្រូវស្លាប់ដោយសារជំងឺតាំងពីនាងនៅតូច ឪពុកនាងក៏បានបំបោះបំបង់នាងចោលទៅយកប្រពន្ធថ្មីតាំងពីរខ្លួនអាយុដប់ឆ្នាំដែរនាងរស់នៅជាកូនកំព្រា ទើបនាងត្រូវរស់នៅគ្មានការគម្រោងពីរអាណាព្យាបាលដល់ថ្នាក់មានចារឹកខិលខូចមកលេងល្បែងជំពាក់គេឡើងស្រាយលែងចេញបែបនេះ។
«ម៉ាក់ធ្លាប់ឲវាមុនពេលយើងបែកគ្នា ពេលនេះដល់ពេលខ្ញុំយកប្រើហើយ»លីឈីងយកកាតខ្មៅដែរម្ដាយបានបន្សល់ទុកឲនាងមុនពេលស្លាប់មកដល់ពេលនេះក៏មិនដឹងថាប្រើបានឬអត់ដូចគ្នាកាតមានពីរឯនុះគិតៗទៅលុយក៏មិនតិចដែរសម្រាប់សងម្ចាស់បំណុលមុខងាប់នុះបាន។
«គិតទៅណាបន្តរទេលោកអើយ»លីឈីងញីក្បាលខ្លួនឯងស្មុកស្មាញជាខ្លាំងព្រោះមិនគួរណាបណ្ដោយខ្លួនឲគេស៉ីពងក្រហមបានសោះបើមានកូនស៊យធំដល់ខ្លួនឯងទៀតហើយ ដោយមិនចង់គិតច្រើនទៀតទើបនាងសម្រេចចិត្តដេកសិនស្អែកចាំគិតទៀត។
   ថ្ងៃថ្មីលីឈីងចាកចេញពីផ្ទះវីឡាវាជាផ្ទះរបស់នាងលោកយាយបានទិញឲនៅថ្ងៃកំណើតរបស់នាងកាលនៅតូចគាត់បានដាក់ឈ្មោះរបស់នាងរួចហើយមិនពិបាកទេគ្រាន់តែរើឥវ៉ាន់ចូលមករស់នៅសោះ។ចង់លក់ចង់ជួលក៏បានវាស្រេចតាក្បាលវ៉ាល់នាងដូចគ្នា។
«ដេហ្គូ?ល្អណាស់ វិនិយោគកសិកម្មចំណេញមិនធម្មតាទេ»លីឈីងបើកឡានចេញពីផ្ទះខ្លួនឆ្ពោះទៅដេហ្គូស្រុកស្រែចម្ការរបស់ម្ដាយខ្លួនព្រោះល្បីថាដីនៅទីនោះល្អបើនាងយកលុយដែរនៅក្នុងកាតខ្មៅនេះបើកវិនិយោគបន្លែនាំចេញនាំចូលលុយក៏វាកើនដូចព្យុះ។
ចំណាយពេលជាង ៤ម៉ោងទម្រាំមកដល់ទឹកដីខេត្តដេហ្គូ នាងបានទិញដីរួចរាល់មានផ្ទះសម្រាប់សម្រាកមួយចប់ហើយគ្រាន់តែចាំពេលមកមើលដោយផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ កាតខ្មៅដែរនាងមានក៏បានយកទៅផ្ដូរជាប្រាក់រួចរាល់ព្រោះកាតនៅប្រើបាន ក្នុងមួយកាតលុយក៏ច្រើនមិនពិបាកឲនាងមកអង្គុយពិបាកចិត្តខ្លាចសងលុយគេមិនអស់ឡើយ។
«យើងគួរតែដាំអ្វីទៅ?នៅចំណាយលុយលើកម្មករនឹង សម្ភារៈជាច្រើនទៀត ហ៉ើយ»លីឈីងដើរចូលក្នុងផ្ទះតូចលម្មសម្រាប់សម្រាករស់នៅពេលមកមើលចម្ការនាងនៅម្នាក់ឯងផ្ទះពិននឹងក៏បានហើយមិនចំបាច់ចំណាយលុយសងផ្ទះឲធំជាងនេះ។
មួយសប្ដាហ៍ទៅមួយសប្ដាហ៍ លីឈីងបានជួលកម្មករឲមកធ្វើការកាន់តែកើនឡើងព្រោះនាងជ្រើសរើសដាំដើមកៅស៊ូវាអាចនឹងរកលុយបានលឿនជាង ណាមួយអ្នកស្រុកនៅម្ដុំនេះគេក៏ថាដីកន្លែងនាងល្អបើដាក់ដើមកៅស៊ូអាចនឹងក្លាហជាសេដ្ឋីដោយមិនដឹងខ្លួនទើបនាងសម្រេចចិត្តសាកប្រថុយម្ដង។
«អ៊ួក អ៊ួកៗ»រយៈពេលជាងមួយខែហើយលីឈីងនាងចាប់ផ្ដើមមានទម្ងន់ព្រោះតែមិនបានការពារពេលស្អីៗជាមួយនឹងយ៉ុនហ្គីដោយសារតែនាងគិតថាវាទើបតែម្ដងមិចនឹងអាចមានកើតណាមួយគេក៏ចាស់ហ្សែនក៏អន់ គិតចុះគិតឡើងឥឡូវក៏ត្រូវមកពរពោះកូនទាំងវេតនាបែបនេះ។
«កុំធ្វើបាបម៉ាក់ពេកមើលកូន ម៉ាក់កំពុងតែរវល់រកលុយសងឪកូនឯងដឹងទេ?»លីឈីងយកដៃអង្អែលពោះនាងចាប់ផ្ដើមចាញ់កាលពីមកនៅនេះបានមួយអាទិត្យមិនគិតមិនស្រមៃថាហ្សែនគេខ្លាំងសោះ ធ្វើឲនាងក្អួតមួយព្រឹកៗចង់ដាច់ខ្យល់បើនៅតែរករឿងបែបនេះមានកម្លាំងឯណារកលុយសងឪវាកើត។
«ហ៉ឹស គ្រប់ចំនួនចាំសងសរុបតែម្ដងទៅ»នាងបើកកេះថតតុយកបញ្ជីជំពាក់បំណុលជាមួយយ៉ុនហ្គីមកមើលនាងខ្វះគេច្រើនទៀតពេលនេះជ័រកៅស៊ូមិនទាន់ដល់ខែចេញឡើយចឹងលុយក៏វាមិនទាន់ហូរចូលដែរ។
៧ខែកន្លងផុតទៅដោយការនឹករលឹកទាំងសងខាង យ៉ុនហ្គីគេមិនបានស្វះស្វែងរកនាងឡើយគេដឹងថានាងនៅទីណាតែគេចាំឲនាងបង្ហាញមុខពេលយកលុយមកសងគេដោយផ្ទាល់គេដឹងថាមនុស្សនាងមិនចេះបោកឡើយ គេបានឲមនុស្សទៅស៉ើបកាលពីប៉ុន្មានខែមុនមកទល់ពេលនេះគេខានបានទទួលដំណឹងនាងយូរហើយ។ខណៈដែរអ្នកខាងនេះនាងទទួលបានការមើលថែពីរអ្នកភូមិជិតៗនេះនឹងកម្មករស្មោះត្រង់ទោះនាងមានពោះមានពង់ក៏តែងតែជួយលើកជួយដាក់ឲធ្វើឲនាងកាន់តែមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅឡើងមក។
«អ្នកនាងគ្រប់ខែថ្ងៃណាដែរហើយ?»ភ្ញៀវដែរមកវិនិយោគជាមួយនាងគេបានចុះមកមើលចម្ការដោយផ្ទាល់ព្រោះចង់ដឹងចង់ពីនាងខ្លាំងណាស់ថាពូកែរកសុីទាំងខ្លួននៅក្មេងខ្ចី ក្រុមហ៊ុនដែរផលិតរបស់ចេញពីកៅស៊ូនៅស្រុកក្រៅក៏បានមកសហការជាមួយនាងមិនតិចដែរ ណាមួយឃើញពោះប៉ោងបែបនេះក៏ចេះតែសួរនាំទៅ។
«ខែក្រោយនេះហើយ ពេលជ័រចេញខាងខ្ញុំនឹងជារជ័ររៀបចំឲលោកភ្លាមៗ»លីឈីងសំណេះសំណាលជាមួុភ្ញៀវយូរគួរសមទើបជូនដំណើរភ្ញៀវទៅដល់ចំណតឡានវិញជាការគោរពមុននឹកងាកតាមសំម្លេងដែរហៅនាងពីខាងក្រោយ។
«ចាហ្វាយ ជិតដល់ខែយកជ័រកៅស៊ូហើយពេលនេះពួកយើងខ្វះធុងសម្រាប់ដាក់ជ័រព្រោះតាមស្ទុងមើលជ័រខែនេះចេញច្រើនណាស់»កម្មករម្នាក់ដើរមកប្រាប់ចាហ្វាយកំពុងតែឈរមើលឡានភ្ញៀវចេញទៅទើបនាងងាកមកនិយាយជាមួយ។
«ឲមេការបើកឃ្លាំងធំយកទៅ ខ្វះប៉ុន្មានយកពិននឹងចុះ»
   រយៈពេលជាងបីខែក្រោយពីសម្រាលកូនរួចលីឈីងបានវិលត្រឡប់មកសភាពដើមមានរាងដូច ចង្កេះអង្រង់ដូចកាលនៅក្រមុំនាងបានផ្ញើលុយគ្រប់ចំនួនដែរបានជំពាក់ទៅឲយ៉ុនហ្គីស្មើរចុះស្មើរដើម។ក្រោយពេលនាងសម្រាលបានមួយខែក៏ដល់ខែកៅស៊ូឡលងថ្លៃដូចមាសទើបលុយចំណេញកាន់តែកើនទ្វេរដង។
  ខណៈដែរអ្នកទទួលបានលុយពីកូនបំណុលដូចជាយ៉ុនហ្គីនេះគេទើបមកពីក្រាវប្រទេសតែមិនគិតថាបានដឹងដំណឹងនេះសោះនាងប្រើកម្មករឲយកលុយឲគេកាន់តែក្ដៅក្រហាយតែម្ដងខានដឹងដំណងនាងជាងកន្លះឆ្នាំពេលមកពីក្រៅប្រទេសវិញនាងក៏មានលិទ្ធភាពសងបំណុលគេទៅហើយឬ?
«ហ៉ឹស ទៅទាក់អាតាកញ្ចាស់ណាទើបមានលុយសងលឿនបែបនេះ»កាន់តែគិតកាន់តែក្ដៅក្រហាយប្រសិមបើនាងប្ដូររាងកាយឲតាកញ្ចាស់ណាមួយមកចិញ្ចឹមនាងមែនគេឃើញនាងរស់នៅស្រុកកំណើតគេគិតថានាងប្រហែលជាទៅធ្វើកម្មករគេដើម្បីយកមកឲគេហើយ។
«ជួបគ្នាឆាប់ៗក្មេងតូច»យ៉ុនហ្គីញោចញញឹមចុះមាត់ពេលដឹងថាបន្តិចទៀតខ្លួននឹងបានទៅជួបមនុស្សម្នាក់ដែរខានជួបមកយូរហើយកុំឲតែឃើញពេលណាគេនឹងលេងនាងឲចាស់ដៃមិនខានចាំមើលចុះ។
  យ៉ុនហ្គីចំណាយពេលបើកឡានម្នាក់ឯងមកដេហ្គូស្រុកកំណើតខ្លួនតែមកតាមរកអនាគតប្រពន្ធកាន់តែទុកនាងយូរនាងកាន់តែធ្វើឲគេគ្រឺតនាងពីរមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃហើយ ខណៈដែរបើកឡានមកដល់ចម្ការកៅស៊ូគេចូលផ្លុកព្រោះល្ងាចហើយកម្មករក៏ចេញពីធ្វើការដូចគ្នាឲគេកាន់តែស្រួលចាត់ការនាងហើយ។
«កាវិភាគដូចជាគ្មានភ្ញៀវពេលល្ងាចទេ»លីឈីងដែរកំពុងបីកូននៅនឹងដៃនាងប្រទះឃើញឡានបើកចូលមកនាងក៏ឆ្ងល់ព្រោះថាឡានទំនើបបើកមកដល់ទីនេះក៏ជាភ្ញៀវរបស់នាងហើយតែកាលវិភាគមិនមានឡើយទើបនាងមិនចង់ឆ្ងល់ច្រើនដើរទៅមើលដោយខ្លួនឯងយកកូនទៅទុកនៅក្នុងបន្ទប់គេសិន។
«លោក-»ដើរមកដល់ចំណតឡាននាងក៏ប្រទះឃើញយ៉ុនហ្គីកំពុងតែចេញពីឡានដោយមុខងាប់ដូចជាពេលដែរនាងជួបកាលពីលើកមុនគេមិនបានផ្លាស់ប្ដូរទៅណាឡើយសម្រស់របស់គេនៅថិតថេរមិនបានប្រែ ខណៈដែរគេកំពុងដើរសម្ដៅមកទើបនាងថយក្រោយចង់រត់គេចពីគេមិនដែលស្រមៃថាបានជួបគ្នាទៀតឡើយលោកអើយ។
«ឈប់ភ្លាមណាលីឈីងតែខ្ញុំចាប់នាងបាន នាងត្រូវធ្ងន់ហើយ»
«ហេតុអីខ្ញុំត្រូវឈប់ លោកនឹងខ្ញុំមិនបានជាស្អីនឹងគ្នាទេ»លីឈីងរត់ផងស្រែកផងរហូតមកដល់ក្នុងចម្ការកៅស៊ូឡើងជ្រៅទៅហើយតែវាជារបស់នាងទោះជាដល់ចុងចម្ការក៏នាងមិនពិបាករកផ្លូវមកវិញដែរ។
«អ្ហឹប-នៅឲស្ងៀម»ឃើញទេ ចាស់គេចាស់មាំមិនមែនដូចនាងក្មេងប៉ុន្តែរត់យឺតចាញ់គេឡើយ ចាប់នាងបានអោនជាប់ណែនតែនតាប់សឹងតែពិបាកដកដង្ហើមហើយពេលនេះទើបគេទាញនាងឲបែរមកវិញដើម្បីនិយាយគ្នា។
«ខ្ញុំគ្មានអីត្រូវនិយាយជាមួយទេ»
«តែខ្ញុំមាន»
«តែខ្ញុំគ្មាន»
«ខ្ញុំមាន នៅឲស្ងៀមបើនាងមិនចង់ឲខ្ញុំចាត់ការនាងទាំងនៅក្នុងចម្ការ»បានឃើញស្ងាត់ទើបយ៉ុនហ្គីរាងធូរចិត្តហត់ណាស់ជិះឡានមកពីរឆ្ងាយហើយត្រូវមកដេញចាប់ក្មេងមិនទាន់ដឹងអីនេះទៀត។
«ឯណាកូន?»
«កូន កូនអី?»នាងចាប់ផ្ដើមញ័របបូរមាត់ពេលគេនិយាយពីរឿងកូនបែបនេះខំលាក់ឡើងជិតពិននឹងហើយគេនៅមកសួរទៀតតើនាងគួរឆ្លើយបែបណាគេនឹងមកយកកូនពីនាងវិញមែនទេ។
«ចុះនេះរូបនរណាគេពោះប៉ោងដូចគេសប់នេះ?»
«លោកតាមដានខ្ញុំ ហ្ហឹក»
«មិនបានតាមដានគ្រាន់តែមានអ្នកថតផ្ញើរឲសម្រេចថាឲខ្ញុគជួបកូនខ្ញុំទេ?»
«ប្រាប់ហើយថាខ្ញុំគ្មានកូនទេ គេអាចថតមនុស្សស្រីណាផ្សេងស្រដៀងខ្ញុំក៏ថាបាន អ្ហឹម»ការអត់ធ្មត់គេមានដែនកំណត់តែពេលនេះវាហួសដែនកំណត់ហើយគេមិនបានចាត់ការឲនាងដេកថ្ងូរក្រោមទ្រូងដូចជាមិនកើតសោះ។
«នែ៎ ឈប់ភ្លាមណាកូំធ្វើបែបនេះអី»
«ហាមខ្ញុំមិនបានទេ នាងដឹងទេថាវាក្រៀមស្វិតមកយូរហើយ ខ្ញុំទ្រាំប្រើដៃដើម្បីចាំនាងមកវិញតែអត់សោះនាងសុខចិត្តនាំកូនគេចពីខ្ញុំ អ្ហាស៎»បញ្ចប់សម្ដីយ៉ុនហ្គីចាត់ការនាងតាមអារម្មណ៍ស្រេកឃ្លានគេទាញកន្រ្ទាក់រ៉ូបនាងចុះមកបង្ហាញឲឃើញដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់អត់មកនបាននឹងអោនប៊ឺតជញ្ជក់។
«មានទឹកដោះតែអត់កូនចឹងឬ ហ៉ឹស»គេទទួលបានទឹកដោះពេលអោនទីប៊ឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងនាង ធ្វើឲគេញោចញញឹមព្រោះដេញជើងនាងទាន់ទើបរហ័សទាញនាងមកថើបជញ្ជក់អង្អែលខ្លួនប្រាណឲមានចំណង។
«អ្ហាស៎ យ៉ុនលោកធ្វើឲខ្ញុំស្រៀវណាស់»លីឈីងស្រែកថ្ងួចថ្ងូរក្នុងចម្ការកៅស៊ូទាល់តែបានគេចាប់ទាញខោក្នុងនាងចេញរួចក៏ញាត់អាវុតមុខពីរគេចូលភ្លាមដូចជាចាប់បង្ខំនាងមិនឲបានថ្ងូរមួយៗសោះ។
«អ្ហឹមម បបូរមាត់មៅតែផ្អែម ផ្លាប់ៗ»យ៉ុនហ្គីដោលចង្កេះបុកទម្លុះភាពទន់ជ្រាយនាងកប់ៗមិនបានថ្នមឡើយទើបធ្វើឲនាងយំព្រោះតែភាពឈឺផ្សារសម្រាលកូនមិនទាន់បានជាស្រួលបួលគេកីមកលូកលាន់បែបននេះទៀត។
«អ្ហាស៎ ថ្នមបន្តិចទៅបានទេឈឺកន*ណាស់លោក»លីឈីងអោបកយ៉ុនហ្គីពេលគេចាប់ផ្ដើមផ្ដួលនាងឲដេកនៅលើស្មៅក្រោមដើមកៅស៊ូសំណាងហើយដែរស្មៅនាងមិនទាន់បានឲកម្មករជម្រះបើនៅនាងត្រូវឈឺខ្នងស្លាប់ហើយ។
«មនុស្សកំពុងស្រួលឲថយយ៉ាងមិចកើត»គេបុកចេញចូលក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាង ទើបចាប់លើកជើងម្ខាងរបស់នាងមកពាក់នឹងចង្កេះបន្ថែមល្បឿនកាន់តែខ្លាំងជាងមុនទ្វេរដង។
«អ្ហស៎ ស្រួលណាស់អ៊ួយស្រួលមែនទែន»លីឈីងស្រែកថ្ងូរយ៉ាងពេញចិត្តពេលបានគេបោសអង្អែលបែបនេះមុននឹងប្រមូលកម្លាំងងលបមកអង្គុយលើគេវិញធ្វើឲយ៉ុនហ្គីមីងម៊ាំងនឹងសកម្មភាពនាងមិនស្ទើរឡើយ។
«អុកវាឲខ្លាំងៗទៅអូនសំម្លាញ់អ៎ស ស្រួលក*»ឡើកទីមួយហើយដែរគេញញឹមដាក់នាងបែបនេះគេស្រែកថ្ងូរនៅក្រោមនាងហើយថែមទាំងញញឹមហៅនាងអូនៗពេញមាត់ទៀតនរណាមិនអៀនបើគេលេងបែបនេះ។
«មិចមិនបន្តរទៀត?»
«អៀននឹងហើយ អាយ៎ខ្មាស់ណាស់»នាងអហ្គុយសម្ងំលើកូនប្រុសគេរញីរញ័រខ្លួនធ្វើឲគេសង្គ្រឺតធ្មេញចង់ខឹងនាងអាមនុស្សជិតសម្រេចហើយមកអៀនខ្វាច់ស្អីទើបន្រញាប់លើកចង្កេះនាងឡើងបន្តិចដោលចង្កេះគេពីក្រោមទៅវិញ។
«បាញ់ចូលទៀតហើយសង្ឃឹមថាលើកនេះកូនភ្លោះចុះ» ជុប៎»
«ស្អីកូនភ្លោះ?តែមួយទឹកសោះ ហ្សែនលោកអន់ខ្លាំងណាស់ខ្ញុំប្រាប់ចុះ»
«និយាយចឹងចង់បន្តរទៀតឬ?»យ៉ុនហ្គីលើកខ្លួនប្រាណនាងចេញក្រោយពីបញ្ចូលទឹកវេតមន្តចូលខ្លួននាងភ្លុកៗហើយទើបទាញខោអាវមកស្លៀកវិញតែបើនាងចង់ក៏គេបន្តរទៀតឲបានណាគ្រាន់ប្រាប់។
«ឆ្គួត»
«រៀបការជាមួយខ្ញុំទៅ នាងសុីហ្សីនប្រុសចាស់ហើយចង់ធ្វើចឹងឬ?»
«មិនបានស៉ីហ្សីនលោកទេ មកពីលោកដែរធ្វើបាបខ្ញុំមុនទេបើលោកមិនបានដាក់ថ្នាំសម្រើបក្នុងចេកគិតថាខ្ញុំនឹងលោកមានអីៗជាមួយគ្នាឬ?»លីឈីងពេបមាត់ពេបករក៏មិនដោយសារតែគេទើបនាងមកត្រូវលំបាកពរណោះតែម្នាក់ឯងនៅមកធ្វើកសិកម្មជួញដូរតែឯងៗគិតមើលវាហត់ណាស់។
«ទៅចាត់ទុកថាជាព្រមលិខិតយើង ស្អែកយើងរៀបការណ៎...បងស្រឡាញ់អូន»
«អែ៎ក»
______
អានឲហើយទៅថ្ងៃសុក្រអេតមីនunpublishedចោលឲអស់ហើយ សរសេរឲអានទទេរៗហើយនៅរអ៊ូមិនក្ដៅចេះចុះទៀត តាមនឹងណា។
មីយូ