CHAPTER 81

3.5K 185 93
                                    

Althea's POV:

PAST MIDNIGHT na ng maihatid ako ni Ravi sa apartment.

We just ride along at naglibot libot lang.

He wanted to court me kaso hindi pa ako handa but he promised that he will stay by my side and wait for me kapag handa na ako.

I know somehow, I feel something for him pero andyan pa din ang pagmamahal ko para kay Sandro.

Siguro, it will take time bago mawala ito but I hope Ravi can wait for me.

"Thanks for tonight." I told Ravi bago ako bumaba ng sasakyan.

He leaned closer to kissed me sa cheeks.

He is such a gentleman.

"I'll see you tomorrow Althea."

I nodded.

"Goodnight Ravi." I said at bumaba na.

I waved goodbye to him bago pumasok.

Habang binubuksan ko ang pintuan isang kamay naman ang biglang humawak sa paa ko.

"AAAAAAAGHHHHHHHHHH!!!!!!!!!" I shouted so loud na halos magising na ang mga kapitbahay namin.

I almost kicked him ng bigla syang magsalita.

"A.. altheaaa..." I heard him whisper.

Sino ba toh?

I heard running papunta sa akin.

"Sir? Mam?" Two PSG's ran towards us.

And at that point, I knew who it was.

Pina-ilawan ko sya ng cellphone ko.

He was wasted.

"Ano bang-- Sandro!! Tumayo ka nga dyan."

He was just laying on the ground.

I looked at the two PSG na nakatayo lang at nanonood.

"Ano? Di nyo ba dadalhin pauwi to sa hotel?"

I asked them.

Medyo na-aannoy na ako.

"I'm sorry mam Althea, kabilin-bilinan nya na di sya uuwi hangga't di kayo nakakauwi." One of them said.

"Oh? Nakauwi na ako... kunin nyo na sya please..."

"Sorry din po, kabilin-bilinan nya na hintayin kayo kasi mag-uusap pa daw kayo." They answered me again.

"How can I talk to him if ganyan sya---UGH!" Nakaka-frustrate sya.

Naiirita ako kay Sandro ngayon.

"Althea.." Hinawakan nya ulit ang mga paa ko.

I glared at him but my heart melted as I saw him in this state.

He's a mess.

Sobrang lasing nya and it looks like he was crying.

I sat down para tingnan sya.

He seems so lost, I slowly caressed his face ng bigla nya itong hawakan.

"Althea... I'm so sorry..." He was sobbing.

Hinalikan nya naman ang mga kamay ko and that made me tear up.

Gusto ko syang yakapin ng mahigpit and tell him that everything is gonna be okay.

Bigla naman akong natauhan.

I let go of his hand and tumayo.

Wala naman akong magagawa if ayaw talaga nilang dalhin sa hotel si Sandro.

My Willow Man (Book 1&2) (Unedited)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon