"Hoy Dezmond!"
Salubong ang kilay na lumingon ako sa tumawag sakin.
I saw Annika walking towards me with a big smile on her face.
Oh no! Alam ko ang ngiti nayon kaya bago pa sya makalapit sa akin ay kumaripas na ako ng takbo.
She's a student council officer!
Our university is celebrating its foundation week. That's why everyone are busy.
Sobrang daming booth nga e saka ng mga pagkain. Hindi ko alam kung nasan ang mga kaklase ko.
"Sorry!"- sabi ko dun sa nabunggo ko dahil sa kakamadali ko.
"DEZMOND!!"- maarteng tili ni Annika kaya naman tumakbo ulit ako.
She's in charge in jail booth. Ayaw ko nga magpahuli no!
Nanlaki ang mga mata ko dahil hindi lang pala sya ang umiikot. May iba pa. Buti nalang nakita ko kaagad ang pagkakaparehas ng mga design nila sa damit.
Eagle eyes yata to! Kahit malayo nakikita ko.
"Gusto ko lang naman kumain e!"- himutok ko habang naghahanap ng pweding taguan.
Hindi nakakatulong yung madaming tao dahil nahihilo nako kakaikot.
Huminto ako saglit para huminga ng malalim pero kung minamalas ka nga naman. Na korner kaagad nila ako.
"Guys, gusto ko lang naman ng tahimik na buhay!"
"Napag utusan lang kami. Sandali lang naman to. Mga one hour."
"Anong sandali dun?!"- naiiritang sabi ko dahil hindi ako makawala sa posas.
Dinala nila ako sa bakanteng room at duon pinasok. Tinanggal nila ang posas ko at sinarado ang pinto.
Kinapa ko kaagad ang phone ko pero naalala ko sino nga ba ang tatawagan ko?
Nakasimangot na binalik ko iyon sa bulsa ko at naghanap ng upuan pero napahinto ako dahil sa taong nakita ko na kasama ko sa loob.
Felix.
Napalunok ako ng tumayo ito at ngumiti sa akin.
"A-anong ginagawa mo dito?"
He chuckled and brush up his smooth hair.
"Isn't obvious? I told them to catch you so that we could talk."
"You could've just texted me!"
"I know but.. I want to talk to you in person."
Nilagpasan ko sya at naupo ako sa bakanteng upuan na nanduon.
Sumunod naman ito sa akin at naupo din sa tabi ko.
"Look, I'm sorry if it has to be this way.. "- he trailed off and clasped his hands.
I breathe out and glance at him. "I should be the one saying sorry. I ghosted you after that day. "
He smiled. A genuine one. This is one of the things I like about him. He knows when to be sincere. He's not like the other guys who don't want their egos to be stepped on.
"It's okay. It's part of friendship. Kahit naman ako hindi ko alam kung paano ka kakausapin ulit pagkatapos nung araw na yon."
Binalot kami ng katahimikan. Akala ko wala na syang sasabihin pa pero nagkamali ako.
"Are we okay, Gwen?"
Now his eyes is full of longing.
"Oo naman. Mukha bang hindi?"
Ngumiti ulit sya pero sa pagkakataon ito hindi na iyon umabot pa sa mga mata nya.
"If yes, then why do I feel like you're drifting away from me? I'm still your best friend, right?"
