Unicode
"ဟား... ဟား..."
သူ့ပေါ်မှာရှိတဲ့ ကောင်ငယ်လေးဟာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရပါပဲ။ သူ့ရင်ဘတ်တွေပေါ် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိပြီး ခုန်ဆွခုန်ဆွ လုပ်နေခဲ့တယ်။ မြင့်ချည်နိမ့်ချည်ဖြစ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာရှိတဲ့ ပါးစပ်သေးသေးလေးက အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို ထုတ်နေလို့ပေါ့။
"ဘာလို့ အခုမှ ကျွန်တော်တို့တွေ့ဖြစ်ကြတာလဲ"
ကောင်ငယ်လေးက ပက်လက်ဖြစ်နေရတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ရင်းမေးတယ်။ အမှန်ပြောရရင်တော့ သူလည်း ဒါကိုပဲ သိချင်ပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေက လိုက်ဖက်ညီလွန်းကြတာမို့ ဆက်ယှက်မှုက ခံစားချက်ကို အထွဋ်အထိပ်ဖြစ်စေတယ်။
သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမှုကို မကြုံတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ကောင်ငယ်လေးကလည်း သူ့လိုပဲခံစားမိပုံရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ခုလိုမျိုးမေးတာပေါ့။
"အ... အရမ်းမညှစ်နဲ့... မဟုတ်ရင် ငါ..."
"ပြီးလိုက်... ပြီးလိုက် အထဲမှာ ပြီးလိုက်... အား..."
ကြွက်သားညှစ်အားက သူ့စိတ်ထိန်းချုပ်မှုကို လွတ်သွားစေတယ်။ မြောက်တတ်သွားတဲ့ ကောင်ငယ်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နောက် သူ့တင်ပါးနဲ့ပေါင်တံတွေက လိုက်ပါခဲ့ရတာပေါ့။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သာယာတဲ့ခံစားချက်မှာ တခဏ မြောနေခဲ့ကြတယ်။ အတူတူ တပြိုက်နက်တည်း ကိစ္စပြီးမြောက်သွားတာမျိုးက ဒီလောက်ထိ ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ သူ မထင်ခဲ့မိဘူး။ ဒါတောင် သူတို့က အလွှာခြားနေကြရသေးတယ်။ တကယ်လို့များ အသားစိုင်တွေချည်း တိုက်ရိုက်ထိတွေ့ခွင့်သာ ရှိခဲ့ပါရင်...။ အတွေးနဲ့တင် သူ အသက်ရှူသံမြန်ချင်သွားတယ်။
"ဟူး..."
သူ့ပေါ်ကို ဖားလေးတစ်ကောင်လေး ပြားပြားလေးကပ်လာတဲ့ ကောင်လေးကို သူ အသာအယာဖက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကောင်သားလေးရဲ့ ကိုယ်ထဲရှိနေသေးတဲ့ ပစ္စည်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ရတယ်။
"အင်း... ဟင်း..."
ညည်းသံတိုးတိုးနဲ့အတူ ရှုံ့ဆန့်လုပ်လိုက်တဲ့ ကိုယ်တွင်းကြွက်သားကြောင့် မပျော့တပျော့အနေအထားရှိနေတဲ့ သကောင့်သားက ပြန်မာချင်လာတော့တာပေါ့။
YOU ARE READING
Metanoia
Romanceဝေးဆိုတဲ့နာမည်က ဘာကိုကိုယ်စားပြုလဲ သူ မသိဘူး။ Way ဆိုတဲ့လမ်းလား ဒါမှမဟုတ် ဝေးကွာခြင်းရဲ့ ဝေးလား။ ဝေးက လေလွင့်ကြောင်လေးတစ်ကောင်လိုပါပဲ။ သူ့အိမ်ကို ဝင်လာချင်တဲ့အချိန် ဝင်လာတယ်။ ပြီးရင်နှုတ်မဆက်ဘဲ ပျောက်ချင်ပျောက်သွားလိမ့်မယ်။ သူ့နှလုံးသားက ဝေးကို မချစ...
